အလြမ္းရပ္၀န္း

ခုတေလာ အလြမ္းေတြ ခ်ည္းပဲ ေရးေနတယ္ ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကေတာ့ က်မလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္။ ျပန္ၾကည့္ေတာ့လည္း အလြမ္းေတြ အေဆြးေတြ ခ်ည္းျဖစ္ေနတာကိုး…။ စာေတြ ဖတ္ၿပီးေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ဗူးသီးလံုးေလာက္ က်ေနၿပီလားလို႔လဲ စိတ္ပူသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လည္း တျခားေရးဖို႔ စဥ္းစားေတာ့ ဒီအလြမ္း ဆိုတာႀကီး ကပဲ ေပၚေပၚ လာျပန္တယ္။ ဘုန္းဘုန္း ေတြကလည္း အလြမ္းေတြကို ေလွ်ာ့ပါအံုးတဲ့ ေျပာျပန္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးေနပါလားလို႔ ေတြးမိေသး။ တခ်ိဳ႔ ညီမေတြ ကလည္း သိပ္မလြမ္းပါနဲ႔တဲ့ မခံစားႏိုင္လို႔ပါတဲ့။

ဆိုေတာ့… ကိုယ္လည္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ကြန္ျပဴတာ ေရွ႔မွာ ငိုင္ေနလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားမွန္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိ မထားလိုက္မိဘူး။ ေဘးနားက ညီမတေယာက္က ဘာေတြ စဥ္းစား ေနတာလဲ ဆိုေတာ့မွ သတိျပန္၀င္လာတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္ရိွမွာ အလြမ္းေတြ ဒဏ္ရာေတြန႔ဲ မကင္းႏိုင္ ေပဘူးကိုး..။

လြမ္းစရာ ေတြကလည္း အမ်ားသား…။

တခါတေလ မူလတန္းထဲက အထက္တန္းထိ တက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းႀကီးကို လည္း အရမ္း လြမ္းမိတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၁ႏွစ္ တက္ခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့ လြမ္းတာ မဆန္းပါဘူးေနာ္…။ အခုထိလည္း ေက်ာင္းႀကီးက အိပ္မက္ထဲမွာ လႊမ္းမိုးေနဆဲပဲ…။ ေက်ာင္းထဲမွာ အေဆာင္ေတြကမ်ား၊ က်ယ္ကလည္း က်ယ္ေတာ့ အရမ္း ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔မရတဲ့…၊ ရင္ထဲမွာ အခုထိ ခို၀င္ေနတဲ့… အလြမ္း ရပ္၀န္း ေနရာေလး တခုေပါ့။

ကိုယ့္ကို ပညာေတြ စၿပီး ပ်ိဳးေပးခဲ့တဲ့ ဥယ်ာဥ္ တခု…။ ကိုယ့္ကို ေရေလာင္း၊ ေပါင္းသင္ ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီးတခု…။ ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲက ဆရာမ (ဥယ်ာဥ္မွႈး) ေတြ ကိုလည္း သတိရေနမိတယ္…။ ေအာ္… ခုခ်ိန္ ဆရာမေတြ ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ပြင့္မဲ့ ပန္းေလးေတြကို ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ ေပးေနအံုးမွာပဲလို႔ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္…။ အခုထိလည္း ပန္းပင္ေလးေတြန႔ဲ ေ၀ေ၀ဆာဆာ လွပေနမဲ့ ဥယ်ာဥ္ႀကီးကို အေ၀းကေန မွန္းလို႔ လြမ္းေနရတဲ့ အလြမ္း ရပ္၀န္းေလး တခုပါပဲ…။

ဥယ်ာဥ္ႀကီး ထဲက ကုိယ္နဲ႔ အတူ အၿပိဳင္ ပြင့္ခဲ့ၾကတဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း သတိရ လြမ္းဆြတ္မိတယ္။ တခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ လူကိုသာ မ်က္လံုးထဲမွာ ေပၚေနေပမဲ့ နာမည္က ခပ္ေမ့ေမ့… ေပၚလာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကပဲ သတိရမိေနတဲ့ အလြမ္း ရပ္၀န္းေလး တခုပါပဲေလ…။

တခ်ိဳ႔ကလည္း ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ပဲ ခြဲခြာခဲ့ၾကၿပီ။ တခ်ိဳ႔ကလည္း ႏႈတ္ဆက္ ခဲြခြာခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းႀကီးနဲ႔ အတူ ခဲြခြာခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြအားလံုး ဒီအလြမ္း ရပ္၀န္းေလးထဲမွာ ရိွေနၾကတယ္....။

ခဲြခြာခဲ့ၾကရတဲ့ သူေတြအားလံုး အလြမ္းရပ္၀န္းေလး ထဲမွာ အၿမဲ ရိွေနမွာ…။

ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ဆံုႏိုင္ၾကပါ့ မလဲလို႔ ေတြးၾကည့္တာနဲ႔တင္ တင္းက်ပ္တဲ့ ခံစားခ်က္ တခုက အမိအရ ဆြဲကိုင္ လႈပ္လိုက္တယ္။

သိပ္ကို သပ္ရပ္ ေသခ်ာ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ အလြမ္း ရပ္၀န္းေလး တခုကေတာ့ ခိုင္မာ တည္တံ့စြာနဲ႔ တည္ရိွေနမွာ .....။

ေသခ်ာတာ ကေတာ့ အလြမ္းေတြ၊ ေ၀ဒနာေတြ၊ ဒဏ္ရာေတြ၊ သတိရစိတ္ေတြ နဲ႔ပဲ ဖဲြ႔စည္း ရစ္ေႏွာင္ ေနေလေတာ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ ထဲက ထြက္က်လာမဲ့ စကားလံုး ေတြကလည္း အလြမ္းေတြပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ…။
(ဒါေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေနာ္…….)

က်မနဲ႔ လဲြခဲ့ရတဲ့ ဖက္ထုပ္ေခါက္ဆဲြ…

တေန႔ အလုပ္ကေန အျပန္ က်မနဲ႔ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ညီမေလး... တခုခု သြားစားၾကမယ္လို႔ စဥ္းစားတယ္။ ဘာစားၾကမလဲ ဆိုေတာ့.. ဒီမွာ အမ်ားဆံုး စားၾကတဲ့ ေကြ႔တီယိုပဲ စားၾကမလားတဲ့။ သိပ္မစားခ်င္ဘူးလို႔ က်မကေျပာေတာ့ ဒါဆို ဘာစားၾကမလဲတဲ့.။ စားေနၾက ဆိုင္မွာပဲ သြားစားၾကမယ္ဆိုၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား လာခဲ့ၾကတယ္။ က်မက ဖက္ထုပ္ေခါက္ဆဲြ စားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ထိုင္းလို ေျပာဖို႔ အခက္ေတြ႔ေနေရာ..။ ဒါနဲ႔ ထိုင္းလို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ ေျပာတတ္တ့ဲ အမ တေယာက္ကို ဖက္ထုပ္နဲ႔ေခါက္ဆဲြ ဘယ္လို ေျပာရမလဲဆိုၿပီး ေမးၾကည့္လိုက္တယ္..။

` ဘားမီ ကီယအို နမ္း…´ တဲ့။

အဲဒါက ဖက္ထုပ္ရယ္၊ ေခါက္ဆဲြရယ္ကို အရည္နဲ႔ လုပ္ထားတာ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အတူတူလုပ္တဲ့ ညီမက ထိုင္းစာ နည္းနည္း သင္ဖူးေတာ့ အေခၚအေ၀ၚကိုေတာ့ ညီမေလးပဲ ေသခ်ာ မွတ္ထားလိုက္လို႔။ မမက မွတ္မိမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာေတာ့ သူကလည္း ဟုတ္ကဲ့တဲ့။ ဒါနဲ႔ `အိုေက´ ဆိုၿပီး လာလိုက္ၾကတာ…။

ဆိုင္လည္း ေရာက္ေရာ ဆိုင္က အမႀကီးက ဘာစားမလဲတ့ဲ။ ခါတိုင္း မွာစားေနက် မဟုတ္တဲ့ တခုကို ေျပာရမွာ ဆိုေတာ့လည္း တထိတ္ထိတ္နဲ႔..။ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း တေယာက္ မ်က္ႏွာ တေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔.. က်မက ညီမေလး ေျပာဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ေပါ့..။ အဲဒါနဲ႔ သူကလည္း ထိုင္းလို `ကယိုနမ္း´ ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ ပါေရာ..။ က်မ ကလည္း ဟုတ္ၿပီေပါ့။ ဆိုင္က ျပန္ေျပာတယ္… ရတယ္တဲ့.။ ဒါနဲ႔ က်မ တို႔လည္း ေစာင့္ရင္း စကား တေျပာေျပာနဲ႔ေပါ့။

ခန ၾကာေတာ့ က်မတို႔ေရွ႔ကို ပုဂံလံုး ႏွစ္လံုး လာခ်လို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရီရမလို၊ ငိုရမလို ေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်မ မစားခ်င္တဲ့ ` ေကြ႔တီယို´ ပဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ဟာ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲလို႔ ဆိုေတာ့ အသံထြက္လည္း သိပ္မဆင္ ပဲနဲ႔ ဘာလို႔ မွားရတာလဲလို႔။ က်မတို႔ မွာတာ `ေကြ႔တီယို´ မဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ့ `ကယိုနမ္း´ လို႔ ျပန္ေျပာေတာ့မွ မရိွဘူးတဲ့။ ဒါေတာ့ သူတို႔္ မရိွတာကို မရိွဘူးလို႔ မေျပာပဲနဲ႔ ရိွသလိုလို လုပ္ၿပီး `ေကြ႔တီယို´ ပဲ လာခ်တာ ျဖစ္မွာလို႔ေတာ့ ထင္လိုက္တယ္။

