ေ၀ဒနာေတြ ထဲမွာေတာ့ ဘယ္လို ေ၀ဒနာက အဆိုးရြားဆံုး လဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္တကယ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေ၀းကြာေနရတာက အဆိုးဆံုးလို႔ ထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္….။ ၿပီးေတာ့ မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့ သူနဲ႔ အတူ ေနရတာလည္း အဆိုးရြားဆံုး ေ၀ဒနာလို႔ ထင္တယ္။ ခ်စ္ခင္တဲ့ သူေတြနဲ႔ ေ၀းကြာၿပီး မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ႏိုင္တဲ့သူ ေတြနဲ႔ ေနရတာဆိုရင္ တကယ့္ကို အဆိုးရြားဆံုး ေ၀ဒနာ ျဖစ္သြားပါၿပီေလ။
ခုခ်ိန္မွာ လူေတြဟာ မခဲြခြာခ်င္ေပမဲ့လည္း ခဲြခြာေနၾကရ တာပဲ.မဟုတ္လား…။ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ဇနီး နဲ႔ ခင္ပြန္း၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ.၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေနရာေလး တခု………..
အေျခအေန တခုေအာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေလးနဲ႔ အသက္ဆက္ ေနရေပမဲ့ ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး ေနရတဲ့ ဘ၀ တခုