ခဏတာ...

က်မတို႔ရံုးမွာ ဘယ္ေနရာက လာမွန္းမသိတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြက ေတာ္ေတာ့္ကို ေၾကာက္ရံြ႔တတ္ပါတယ္.။ က်မလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ ထမင္းေလးေကၽြးလိုက္ မုန္႔ေလးေကၽြးလိုက္နဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပေအာင္ ခ်စ္ၾကည္ေရးရေအာင္ လုပ္ရပါေတာ့တယ္..။ တျဖည္းျဖည္းေတာ့ သူတို႔လည္း ယဥ္ပါးလာၿပီး ေၾကာက္တာလည္း ေလ်ာ့လာပါတယ္.။

က်မ ရံုးဆင္းရင္ ေၾကာင္ေလးေတြ အတြက္ ထမင္းေလးကို နယ္ၿပီး ထားခဲ့ပါတယ္.။ ခုဆို ေန႕႔လည္ က်မတို႔ ထမင္းစားေနရင္ေတာင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန `ေညာင္..ေညာင္..´ ဆိုၿပီး ေတာင္းတတ္ေနပါၿပီ.။ လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ကေတာ့ အငယ္ဆံုးေၾကာင္ေလး တေကာင္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္..။ ထင္တာေတာ့ အငယ္ဆံုး အေသးဆံုးေလးျဖစ္ၿပီး ေသသြားတယ္လို႔ ယူဆလိုက္ရတာေပါ့.။ ဒါနဲ႔ သံုးေကာင္ပဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္..။ သံုးေကာင္ထဲမွာ တေကာင္က အ၀ါေရာင္ ခ်စ္စရာေလးနဲ႔ ေခ်ာေခ်ာေလးလည္း ပါပါတယ္.။

ေန႔လည္ခင္း တေန႔မွာေတာ့ က်မ ထမင္းစားေနတုန္း အ၀ါေရာင္ ေၾကာင္ေလးက က်မကို အေ၀းကေန အစာလွမ္းေတာင္းပါတယ္.။ က်မလည္း ျမန္ျမန္ ထမင္းနယ္ေကၽြး လုိက္ရတာေပါ့..။ ေၾကာင္ေလးေတြက သိပ္မေၾကာက္ေတာ့ေပမဲ့ သူတို႔ကို ၾကည့္ေနရင္ မစားပဲ ထြက္ေျပးသြားတတ္တယ္.။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း ေကၽြးၿပီး ေရွာင္ေနလိုက္ရတယ္.။ ညေနဘက္ က်မရံုးမဆင္းခင္ ထမင္းနယ္ၿပီး ေကၽြးထားခဲ့ျပန္တာေပါ့.။

ေနာက္ေန႔ က်မ ရံုးကိုအလာမွာေတာ့ ရံုးေရွ႔မွာ ခ်စ္စရာ အ၀ါေရာင္ ေၾကာင္ေလး ေသဆံုးေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္.။ မေန႔ကပဲ အေကာင္းႀကီးရိွေသးတယ္. ေရာဂါျဖစ္တာလည္း မေတြ႔မိပါဘူး ဆိုၿပီး စဥ္းစားေနတာေပါ့..။ ဘာျဖစ္လို႕မ်ားလဲ.. ဘာေကာင္ကိုက္လိုက္လို႔လဲ.. ခႏၶာကိုယ္မွာလည္း ကိုက္ရာ မေတြ႔မိပါဘူး.. နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေသသြားမွန္းကို မသိလိုက္ရဘူး..။