ဒီမွာက အစားအေသာက္ အေခၚအေ၀ၚေတြနဲ႔ သိပ္အကၽြမ္းတ၀င္ မဟုတ္ေတာ့ တခါတေလ ဆုိင္ေရာက္ရင္ သူမ်ားမွာစားတာေတြ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ စားေနတာ စားခ်င္စရာဆို လက္ညိႈးထိုးၿပၿပီး ေျပာလိုက္တာပဲ။ တခါတေလလည္း ဟုတ္လို႔...။

ေအာ္…. စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဖက္ထုပ္နဲ႔ လဲြခဲ့ ရၿပီေပါ့… လို႔ေတြးရင္း `ေကြ႔တီယို´ ပုဂံလံုးကိုသာ စိုက္ၾကည့္မိ ေနေတာ့တယ္။

က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း စိတ္နာနာနဲ႔ `ေကြ႔တီယို´ ပဲ ေလြးခဲ့ ရပါေတာ့တယ္…။ ေအာ္ လဲြလည္း လဲြတဲ့ စကားလံုးေလး ပါလားလို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ အျပန္လမ္း တေလွ်ာက္ မွာေတာ့...........

` ဘားမီ ကီယအို နမ္း…´

` ဘားမီ ကီယအို နမ္း…´

` ဘားမီ ကီယအို နမ္း…..´ လို႔သာ အထပ္ထပ္ ရြတ္ေနမိေတာ့တယ္….။

အမိႈက္နဲ႔တူတဲ့လူ

တေန႔ က်ေနာ တကၠစီ တစီးေပၚကို ျမန္ျမန္ တက္္ၿပီး ေလဆိပ္ ကို ထြက္ခဲ့တယ္။ တကၠစီ ဒရိုင္ဘာ ဟာ လမ္းက်ဥ္းေလး အတိုင္း ယာဥ္ေၾကာ တေလွ်ာက္ ေမာင္းလာရင္း ရုတ္တရက္ အနက္ေရာင္ ကားတစီး ကားပါကင္ ထဲကေန က်ေနာ့တို႔ကား ေရွ႔တည့္တည့္ကို တရိွန္ထိုး ေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္။ တကၠစီ ဒရိုင္ဘာဟာ ဘရိတ္ကို တအားေဆာင့္နင္းလိုက္တယ္။ ပြတ္ကာသီကာ လဲြသြားခဲ့ေပမဲ့ ကားကေတာ့ လမ္းေခ်ာ္ သြားခဲ့တယ္။

တဘက္ကားရဲ႔ ဒရိုင္ဘာက သူရဲ႔ ကားဦးေခါင္းကို အျမန္ ဆဲြလွည့္လိုက္ၿပီး က်ေနာတို႔ ကားဘက္ကို စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည့္ၿပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။ တကၠစီ ဒရိုင္ဘာက ျပန္ၿပံဳး ျပၿပီး လက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပ လိုက္တယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ရင္းရင္းႏွီးႏီွး၊ ခင္ခင္မင္မင္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ပံုပဲ...။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ က ` ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔ အဲလို ဆက္ဆံ ရတာလဲ လို႔ ေမးလိုက္တယ္´ …။ ခင္ဗ်ား ကားကို ပ်က္လုနီးပါး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ တခါ က်ေနာ္ တို႔ကို ေဆးရံုေရာက္မတတ္ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ခဲ့ေသးတယ္ လို႔ ေျပာေတာ့… တကၠစီ ဒရိုင္ဘာက ဒါက` အမိႈက္ကား ဥပေဒ ´ ဆိုၿပီး က်ေနာ့ ကို ပညာေပး လုိက္ပါတယ္။

တကၠစီ ဒရိုင္ဘာ ရွင္းျပတာကေတာ့ `လူေတြဟာ အမိႈက္ကားေတြ လိုပါပဲတဲ့´ ။ လူေတြဟာ အမိႈက္ေတြလို အဓိပၸါယ္မရိွတဲ့ စကားေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ ေတြ၊ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြ…. ေတြနဲ႔ က်င္လည္ ေနၾကရတာတဲ့။ သူတို႔ေတြရဲ႔ အမိႈက္န႔ဲ အလားတူတဲ့ အရာေတြ စုၿပံဳ လာတဲ့အခါ အဲဒါေတြကို ပစ္ဖို႔ ေနရာ တခု လိုအပ္ လာပါၿပီတဲ့။ တခါတရံမွာ သူတို႔ဟာ ခင္ဗ်ားဆီကို ပစ္ခ်င္ ပစ္လိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါေတြကို ေဗြမယူမိ ဖို႔ပဲတဲ့။ အဲလို လူမ်ိဳးေတြကို အၿပံဳးေတြ၊ လက္ေ၀ွ႕ယမ္းမႈေတြနဲ႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပး လိုက္ပါတဲ့။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းေတြ ေပၚမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားလူေတြ ကို ရင္ဖြင့္လိုက္ပါတဲ့။

ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာတယ္...။ ေအာင္ျမင္မႈ ရိွတဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔ ေန႔ေတြကို အမိႈက္ကား နဲ႔ တူတာေတြ ၀င္ခြင့္ မျပဳဖို႕ အဓိက ပါပဲတဲ့။ လူ႔ဘ၀ ဟာ သိပ္တိုေတာင္း လြန္းလို႔ ၀မ္းနည္း စရာေတြ၊ ေနာင္တရ စရာေတြ မျဖစ္ေပၚဖို႕ပဲတဲ့။

ဒါေၾကာင့္………..`ကိုယ့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံတဲ့ သူေတြ အေပၚ ရင္းႏွီး ေဖၚေရြျပ လိုက္သလို၊ အဲလို မဆက္ဆံတတ္တဲ့ သူေတြကို ေမတၱာနဲ႔ တံု႔ျပန္လိုက္ပါတဲ့...။

ေနာက္ဆံုး တခု ထပ္ေျပာတာက... ဘ၀ဆိုတာ ` သင္ဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာရဲ႔ ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ၿပီး၊ သင္ဘယ္လို လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာက ကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ´…!!!

က်မလည္း ကိုယ့္ကို ထိခိုက္မႈ ျဖစ္ေစမဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳးေတြ ျပဳလုပ္လာခဲ့ တာကို ႀကံဳလာခဲ့တဲ့ အခါမွာ အခုလိုမ်ိဳး ၿပံဳးၿပီး လက္ေ၀ွ႔ ရမ္းျပ ႏိုင္ၿပီလားလို႔ ေတြးမိေနတုန္း............

www.funzug.com မွဘာသာျပန္ဆိုသည္။

လြင့္ေမ်ာေနတဲ့ တိမ္နဲ႔အတူ...

ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တိမ္ေတြ က အလိပ္လိုက္ ေရြ႔လ်ားလို႔ ဟိုဒီ ေျပးေနၾကတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ နီးလာသလို… ေ၀းကြာသြား သလို….. လူသတၱ၀ါေတြ အားလံုးဟာလည္း ဒီေကာင္းကင္ႀကီးရဲ႔ ေအာက္ထဲမွာပဲ ရွင္သန္ ရပ္တည္ ေနၾကတာပဲေလ….

ဒါဆို တမိုးေအာက္ထဲပဲ လို႔လည္း ေျပာလို႔ ရတာေပါ့။ ကိုယ္လည္း ဒီေကာင္းကင္ႀကီး တမိုးေအာက္ထဲမွာ ရိွတဲ့ လူသားေတြထဲက လူသား တေယာက္ပါပဲ။

ဒီတမိုးထဲ ေအာက္မွာပဲ လူသားေတြလည္း ၀ါဒေတြ မတူ၊ ဌါနေတြ မတူ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ မတူ၊ သေဘာထားေတြ မတူ၊ အျမင္ေတြ မတူ နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး မတူတာေတြ ၾကားထဲမွာ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္း လာၾကၿပီး သက္၀င္ လႈပ္ရွား ေနၾကရတာပဲ…။

တခ်ိဳ ႔လည္း တူရာ တူရာ တဲြၾက၊ တခ်ိဳ ႔လည္း မတူတာေတြ ၾကားထဲမွာ တူခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနၾက၊ တခ်ိဳ ႔ ကလည္း မတူတာကို တူေအာင္ ညိွၾက နဲ႔ေပါ့….။

လူတိုင္း လူတိုင္း လည္း မတူတာေတြ ၾကားထဲမွာပဲ တတ္ႏိုင္သေရြ ႔ အစြမ္းကုန္ တူေအာင္ ညိွယူဖို႔ လုပ္ၾကရတာပါ. တဘက္စြန္း မေရာက္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ မိမိဘက္က တဘက္သတ္ အေတြးနဲ႔ တူေအာင္ လုပ္ယူဖို႔လည္း မလြယ္ကူႏိုင္ပါဘူး။ မိမိရဲ႔ စိတ္ကသာ အဓိက က်မွာပါ။ စိတ္ကသာ တူေအာင္ လုပ္ယူႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ လြယ္လြယ္ကူကူ ညိွႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္။

တခ်ိဳ ႔ က်ေတာ့လည္း ကိုယ္က ဒါျဖစ္လို႔ သူလည္း ဒါျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္း ရိွတတ္ၾကတယ္။ ဒါကေတာ့ မိမိရဲ႔ အတၱ ကို အေျခခံၿပီး ျဖစ္သြားတတ္ၾကတဲ့ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈ တခုပါပဲ။ မိမိရဲ႔ အတၱကို ေရွ ႔တန္း မတင္မိဖို႔ လိုပါတယ္။ မိမိရဲ႔ အတၱသာ ႀကီးစိုး ေနမယ္ ဆိုရင္ မတူတာေတြ……. မတူတာေတြကို……. တူေအာင္ ညိွယူဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။

မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး…….. တူေအာင္ ညိွယူဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး…….. ဆိုတဲ့ စိတ္အင္အား ေလ်ာ့ ေစတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြ မေတြးပဲ…


ျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပမႈ ရိွရင္ မလုပ္္ႏိုင္တာ… တူေအာင္ ညိွယူလို႔ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ အျပည့္အ၀ထားရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀ တခုကို ပိုင္ဆိုင္ ႏိုင္ၾကမွာပါ…။

လူသားေတြလည္း တတ္ႏိုင္ သမွ် တူေအာင္ ညိွယူႏိုင္ၾက ပါေစလို႔…..။

က်မ လည္း မတူတာေတြထဲမွာ တူေအာင္ ရွာေဖြရင္းနဲ႔ ရွင္သန္ ေနထိုင္ ရအံုးမွာ……!!!!!

က်မရဲ ႔ စိတ္ေတြလည္း ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္ေတြနဲ႔ အတူ လြင့္ေမ်ာရင္း……..

ဟိုး… အေ၀း ေနရာဆီ …………………….!!!!!!

အလြမ္းဒဏ္ရာ

စာအုပ္ေလးထဲက ဖုန္းနံပတ္ကို ႏွိပ္ရင္း ရင္ခုန္စြာ နဲ႕ အသံကို နားစြင့္ ေနမိတယ္….

တဘက္က `ဟဲလို´ တဲ့….။ ဒါ သူ႔ အသံပဲ……. ရင္ထဲမွာ တဒိတ္ဒိတ္ နဲ႔ ဘာေျပာရမွန္း မသိေအာင္ ဆံြ႔အ သြားခဲ့တာ တေလာကလံုး ေျဗာင္းဆန္ သြားခ့ဲတာေပါ့……….။ ႏွလံုးေသြး ေတြ ဆူပြက္ လို႔ ……….

ခနၾကာေတာ့ `ဟဲလို…..ဟဲလို….´ `ဘယ္သူ ပါလဲတဲ့´…….. ။ စိတ္ကို ျပန္စုစီး လိုက္ေပမဲ့ ရင္ခုန္ ေနတာကေတာ့ ေလ်ာ့မသြား ပါလား…။

ခန ေနေတာ့မွ ဒီဘက္ကေန `ဟဲလို… `ကို………. လား´ အခုေျပာေနတာ `ထား´ ပါလို႔ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ အသိေတြ ထဲမွာ `ထား´ ဆိုတဲ့ နာမည္ မရိွ ပါဘူးတဲ့။

ဟုတ္မွာပါ…….. ထားက စၿပီး မိတ္ဆက္ တာပါလို႔ ဆိုေတာ့ ဘယ္က လဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့ အိမ္နားကလားတ့ဲ။ ဘာေျပာရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ `ထား´ ကို နားလည္ ေပးမယ္လို႔ ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ ေတြးတဲ့ အေတြးေလး တခုကို ေတြးေန မိေသးတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ `ထား´ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဟာ ဖုန္းေလးထဲ ကေန ခင္မင္မႈ အစ ပ်ိဳးခဲ့ၾက တယ္ေနာ္…။ ေန႔တိုင္း နီးပါး ဖုန္းဆက္ ျဖစ္တဲ့ `ထား´ တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လည္း တစစနဲ႔ ခင္မင္ လာခဲ့ၾကၿပီး သူ႔ အေၾကာင္း ကိုယ့္ အေၾကာင္း ေလးေတြပါ ေျပာ ျဖစ္ေနခဲ့ ၾကၿပီေနာ္…။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကိုသိထားၿပီး `ထား´ အေၾကာင္းကို မသိခဲ့တဲ့ သူ႔ကိုေတာ့ ရင္ထဲကေန ေတာင္းပန္ ေနမိတယ္…။

တကယ္ေတာ့ `ထား´ ကို သိသြားမွာ ကို စိုးရိမ္ ခဲ့တဲ့ သူတေယာက္ပါ `ကို´……..။

`ကို႔´ ကို စေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း သတိထား မိၿပီး ရင္ခုန္ ခဲ့ရတဲ့ အတြက္… ၿပီေတာ့ ေန႔တိုင္း နီးပါး ေတြ႔ျဖစ္ ေနခဲ့တဲ့ အတြက္ ပဲေပါ့…။ `ကို´ ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ထင္မထားတဲ့ သူတေယာက္ ျဖစ္ေနမွာ မို႔လို႔ေလ။ ဘယ္လိုမွ မထင္ရ ေလာက္ေအာင္ `ထား´ က `ကို႔´ ကို ေတြ႔ရင္ မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဘာမွ မဟုတ္တဲ့သူ၊ သူ႔ကိုလည္း ဘာ ခံစားခ်က္မွ မရိွသေယာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ မို႔လို႔ေလ။ ဒါေပမဲ့လည္း ရင္ထဲမွာေတာ့ `ကို´ မသိတဲ့ ခံစားမႈ မ်ိဳးနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နက္နက္ ရိႈင္းရိႈင္း ျဖစ္ေနၿပီလဲ ဆိုတာ `ထား´ ကလဲြလို႔ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူးေလ…!!!!!

ဘယ္ ဘ၀ က ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ ဒီလို အေျခအေန ျဖစ္ရတာပါလိမ့္….။

`ထား´ ရဲ႔ ရင္ထဲမွာလည္း `ကို႔´ ကို သိေစခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း `ထား´ မေျပာရဲဘူး `ကို´….။ ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနရတဲ့ အေနအထား ေလးကိုပဲ တန္ဖိုးထားၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ ေနမိတယ္ေလ။ `ထား´ သိပ္ကို ဟန္ေဆာင္ ေကာင္းခဲ့ ပါတယ္ေနာ္။ `ထား´ ကို ဘယ္သူဆိုတာ သိပ္သိခ်င္ ေနခဲ့တဲ့ `ကို႔´ ကိုလည္း `ထား´ ပါလို႔ ရဲရဲ ၀ံ့၀့ံ ထုတ္ေဖၚ ေျပာျပခ်င္ တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ `ထား´ ကိုသိရင္ စိမ္းကားသြားမွာ… မုန္းသြားမွာ… ကို မလိုအပ္ပဲ စိုးရိမ္ေန မိတယ္.။

ဖုန္းေလးထဲ ကေန `ကို´က `ကို´ဖတ္တဲ့ ၀တၳဳေလးကို တညလံုး ေျပာျပခဲ့တာ မိုးစင္စင္ လင္းမွ ၿပီးေတာ့တယ္ေလ။ `ကို´ က `ထား´ ကို အျပင္မွာ သိပ္ကို ေတြ႔ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေတာ့ `ထား´ ရင္ေမာ လိုက္ရတာေလ..။ တေန႔ ေတြ႔ၾက မွာေပါ့လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ `ထား´ ကို ဘယ္ တေန႔လဲ… ကမၻာလဆန္း တရက္ေန႔လား… လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ `ကို႔´ စကားကို နားေထာင္ၿပီး `ထား´ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။

`ထား´ `ကို႔´ ကို ေတြ႔ႏိုင္ ဖို႔ သတၱိေတြ ေမြးျမဴ ရအံုးမယ္ေလ…။

တကယ္ေတာ့ `ထား´ က `ကို႔´ ကို ေန႔တိုင္း ေတြ႔ေနရတယ္။ `ကို႔´ ဘက္ကလည္း ေတြ႔ခ်င္ ေနမွာပဲ ဆိုၿပီး `ထား´ လည္း ထပ္တူ ခံစား ခဲ့ရပါတယ္။

ဖုန္းေလးထဲကေန `ကို႔´ အသံ ကို ၾကားေနရရင္ ကိုပဲ စိတ္ခ်မ္းသာ ေနရၿပီေလ !!!