ဒါနဲ႔ပဲ ေၾကာင္ေလး ႏွစ္ေကာင္ပဲ က်န္တာေပါ့..။

ေၾကာင္ေလးႏွစ္ေကာင္လည္း ေဆာ့လိုက္..စားလိုက္နဲ႔ ၾကည့္ရတာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ပံုစံပါပဲ.။ ဒီေန႔ မနက္ ရံုးလာေတာ့ ေၾကာင္ေလး ႏွစ္ေကာင္ ရံုးေရွ႔မွာ ေကြးလို႔.။ က်မလည္း ၀င္လာေရာ သူတို႔ပံုစံ အတိုင္း ထေျပးၾကပါတယ္.။ တေကာင္က မေျပးေတာ့ ဘာျဖစ္လည္းမသိဘူးဆိုၿပီး `မ´လိုက္တာ အေၾကာလိုက္ သြားပါတယ္.။ မထႏိုင္ေတာ့ပါဘူး.. က်မလည္း လန္႔ၿပီး တျခားသူေတြကို ေခၚျပၿပီး ဘာျဖစ္လည္း မသိဘူး ဆိုၿပီး ျပလိုက္ေတာ့ ေသေတာ့မလား မသိဘူးတဲ့.။

ဟင္.. မေန႔ကပဲ အေကာင္းႀကီး ရိွေသးတယ္.. ဘာျဖစ္လဲမသိဘူးေပါ့..။ က်မရဲ႔ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ညီမေလးေရာက္ေတာ့ (အဲဒီညီမေလးက ေၾကာင္ေမြးဖူးတဲ့သူ ဆိုေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ပါတယ္) သူက ၾကည့္ၿပီး ေၾကာင္ႀကီး ကိုက္လားမသိဘူးတဲ့..ေျပာၿပီး နႏြင္းလူးေပး နႏြင္းတိုက္ လုပ္ပါတယ္. က်မကေတာ့ ေၾကာင္နဲ႔ပက္သက္ၿပီး အကၽြမ္းတ၀င္ မရိွေလေတာ့ ေဘးနားကေနပဲေပါ့..

က်မလည္း တိရစၧာန္ေဆးခန္း သြားျပမယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းညီမေလး တေယာက္ လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီညီမေလးက ခနေန လာမယ္တဲ့.။ ေၾကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး က်မလည္း အဲဒီညီမေလး မလာခင္ အလုပ္လုပ္ေနလိုက္ပါတယ္.။ ညီမေလး လာလို႔ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေၾကာင္ေလး ေသေနပါၿပီ။။ ညီမေလးေရ ေဆးခန္းသြားလို႔ မရေတာ့ဘူး ေၾကာင္ေလး ေသသြားၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္.။ က်မလည္း စိတ္ထဲမွာ ေဆးခန္း သြားျပလိုက္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသြားမွာပဲ ဆိုၿပီး ထင္ထားတာေလ.။ ေၾကာင္ေလး သက္သာေအာင္ ဆရာ၀န္ဆီမွာ ကုမယ္ဆိုၿပီး.... ေနာက္က်သြားလို႔လားနဲ႔ စိတ္မေကာင္းစြာေပါ့..။

လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ညီမေလးကေတာ့ ေၾကာင္ေလးေတြက အဲလိုပဲ ေသသြားတတ္တယ္တဲ့.။ ခုေတာ့ တေကာင္တည္း အေဖၚမဲ့စြာ က်န္ေနခဲ့ၿပီေပါ့..။ ခါတိုင္းဆို သူတို႔ေလးေတြ တတဲြတဲြနဲ႔ ေျပးလိုက္လႊားလိုက္နဲ႔ ေဆာ့ေနၾကတာ..။ က်န္ခဲ့တဲ့ တေကာင္လည္း ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္အံုးမလဲ ဆိုၿပီး ေတြးပူေနမိတယ္..။ အဲဒီ ေၾကာင္ေလးကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ နားလည္သလိုလို မိႈင္လို႔….

က်မ ဘယ္တုန္းကမွ တိရစၧာန္ မေမြးဖူးခဲ့သလို ခ်စ္လည္း မခ်စ္တတ္ခဲ့ပါဘူး..။ ဒါေပမဲ့ သတၱ၀ါေလး ေတြကိုေတာ့ သနားတယ္.။ ေကၽြးတယ္.။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခနတာ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အေတာအတြင္း သံေယာဇဥ္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္..။

ခုေတာ့ တရားသေဘာအတိုင္း တေန႔မွာ ဒီလိုပဲ အားလံုး မလဲြမေသြ သြားၾကရမဲ့ ခရီးလမ္းပါလားလို႔ သံေ၀ဂသာ ထပ္ပြါး မိေတာ့တယ္...။