`ကို´ ကလည္း တေန႔ ထက္ တေန႔ အျပင္မွာ ေတြ႔ဖို႔ ေတာင္းဆို လာတဲ့ အခါ `ထား´ ဘက္ က အၿမဲ ႏႈတ္ဆံြ႔အ သြားခဲ့ ရတာပဲေနာ္…။ `ကို႔´ ဘက္က တခါတရံ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံ ျဖစ္သြားတာ `ထား´ သိလိုက္ေပမဲ့ မသိ ဟန္ေဆာင္ လုပ္လိုက္ရတယ္`ကို´….!!!!!။

တခါတေလ ေတာ့လည္း `ကို´ က `ထား´ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္က်မွပဲ ေတြ႔ၾကရေအာင္ ပါတဲ့။ အဲလို ေျပာျပန္ေတာ့လည္း `ထား´ က ေက်းဇူး တင္ရပါတယ္။ တခါတခါ ေတာ့လည္း `ထား´ ဘက္က မွားေနၿပီလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္. ။

လူတေယာက္ ကို စိတ္ဆင္းရဲ စရာေတြ မ်ားလုပ္ေန မိၿပီလား လို႔ပါ..။

ဒါေပမဲ့ `ထား´ ဘက္ကလည္း မပ်က္မကြက္ ဖုန္းဆက္ဆဲ၊ ေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္ေပးဆဲ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ လက္ေဆာင္ေပးဆဲ ပါပဲ…။

`ကို႔´ ဘက္က `ထား´ ကို မွတ္မွတ္ရရ လက္ေဆာင္ ေပးဖူး တယ္ေနာ္။ `ကို´ တို႔ သူငယ္ခ်င္း တစု က်ိဳက္ထီးရိုး ဘုရား ဖူး သြားမယ္ ဆိုၿပီး `ထား´ ကို ေျပာလာပါတယ္။ `ထား´ အတြက္ လက္ေဆာင္ ဘာ၀ယ္ခဲ့ရမလဲတဲ့….။ `ထား´ ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပ တတ္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းသာသြားတာ…!!!!!! `ထား` ကလည္း `ကိို…´ ႀကိဳက္တာ ၀ယ္လာခဲ့ပါလို႔ ျပန္ေျပာ လိုက္တာေပါ့.။

ဟုတ္တယ္…`ထား´ ကစၿပီး ဘာလက္ေဆာင္ ေပးပါ ဆိုတာထက္ `ကို´ စိတ္ကူးနဲ႔ ၀ယ္လာၿပီး ေပးမဲ့ လက္ေဆာင္ကို `ထား´ ပို ျမတ္ႏိုး လို႔ပါ `ကို´ ….။

`ကို´ ဘာမ်ား ေပးမလဲ ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ နဲ႔ `ထား´ မွာ ေတြးၿပီး ေပ်ာ္ေနရပါၿပီ။ `ကို´ ျပန္ေရာက္ၿပီ ဆိုေတာ့ `ကို´ က `ထား´ အတြက္ လက္ေဆာင္ ပါတယ္တဲ့….။ စာတိုက္ ကေနပဲ `ထား´ ကို ပို႔ေပးပါလို႔ ဆိုေတာ့ ပို႔လိုက္ ပါမယ္တဲ့….။ ေနာက္တေန႔ မွာေတာ့ `ထား´ ဆီကို ပါဆယ္ ထုပ္ ေရာက္လာ ပါတယ္.။ `ထား´ လည္း မ၀့ံမရဲ နဲ႔ ပါဆယ္ထုပ္ ကို ၾကည့္ၿပီး မွင္သက္ သြားမိတယ္..

`ကို´ တကယ္ လက္ေဆာင္ ၀ယ္လာတာ ပါလား ဆိုၿပီး… ၿပီးေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈ က ထိန္းမရ ေတာ့ပဲ မ်က္ရည္မိုး ေတြ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်လာတယ္..။ မိုးေကာင္းကင္ႀကီး တခုလံုး ေမွာင္မည္းေန သလိုပါပဲ…`ထား´ ရဲ႔ ရင္ထဲမွာလည္း အရာ အားလံုး ေမွာင္အတိ က်လို႔….

ရင္ခုန္စြာ နဲ႔…. သိခ်င္ေနတဲ့ ပါဆယ္ထုပ္ ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ပန္းေလးေတြ ထိုးထားၿပီး သိပ္လွပတဲ့ ရိုးရာ ခ်ည္ အက်ၤ ီ ေလး တထည္ ျဖစ္ေနပါတယ္..။ အေရာင္ေလး ကလည္း `ထား´ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ အေရာင္ေလး ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ ပိုလို႔ အံ့အား သင့္မိတယ္ေလ။ ညဘက္ မွာေတာ့ `ကို႔´ ဆီကို လက္ေဆာင္ထုပ္ ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္လာတဲ့ လက္ေဆာင္ကို ႀကိဳက္ရဲ႔လားတဲ့……..။ `ထား´ ၀မ္းသာလြန္းလို႔… ဘာေျပာ ရမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ တယ္ေနာ္…. !!

ဒီလိုပါပဲ `ကို´ နဲ႔ ပက္သက္ရင္ အလိုလို က်လာတတ္တဲ့ ပုလဲလံုးေတြ ကိုသာ သီကုံုး ထားမယ္ ဆိုရင္ ကမာေကာင္ေလး ေတြေတာင္ သေဘာက်မယ္ ထင္ပါရဲ ႔….!!!

တေန႔မွာေတာ့…. `ကို´ က အျပင္မွာ ေတြ႔ဖို႔ အတင္း ေတာင္းဆိုေတာ့ `ထား´ အားလည္းနာ၊ စိတ္လည္း မေကာင္းတာနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းလိုက္ ပါတယ္…။ ေတြ႔မဲ့ ေနရာ ကေတာ့ တျခား မဟုတ္ပါဘူး… အီကို ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး မွာေပါ့……..။

ေနရာ ေဒသ ေသခ်ာ ေျပာျပၿပီး ခ်ိန္းၾကတာေပါ့..။ အမွန္တကယ္ `ထား´ လည္း မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာ တခု ပါပဲေလ…။ တခုေသာ ေန႔ရဲ႔ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီ မွာ `ထား´ တို႔ ခ်ိန္းခဲ့ ၾကတာေပါ့။ `ထား´ ကို ေတြ႔ဖို႔ ကားေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ထြက္သြား ၾကတဲ့ `ကို´ တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို ၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္း ရွည္ႀကီး တခု ကိုသာ ခ်ေနမိ ေတာ့တယ္။

ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ ေအာက္မွာ ႏွလံုးေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူလို႔ ႏႈတ္ခမ္း ေပါက္ထြက္မတတ္ အံကို တင္းတင္း ႀကိတ္ထားတ့ဲ `ထား´ ကို နားလည္ေပးႏိုင္ ပါေစ လို႔သာ ဆုေတာင္း မိေန ေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့့ `ထား´… ခ်ိန္းတ့ဲ ေနရာ ကို သြားဖို႕ သတၱိ မရိွခဲ့ ပါဘူး `ကို…´………။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ `ကို..´ တေယာက္ စိတ္ဆိုးသြား မွာပဲ ဆိုတဲ့ အသိက ရင္၀ကို ေဆာင့္လို႔ စည္းခ်က္ မမွန္တဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္း ေတြကသာ စိုးမိုး ေနေတာ့တယ္…။

>ညေန ဖုန္းဆက္ေတာ့ `ထား´ ကို မေတြ႔ဘူးတဲ့။ `ထား´ မလာခဲ့တာ လားတ့ဲ..။

`ထား´ မညာခဲ့ ပါဘူး `ကို´ ….။

အဲလို ဆိုေတာ့လည္း ေနာက္မွ ေတြ႔ၾကတာ ေပါ့တဲ့။ `ထား´ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ က်မွပဲ ေတြ႔ၾကတာေပါ့တဲ့…။

တဒဂၤ ႏႈတ္ဆံြ႔ လို႔…..!

ေက်းဇူး တင္ပါတယ္`ကို.´။ `ထား´ ကို အျပည့္အ၀ နားလည္ေပး တဲ့အတြက္ေပါ့…။

မထင္မွတ္တဲ့ အေျခအေန တခုေၾကာင့္ `ထား´ ကို `ကို.´ သိသြားခဲ့တဲ့ ေန႔ကိုေတာ့ တသက္ ေမ့လို႔ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး `ကို´…။

အဲဒီေန႔က `ထား´ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ အဖြား ဆံုးတဲ့ ေန႔တေန႔မွာေပါ့။ `ထား´ ေျပာျပ ေတာ့ `ကို…´ သိသြားတယ္ေလ။ `ထား´ သူငယ္ခ်င္းေတြက `ကို´ `ကို႔.´ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ ၾကတယ္ လို႔ ေျပာေတာ့ … `ထား´ အံ့ၾသ ၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါတယ္။

ေနာက္ေန႔ေတြ မွာလည္း ဖုန္းထဲကေန က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔၊ ေက်ာင္းစာေတြ စိတ္မပူဖို႔၊ ေျပာတာေတြ စံုေနတာပဲ.။ `ထား´ ၀မ္းလည္းသာပါတယ္။ ဂရုတစိုက္ ရိွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမဲ့`ထား´ အားတံု႔ အားနာ ျဖစ္ရပါတယ္`ကို.´…..။

`ထား´ ကို စိတ္မဆိုး ပါေစနဲ႔ လို႔သာ အထပ္ထပ္ ဆုေတာင္း ေနမိေတာ့တယ္။

`ထား´ ဘက္ကလည္း အရင္ အတိုင္း မသိသလို ဆက္ဆံ ခဲ့တဲ့အတြက္ `ကို´ တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထိခိုက္သြားလဲ ဆိုတာ……..

`ထား´ မသိေစခ်င္လို႔ `ကို႔´ ဘက္ကလည္း မသိသလို ဆက္ဆံေပးခဲ့ တဲ့အတြက္….

အၿမဲတမ္း နီးပါး နားလည္မႈ ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ရဲ႔ ေျပာဆို ဆက္ဆံမႈ ေတြအတြက္……

ေနာင္ဘ၀ ဆိုတာ ရိွခဲ့ရင္ေပါ့…..

ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ့၊ နားလည္မႈ ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္တဲ့၊ အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားၿပီး သိပ္ကို ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ `ကို…´ နဲ႔ ဆံုစည္းခြင့္ေလး ရရပါလို၏ လို႔သာ ဆုေတာင္း လိုက္ပါရေစေတာ့ ………!!!!!

တိုင္းျပည္ ဂုဏ္ေဆာင္ ဇာနည္ဖြား

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဒီကေန႔ ေဖေဖၚ၀ါရီလ(၁၃) ရက္ေန႔ဟာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရဲ႔ ေမြးေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႔ ကေလးမ်ားေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး အထိမ္းအမွတ္ ပဲြေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ တ၀န္းမွာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ က်င္းပေလ့ ရိွခဲ့ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ေမြးေန႔ ဆိုင္ရာ အခမ္းအနားေတြ တျဖည္းျဖည္း ေမွးမွိန္ ေပ်ာက္ကြယ္ လာခဲ့ ရပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ရဲ႔ အေၾကာင္းေတြကို သိဖို႔ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးပါသလဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေၾကးရုပ္

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမိုင္း ကထိက လုပ္ခဲ့ဖူးၿပီး အခုေတာ့ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အီလီႏြိဳင္းျပည္နယ္ ဂ်တ္ဒ္ဆင္ (Judson) တကၠသိုလ္မွာ သမိုင္း ပါေမာကၡလုပ္ေနတဲ့ ေဒါက္တာ ေနာ္အိန္ဂ်လင္းက ဘာေၾကာင့္ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတာ ခုလို ေျပာျပပါတယ္။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္း ကုိေတာ့ တုိင္းျပည္က သိသင့္တယ္၊ ကေလးေတြလည္း သိသင့္တယ္၊ ပညာတတ္ ေတြလည္း သိသင့္တယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕သမုိင္း အေမြအႏွစ္က ကိုယ္က ထုတ္ေဖာ္ၿပီးေတာ့ သိမွသာ၊ ေျပာႏုိင္မွ သာလွ်င္ အျခား ကမၻာမွာရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြကလည္း ကိုယ့္လူမ်ဳိးကုိ ႐ုိေသမယ္၊ အသိအမွတ္ျပဳမွာေပါ့။ ကုိယ္ကမ အသိအမွတ္ မျပဳရင္ အျခား လူေတြကလည္း ကုိယ့္ကုိ ဘယ္လုိ အသိအမွတ္ျပဳမလဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေတာင္မွ မသိခဲ့လုိ႔ရွိရင္ ဒီတုိင္းျပည္က ဘယ္သူ ေထာင္ခဲ့မွန္းေတာင္ သူတို႔ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕သမုိင္းအစကုိလည္း သူတို႔ မသိဘူးျဖစ္မယ္။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထူေထာင္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တကယ္ေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ က႑မွာ ပါခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္မွာ ကေလးေတြက ဒါကို သိခဲ့လို႔ရွိရင္ ႏုိင္ငံရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ အလားအလာ ပုိေကာင္းႏုိင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီတုိင္းျပည္ကုိ လည္း ပုိခ်စ္ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ ရွိလာမယ္ေပါ့။ သူတုိ႔ကုိ ေနာက္ကေန တြန္းအားေပးတဲ့ သေဘာ ျဖစ္ႏုိင္မယ္။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို မသိရင္ေတာ့ သူတုိ႔အတြက္က ၾကည့္စရာ နမူနာ စံျပလူ မရွိဘူး။ က်န္တဲ့လူေတြကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ကုိယ့္လူမ်ဳိးထက္ အျခား ေကာင္းတဲ့လူမ်ဳိးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ေတြကိုပဲ အားကိုး အထင္ႀကီးၿပီး အဲဒီလူမ်ဳိး ေတြကို ပိုအထင္ႀကီးသြားမွာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္ကလည္း ေလ်ာ့သြားႏုိင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕တုိင္းျပည္မွာ လူေတာ္လူေကာင္း “ပညာတတ္ အဆင့္ေတြမွာပါ လုံး၀ မသိရဘူး ဆုိကတည္းက ဒီတုိင္းျပည္ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ လူရဲ႕ သမုိင္းက လုံး၀ ေပ်ာက္သြားၿပီေပါ့။ တုိင္းျပည္ တည္ေထာင္တဲ့ လူရဲ႕ သမုိင္းေပ်ာက္ရင္ တုိင္းျပည္ေပ်ာက္တာနဲ႔ အတူတူပဲေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ ကုိယ့္သမုိင္းကို ကိုယ္ေဖ်ာက္ပစ္တဲ့ဟာက ကုိယ့္ရဲ႕ဇာစ္ျမစ္က ေပ်ာက္သြားတာေပါ့။ အေမြအႏွစ္ ေပ်ာက္သြားတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လက္ထက္မွာ ဆုိရင္ သူက တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသား အားလုံးကို စည္း႐ုံးႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။

“အဲလုိ တုိင္းရင္းသား အားလုံးကို တန္းတူရည္တူ အခြင့္အေရး အတူတူေပးဖုိ႔ စည္း႐ုံး ႏုိင္ခဲ့လို႔ လူေတြကလည္း သူ႕ကုိ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ အားကုိးခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ယုံၾကည္ အားကုိးခဲ့တဲ့ လူႀကီးမ်ဳိးကုိ တုိင္းျပည္မွာရွိဖို႔ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးနဲ႔ အဲဒီလိုလူမ်ဳိးနဲ႔တည္ေထာင္ႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိတာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ က႑ျဖစ္တယ္။

“အဲဒါေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းကို မသိဘဲနဲ႔ သမုိင္းကုိလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ဗမာျပည္ဟာ ဘယ္ေလာက္ အထိ ကမၻာမွာ တန္းတူရွိခဲ့တယ္ ဆုိတာ လည္း မသိဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ဳိး ျပန္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ခ်င္စိတ္လည္း ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေခတ္ကမၻာ တုိးတက္ ေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ ကေတာ့ ဆက္ၿပီး တုိးတက္စရာလမ္း မရွိေတာ့ ဘူးေပါ့။”

Aung San and the struggle for Burmese Independence ဆိုတဲ့စာအုပ္ကိုလည္း ေရးသားခဲ့တဲ့ သူတဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္ရွင္....။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရဖို႔ အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္း က႑က ပါ၀င္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြ မသိရေလေအာင္၊ ေမွးမွိန္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳလုပ္ေနၾကတဲ့ လူေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံႀကီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆုတ္ယုတ္ ေနရပါၿပီလဲ...။

ကိုယ္လည္း အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ေဘးနား ၀န္းက်င္မွာ ရိွတဲ့ ကေလးေတြ၊ လူငယ္ လူရြယ္ေတြ ကို လက္လွမ္း မီသေလာက္ ေျပာျပ ရင္း ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာ ဒီလို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ရိွခဲ့တယ္ ဆိုတာ ဂုဏ္ယူ ေျပာဆို ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ..........။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ ၉၅ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ဦးညြတ္ ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

ေဒါသကင္းေရး (၁၀) ခ်က္ေဆး

ေဒါသကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မလြယ္ကူ ပါဘူး…!!!

ဒါေပမဲ့ ေဒါသ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ အကိ်ဳးရိွမဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြေတာ့ ရိွပါတယ္…။

တေယာက္ေယာက္က သင့္ကို ကားလမ္းေၾကာင္း ပိတ္လိုက္တဲ့ အခါ သင့္ကိုယ္သင္ ေဒါသ ထြက္တာ ခံစား ဖူးပါသလား?

သင့္သားသမီးက သင္ခိုင္းတ့ဲ အတိုင္း လုပ္မေပးခဲ့ရင္ ေတြးေတြးၿပီး ေဒါသ ေပါက္ကဲြ ဖူးပါသလား?

ေဒါသ ဆိုတာ ပံုမွန္ ျဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ တခုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေကာင္းျမင္ၿပီး တိုးတက္မႈ ျဖစ္ေစတဲ့ နည္းလမ္းကို ဘယ္လို သိႏိုင္ပါ့မလဲ?

ထိန္းခ်ဳပ္မႈ မရိွတဲ့ ေဒါသဟာ ဆိုးရြားတဲ့ စိတ္ခံစားမႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ့္ရဲ႔ မိသားစု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ တျခား တစိမ္းေတြ နဲ႕ ေဒါသျဖစ္စရာ တခုခု ျဖစ္လာရင္ ေဒါသ ကင္းေ၀းေရး အတြက္ လုပ္ရမဲ့ ပင္ကိုယ္ စြမ္းရည္ကို အသံုးခ်ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ဆိုတာ သိဖို႔ လိုပါတယ္။

ေဒါသကင္းေရး ၁၀ ခ်က္ေဆးဟာ သင့္ရဲ ႔ ေဒါသေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ကူညီႏိုင္မဲ့ နည္းလမ္း အျဖစ္ အသံုးျပဳဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။

(၁) ေခတၱခဏ အခ်ိန္ယူ တတ္ေအာင္ လုပ္ပါ။
သင့္ရဲ႔ ေဒါသကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ တဘက္သားကို ခြန္းတံု႔ မျပန္ခင္ ၁ ကေန ၁၀ အထိ လက္ခ်ဳိး ေရတြက္ လိုက္ပါ။

(၂) ကာလေလး တခု လုပ္တတ္ေအာင္ လုပ္ပါ။
ခံျပင္းစရာေတြကို သက္သာခြင့္ ရတဲ့အထိ ေဒါသကို တေအာင့္ေလာက္ ထိန္းလိုက္ပါ။

(၃) စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး သင့္ရဲ႔ ေဒါသကို ရင္ဖြင့္ ေျပာျပတတ္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္တဲ့ နည္းကို မသံုးပဲ သင့္ရဲ႔ ခံျပင္းမႈ၊ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မႈကို ထုတ္ေဖၚ ေျပာျပဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါ။ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဟာ အေျခအေနကို ပိုလို႔ ဆိုးရြားေစႏိုင္ပါတယ္။

(၄) ေလ့က်င့္ခန္း တခုခု လုပ္လိုက္ပါ။ ကာယ လႈပ္ရွားမႈ လုပ္တာဟာ သင့္ရဲ႔စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြ အတြက္ ထြက္ေပါက္ တခု ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဒါသ ေပါက္ကဲြ လုဆဲဆဲ အခ်ိန္မွာ လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။ အျပင္ထြက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ လမ္းေလွ်ာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေျပးလိုက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရကူးလိုက္၊ ဒါမွမဟုတ္ အေလးမလိုက္ပါ။

(၅) တခုခု မေျပာခင္ အေသအခ်ာ စဥ္းစားလိုက္ပါ။ မစဥ္းစားမိပဲ ေျပာမိမယ္ ဆိုရင္္ ၀မ္းနည္း စိတ္ထိခိုက္ လာၿပီး ရန္မ်ားဖို႔ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သင္ေျပာခ်င္တာကို လက္ေရးနဲ႔ ေရးခ်လိုက္ပါ။ ဒီလို လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ျပႆနာေတြကို ၿပီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၿပီး ေဒါသ ထြက္တဲ့အခါ လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းတဲ့ လြယ္ကူတဲ့ နည္းလမ္း တခု ျဖစ္မွာပါ။

(၆) ျပႆနာေတြကို ခဲြျခမ္း စိတ္ျဖာလိုက္ပါ။ သင့္စိတ္ကို ကေယာက္ကယက္ လုပ္တဲ့အေပၚ အာရံု စိုက္မဲ့ အစား၊ အဓိက ျပႆနာကို ေျဖရွင္း ဆံုးျဖတ္ဖို႔ ေဒါသ ထြက္ေအာင္ လုပ္တဲ့ သူနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ၾကည့္လိုက္ပါ။

(၇) ျပႆနာကို ထုတ္ေဖၚတဲ့ အခါ `က်ေတာ္၊ က်မ´ ဆိုၿပီး သံုးႏႈန္း ေျပာဆိုပါ။ ဒီလို သံုးႏႈန္း ေျပာဆို လိုက္တာနဲ႔ ေ၀ဖန္တာတို႔၊ အျပစ္တင္တာတို႔ ကို ေရွာင္ၾကဥ္ ႏိုင္မွာပါ။ သူတပါးကို ေဒါသ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ မေက်မခ်မ္းေအာင္ လုပ္္တာ ေတြကို ေရွာင္ရွား ႏိုင္မွာပါ။ စိုးရိမ္ ပူပန္မႈ၊ အားၿပိဳင္မႈေတြ မရိွလာ ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ… ` က်ေတာ့ အိမ္အလုပ္ေတြကို ခင္ဗ်ား တကယ္ကူညီ သင့္တယ္ဗ်ာ´ လို႔ ေျပာမဲ့အစား ` က်ေတာ္ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးဗ်ာ.. ဒီညေန က်ေတာ့ အိမ္အလုပ္ေတြကို ခင္ဗ်ား ကူညီေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး´ လို႔ ေျပာလိုက္တာမ်ိဳးေပါ့။

(၈) သ၀န္တို၊ မနာလိုတာေတြ မလုပ္ဖို႔ပါ။
တကယ္လို႔ သူတပါးကို ခြင့္လႊတ္ ႏိုင္ရင္ ႏွစ္ဦးစလံုး အတြက္ အဆင္ေျပမွာပါ။ သင္လိုခ်င္တဲ့ အတိုင္း လူတိုင္းကို အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ သဘာ၀ မက်ပါဘူး။

(၉) စိတ္ဖိစီးမႈ ကို ရယ္စရာ ဟာသလုပ္ၿပီး ေခ်ျဖတ္ ပစ္လိုက္ပါ။ ရယ္စရာ လုပ္ပစ္ လိုက္ျခင္းဟာ စိတ္ပင္ပန္း ညစ္ႏြမ္းမႈကို ပ်ံ႔ႏွ႔ံေအာင္ လုပ္လိုက္ သလိုပါပဲ။ ေစာင္းခ်ိတ္တဲ့ စကား ေထ့လံုး ေင့ါလံုးေတြ မေျပာမိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီလို ေျပာလိုက္မိတဲ့ အတြက္ ခံစားခ်က္ေတြ ကို နာက်င္ေစ ႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရာခပ္သိမ္း ကို ပိုဆိုးရြား ေစႏိုင္ပါတယ္။

(၁၀) အပန္းေျဖ အနားယူတဲ့ အလုပ္ ကို ေလ့က်င့္ပါ။ အနားယူဖို႔ နဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း ဟာ သင့္ေဒါသကို ထိန္းခ်ဳပ္ ေပးႏိုင္ပါ လိမ့္မယ္။ အသက္ရွဴ ေလ့က်င့္ခန္းကို မ်ားမ်ား ေလ့က်င့္ပါ။ အနားယူတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ေတြးၾကည့္ ၾကည့္ပါ။ ညင္သာတဲ့ စကားလံုးေတြ ကို ထပ္တလဲလဲ ေတြးၾကည့္ပါ။ ဥပမာ… သက္သက္ သာသာ ေနပါ။ ေဒါသကို ေလွ်ာ့ဖို႔ တျခား ခိုင္မာတဲ့ နည္းလမ္း ေတြကေတာ့ သီခ်င္း နားေထာင္ပါ။ စာမ်ားမ်ား ေရးပါ။ ေယာက က်င့္ပါ။

လူတိုင္းနီးပါးေတာ့ ေဒါသ ျဖစ္ဖူး ၾကမွာပါ။ က်မလည္း ေဒါသ ထြက္လာရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္..။ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ဖို႔ ဘာလုပ္ရမလဲေပါ့..။ ေဒါသကို ေပါက္ကဲြ ထြက္လိုက္ရင္ပဲ စိတ္ခ်မ္းသာ သလိုလို၊ ေဒါသကို ၿမိဳသိပ္ လိုက္တာက ေကာင္းသလိုလို၊ ပင္လယ္ ကမ္းေျခသြားၿပီး ေအာ္ဟစ္ လိုက္ရင္ပဲ ေဒါသ ေျပသြားသလိုလို၊ ေတာင္ထိပ္ေပၚ တက္ၿပီး ေအာ္ရင္ပဲ ရင္ထဲမွာ ေပါ့သြားသလိုလို...အဲလို သလိုလို ေတြၾကားထဲမွာ ဒီနည္းလမ္းေလးကို သံုးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ေနာ္...။ ဒီစာေလးကို ဖတ္ၿပီး ေဒါသထြက္တဲ့သူေတြ အနည္းဆံုးေတာ့ ၿပံဳးမိသြားမယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္....။ ဟုတ္လား မဟုတ္လား စမ္းၾကည့္ ရေအာင္ေနာ္...။
www.funzug.com မွ ဘာသာျပန္သည္။

ထပ္တူ….

ထပ္တူ ဆိုေတာ့ တထပ္တည္း က်တဲ့ အျခင္းအရာ တခုလို႔ ေျပာလို႔ ရမယ္ ထင္တယ္ေနာ္…။

ဘယ္အရာ မဆို ထပ္တူ က်ဖို႔ ကေတာ့ အရမ္းကို ခက္ခဲလြန္းတဲ့ ကိစၥ တရပ္လို႔လည္း ေျပာႏိုင္ ပါတယ္…။

တေယာက္နဲ႔ တေယာက္လည္း ထပ္တူက်ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ပါဘူးေလ..။ သိပ္တူလြန္း ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အမႊာ ေတြေတာင္ တထပ္တည္းမွ မက်ႏိုင္တာ.။

ဒါေပမဲ့ စိတ္ခ်င္းေတာ့ တထပ္တည္း က်ႏိုင္တဲ့ သူေတြလည္း ရိွေတာ့ ရိွႏိုင္ ပါတယ္။ စိတ္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ခံစားမႈ မွာေတာ့ တထပ္တည္း က်ခ်င္ က်ႏိုင္ပါတယ္…။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ထပ္တူ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစား တတ္လို႔ပါ..။ ခပ္ငယ္ငယ္ ထဲက ထပ္တူ ခံစားတတ္တဲ့ အက်င့္ ရိွခဲ့တယ္..။ တျခားသူ ငိုရင္ ငိုခ်င္တယ္. တျခားသူ ခံစားရရင္ ခံစားရတယ္…။ တျခားသူက တခုခု ဒဏ္ရာ အနာတရ ျဖစ္ရင္လည္း ကိုယ္ျဖစ္ေနသလို ခံစား ရျပန္တယ္။

ဘယ္သူက ျဖင့္ေတာ့ ဘယ္လို……. ျဖစ္သြားတာ….! သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ ကေတာ့…. ဒီလို… ျဖစ္သြားၿပီ…..! သူကေတာ့….. အခု…. ဘယ္လို….! ၾကားေနရံု နဲ႔ကို စိတ္က မေကာင္းေတာ့ဘူး.။

ဘယ္သူကေတာ့……. ဘယ္လို အခက္အခဲ ရိွေနၿပီ …. ဆိုရင္ ကိုယ္က လုပ္ေပး ခ်င္ေနၿပီ။ (အဲဒါ ေကာင္းတာလား မေကာင္းတာလား တခါတေလ မေ၀ခဲြ တတ္ေတာ့ဘူး….)။

သူတို႔ ေျပာတာ နားေထာင္ ေနရင္လည္း ကိုယ္က ေခါင္းေလး တၿငိမ့္ၿငိမ့္ လုပ္ၿပီး နားေထာင္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေတာ့ ကုိယ္လည္း ေခါင္းေတြ ကိုက္လာၿပီ….။ ကိုယ္က အရွည္ႀကီး ေတြးေနေသးတာကိုး…..။

တခါတေလ မၾကားရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ေတာင္ ေတြးေနမိေသး…..။ ကိုယ္က ရင္ေမာၿပီး က်န္ေနလို႕ေလ…။

ဒါေၾကာင့္လည္း ထပ္တူက်တယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုး ကို က်မအေနနဲ႕ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ရတာ ခက္ခဲ ပင္ပန္း လြန္းတယ္ေလ….။ ဒါေပမဲ့လည္း ထပ္တူက် တတ္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈကို အခုထိ ေျပာင္းလဲလို႔ မရေသးဘူး။

ရင္ေမာေမာနဲ႔ ေရးရင္း……. ေရးရင္းနဲ႔ ရင္ေမာ လာရၿပီ……..။

ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ...

ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္မွာ ဘယ္လို အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ရိွရမွာလဲ…။

အထက္တန္း ေက်ာင္း မွာဆို အတန္း တတန္းမွာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ရိွပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္က အတန္းရဲ႔ ကိစၥ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို တာ၀န္ယူ ၾကရပါတယ္။ တေန႔တာ အတန္းထဲမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို လုပ္ေဆာင္ရ ပါတယ္။ ဆရာ.ဆရာမေတြ လုပ္ခိုင္း သမွ်ကိုလည္း လုပ္ေပးၾကရ ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး ရိွတဲ့သူကိုပဲ အတန္း ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ လုပ္ခိုင္းၾကတာ မ်ားပါတယ္။ တႏွစ္ ၿပီးသြားလို႔ ေနာက္တႏွစ္ တက္တဲ့ အခါမွာလည္း မႏွစ္က အတန္း ေခါင္းေဆာင္ ကိုပဲ ျပန္ေရြး ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႔ အရည္အခ်င္း ကိုသိေနလို႔ပါ.။ အတန္း တတန္းရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဟာ ဦးေဆာင္လုပ္တတ္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို အနစ္နာခံ တတ္တဲ့စိတ္ နဲ႔ လုပ္ၾကရ ပါတယ္။ စာဘက္မွာလည္း ေတာ္ေနရပါတယ္။

တကၠသိုလ္ မွာလည္း အတန္းတတန္း ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ကိုေရြးခ်ယ္ ၾကတဲ့ အခါ ဦးေဆာင္ လုပ္တတ္ၿပီး အနစ္နာ ခံတတ္တဲ့စိတ္ အမ်ားအလုပ္ ကို စဥ္းစဥ္း စားစားနဲ႔ လုပ္တတ္တဲ့ သူကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ ၾကပါတယ္။ တကၠသိုလ္ က်ေတာ့ အလုပ္ေတြ ပိုမ်ားလာ ပါတယ္…။ အႏုပညာ… အားကစား… ၾကက္ေျခနီ… ေပ်ာ္ပဲြ ရႊင္ပဲြ… ဆရာ ကန္ေတာ့ပဲြ… ဆရာ. ဆရာမေတြ အတန္းခ်ိန္… အမ်ားႀကီးပါပဲ…. အတန္းရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ `အီးစီ´ ကပဲ လုပ္ရပါတယ္။ သူတို႔ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အၿမဲ အလုပ္ေတြ မ်ားၿပီး အတန္းခ်ိန္လည္း မွန္မွန္ တက္ရျပန္ ပါတယ္။ `အီးစီ´ လုပ္ၿပီး အတန္း မမွန္ရင္လည္း ဆရာ. ဆရာမ ေတြရဲ႔ ဆူပူတာကို ခံရမွာ မို႔လို႔ပါ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အတန္းေခါင္းေဆာင္ `အီးစီ´ လုပ္တဲ့ သူေတြ ကို အလြန္ပဲ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္. ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို လုပ္ႏိုင္ ၾကလို႔ပါ။

က်မတို႔ ေက်ာင္းတက္ တုန္းက ပရက္တီကယ္ လုပ္ရတဲ့ အတန္းထဲမွာ ေလးဖဲြ႔ ရိွပါတယ္။ တဖဲြ႔ကို ဆရာ.. ဆရာမ တေယာက္စီ ရိွပါတယ္…။ ၿပီးေတာ့မွ ပါေမာကၡ ရိွပါတယ္..။ တဖဲြ႔စီ လုပ္ရတာ ေတြကေတာ့ မတူၾကပါဘူး။

က်မ ေက်ာင္းတက္တဲ့ တေလွ်ာက္ ေလးစား ၾကည္ၿငိဳမိၿပီး အင္မတန္မွ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသတဲ့ ဆရာမ (အဲဒီ ဆရာမက ေဒါက္တာ တေယာက္ပါ) နဲ႔ အတူတူ လက္တဲြ ခဲ့ဖူးတယ္။ လက္တဲြခဲ့တယ္ ဆိုတာက က်မတို႔ စာတန္း ျပဳစုေတာ့ အဲဒီ ဆရာမက က်မတို႔အဖဲြ႔ မဟုတ္ပဲ ေနာက္တဖဲြ႔ဲ႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာမ တေယာက္ ပါ။ ဒါေပမဲ့ တခန္းထဲမွာ အတူတူ လုပ္ၾကရေတာ့ ကိုယ့္ဆရာမရင္း တေယာက္လို ခင္မင္ မိၾကပါတယ္။ စာေမးစရာ ရိွရင္ လည္း သူ႔ဆရာမ ကိုယ့္ဆရာမ မခြဲျခားပဲ ေမးၾကပါတယ္။ စစျခင္း ပရက္တီကယ္ မွာ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္း ေတြကိုလည္း ဆရာမ ကိုယ္တိုင္ ၀ယ္လာၿပီး အားလံုးကို ေပးပါတယ္။ သမီးတို႔ လိုတာေတြ ၀ယ္လာၿပီ ယူလိုက္တဲ့။ ပရက္တီကယ္ အခန္း ထဲက တပည့္ေတြ အာလံုး ပရက္တီကယ္ လုပ္ဖို႔ အတြက္ ၀ယ္လာတာပါ.။ က်မတို႔လည္း အားနာနာနဲ႔ပဲ ယူလိုက္ၾကတာေပ့ါ။ ဆရာမ အရမ္း ေက်းဇူးတင္လိုက္ တာေပါ့…။

တေန႔..... က်မတို႔ အဖဲြ႕ ေပါင္းခံတဲ့ အလုပ္ လုပ္တဲ့ ကိစၥ ၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ……..!!!

က်မတို႔ ပရက္တီကယ္ အခန္းထဲမွာ သံုးတဲ့ မီးဖို အႀကီးႀကီး ရိွပါတယ္။ ပစၥည္းေတြ ေဆးေၾကာၿပီးရင္ ေျခာက္ေအာင္ အဲဒီ မီးဖိုႀကီးထဲမွာ ထည့္ထား ရပါတယ္။ ျပာျဖစ္ေအာင္ အထိလုပ္ဖို႔ ဆိုရင္ အဲဒီ မီးဖိုႀကီးထဲမွာ အနည္းဆံုး ၄၈ နာရီ ထည့္ထား ရပါတယ္။ အရမ္း ပူလို႔ အနားကို သိပ္မကပ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်မတို႔အဖဲြ႔ ေပါင္းခံတဲ့ အလွည့္ အၿပီးမွာ က်မက ပစၥည္းေတြကို ေဆးေၾကာၿပီး မီးဖိုႀကီးထဲထည့္ ေနတုန္း ၀ုန္းဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္ လိုက္တဲ့အခါ မထင္မွတ္ထားတဲ့ မီးလံုးႀကီး တလံုး ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တဖဲြ႔ ေပါင္းခံ ေနတုန္း အခန္းမသင့္လို႔ မီးထေလာင္ တာပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အခန္းထဲမွာ ဆရာ…မရိွပဲ ဆရာမ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရိွပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ထဲမွာ ဆိုရင္ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ပဲ ရိွပါတယ္။

က်မတို႔အဖဲြ႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာမ…ရယ္… ေနာက္တဖဲြ႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာမ (က်မ ေလးစားခဲ့ရတဲ့ ဆရာမေပါ့) ရယ္ ရိွေန ၾကပါတယ္။ အခု ေရးေနတုန္းကိုပဲ ဆရာမရဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ေျပးၿပီး ျမင္ေယာင္ ေနမိတယ္။ ပထမေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနတုန္း…… အဲဒီ ဆရာမက ေပါင္းခံထားတဲ့ ကိရိယာကို အရင္ဆံုး သြားၿပီး ဆဲြျဖဳတ္ လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မီးက ေတာ္ေတာ္ေလး ကူးစက္ ေနပါၿပီ။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မတို႔အဖဲြ႔ ဆရာမက သူ႔ရဲ႔ ပစၥည္းေတြ အကုန္ယူၿပီး ဘာမွလည္း မကူညီႏိုင္ပဲ အခန္းထဲက ထြက္သြားမွ ျဖစ္မယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါ ေတာ့တယ္။ အခန္းထဲမွာ ကလည္း ေလာင္စာ ပစၥည္းေတြက အမ်ားႀကီး ဆိုေတာ့ ၿငိွမ္းလို႔မွ ရပါ့မလား ဆိုၿပီး ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ေပါ့……..။

က်မတို႔ ေတြက အခန္းထဲမွာ ရိွတဲ့ အ၀တ္ေတြနဲ႔ ေရစြတ္ၿပီး လိုက္ဖုန္းလိုက္၊ ေရနဲ႔ ၿငိွမ္းလိုက္၊ ပက္လိုက္.နဲ႔.. မီးက က်မတို႔ စားပဲြ အရွည္ႀကီး အေပၚ မ်က္ႏွာျပင္ တေလွ်ာက္ ကူးသြားလိုက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မရေတာ့ ပါဘူး။ မီးက ၿငိမ္းသြားလိုက္၊ ဟိုဘက္ ကို ျပန္ကူးသြားလိုက္နဲ႔.... ဆရာမ ကလည္း သမီးတို႔ စိတ္မပူနဲ႔ ဆိုၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ဂရုမစိုက္ပဲ တပည့္ေတြနဲ႔ အတူ ရသမွ် ၿငိွမ္းသတ္ ေနလိုက္တာ… ေတာ္ေတာ္ ႀကီးၾကာမွ မီးၿငိမ္း သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အားလံုးလည္း အသက္ရႈဖို႔ သတိရၾကၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တခန္းလံုး ေရေတြနဲ႔ စိုရႊဲ ေနပါတယ္…။ မီးၿငိမ္းေတာ့မွ က်မတို႔ေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္ၿပီး ၀မ္းနည္း ေနလိုက္တာမ်ား…။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စကားလည္း မေျပာႏိုင္ ၾကပါဘူး။ မီးသာ မၿငိမ္းခဲ့ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့…..။ က်မတို႔အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာမ ကေတာ့ မီးၿငိမ္းမွပဲ အတန္းထဲကို ျပန္လာ ပါတယ္… ။

က်မတို႔တေတြ ဆရာမကို စိတ္ပူ လိုက္တာေလ။ ဆရာမလက္ကေတာ့ မီးအရိွန္ရယ္ ေပါင္းခံ အိုးကို ျဖဳတ္လိုက္တဲ့ အရိွန္ရယ္ေၾကာင့္ လက္ေလာင္ သြားပါတယ္။ က်မတို႕က စိတ္ပူၿပီး ညဘက္ ဖုန္းဆက္ေတာ့ လည္း ဘာမွ မပူနဲ႔ ဆရာမ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး တဲ့ေလ..။ က်မျဖင့္ ဆရာမရဲ႔ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ အသိ၊ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ရဲ႔ အနစ္နာခံမႈ၊ တပည့္ေတြ အေပၚ သက္ညွာမႈ၊ နားလည္မႈ၊ အႏၱရာယ္ နဲ႔ ႀကံဳလာခဲ့တဲ့ အခါ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္တာ… ေတြကို သိလိုက္ရတဲ့ အခါ ၾကက္သီး ထသြားမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ မတူညီတဲ့ စိတ္ဓါတ္ရိွတဲ့ သူေတြကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ ရတယ္။ ဆရာမနဲ႔ က်မတို႔ေတြလည္း ပိုလို႔ ရင္းႏွီး ခ်စ္ခင္ သြားၾကတယ္ေလ…။ က်မကေတာ့ ဆရာမစိတ္ဓါတ္ကို အားက် ေလးစားလိုက္တာ…။

က်မတို႔ေတြ ညီညီ ညြတ္ညြတ္နဲ႔ စုေပါင္းၿပီး လုပ္လိုက္တ့ဲ အတြက္ မီးကို အႏိုင္ရ လိုက္တာပါ…..။

က်မ ဆိုရင္ေရာ ဆရာမ လို စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ထားနိုင္ပါ့မလား……!!! အေတြးထဲမွာ နစ္ေျမာရင္း….!!!

ဒီစာစုေလးနဲ႔ က်မ ေလးစား ခ်စ္ခင္ခဲ့ ရတဲ့ ဆရာမ ကို သတိတရနဲ႕ ကန္ေတာ့ လိုက္ပါတယ္.။

`သူ´ ဆိုတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္…..

ေတြးရင္း ေတြးရင္း က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ကႏၱာရ ႀကီးဆီကို ေရာက္သြားမိတယ္… အရာရာဟာ သိပ္ကို ေျခာက္ကပ္ ေနသလို…. ဆာေလာင္ လြန္းေနတယ္… ဟိုဟို ဒီဒီ ၾကည့္ရင္း နဲ႔ သိပ္ကို ခက္ခဲ ရွားပါး လွတဲ့ သူနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။

သူက ေျပာတယ္..။ လူသားေတြ ထဲမွာ သိပ္ကို ေတြ႔ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ သူပါတဲ့။ သူ႔ကို ေတြ႔ရရင္လည္း အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ သြားၿပီး အရာရာ ျပည့္စံုတဲ့သူ တေယာက္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ က်မ စဥ္းစားတယ္!!! ဘယ္သူပါလိမ့္လို႔….

ဘာျဖစ္လို႔ သူ႔ကို ေတြ႔ဖို႔ ခက္ခဲ ရမွာလဲလို႔။ ေတြ႔ခ်င္တိုင္း ေတြ႔လို႔ မရဘူးလားလို႔ ဆိုေတာ့ ေတြ႔ခ်င္တဲ့ စိတ္ ရိွတဲ့ သူတိုင္း သူ႔ကို ေတြ႔ရမွာ ပါတဲ့။ ေတြ႔ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္တဲ့။ ေတြ႔တာနဲဲ႔… သူ႔ကို ရင္ထဲမွာ ထည့္လိုက္တာ နဲ႔ အားလံုး ေအးျမ သြားၿပီး စိတ္ခ်မ္းသာ သြားရမွာတဲ့။ လူတေယာက္ ရဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းသြားၿပီး အရာရာ သာယာ လွပမယ္ဆို သူ႔ကို ေတြ႔ဖို႔… ရင္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းဖို႔… ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တာ ပဲေလ။ သူ႔ကို ထာ၀ရ သိမ္းဆည္းခြင့္ ဆိုတာ ရိွကို ရိွလာႏိုင္ ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို လူေတြက သိေပမဲ့လည္း ရင္ထဲမွာ မထည့္ ၾကဘူးတဲ့။ မသိသလို လုပ္ၾကတဲ့ အတြက္ သူ အလြန္တရာ ၀မ္းနည္းတဲ့ အေၾကာင္း လည္း ေျပာတယ္။ တခ်ိဳ ႔ ကေတာ့ သူ႔ကို အျမတ္တႏိုး အသိအမွတ္ ျပဳၾကၿပီး ရင္ထဲမွာ ရိွၾကပါတယ္တဲ့။ အဲလို လူ အတြက္လည္း သူ အရမ္း ၀မ္းသာပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္။

တခ်ဳိ ႔ ကလည္း… တျခားသူက သူ႔ကို သတိတရ ရင္ထဲမွာ ထည့္ထားမွ ထည့္မယ္ဆိုၿပီး ေတာ့လည္း တြက္ကပ္ ၾကေသးတယ္ တဲ့ေလ…။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူ ထည့္ထည့္ မထည့္ထည့္ ကိုယ္က စလို႔ သူ႔ကို ရင္ထဲမွာ ထည့္ၿပီး မိတ္ေဆြ အျဖစ္ လက္ခံ လိုက္မယ္ဆို သူ အရမ္း ၀မ္းသာပါၿပီတဲ့။ ကိုယ္ကလည္း သူ႔ကို မိတ္ေဆြ အျဖစ္လက္ခံ၊ တျခားသူေတြ ကလည္း သူ႔ကို မိတ္ေဆြ အျဖစ္ လက္ခံ ၿပီဆို ရင္ေတာ့ သိပ္ကို ေကာင္းၿပီး အက်ိဳးရိွမွာပဲတဲ့။

တေယာက္ နဲ႔ တေယာက္ ဆက္ဆံ ၾကတဲ့ အခါ… ႏွစ္ဦး စလံုးရဲ ႔ ရင္ထဲမွာ သူ႔ကို ထည့္ထားၿပီး အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံ ၾကမယ္ဆို အရမ္း ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆက္ဆံေရး ကို ရၾကၿပီး ေရရွည္ ရင္းႏီွး ခ်စ္ခင္မႈ ျဖစ္လာပါ လိမ့္မယ္တဲ့။

လူသား အခ်င္းခ်င္း၊ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္၊ အားလံုး…..အားလံုး….. လိုလို ထားဖို႔ သိပ္ကို ခက္ခဲတဲ့ စိတ္ ကေလးေပါ့။ အဲဒီ ခက္ခဲ လြန္းလွတဲ့ စိတ္ကေလးကိုပဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး ထားႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ အဓိပၸါယ္ ရိွတဲ့ ဘ၀ ကို ေတြ႔ၾကရမွာပါ……..။

လူသား အားလံုး ရဲ ႔ ရင္ထဲ မွာ..... ခက္ခဲ လြန္းလွတဲ့ ၊ အားလံုး အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ရဖို႔ အေရးႀကီး လွတဲ့ ( `သူ´ဆိုတဲ့) စိတ္ကေလး ရိွလာ ႏိုင္ၾကပါေစ လို႔ ဆုမြန္ ေကာင္း ေတာင္းရင္း………..။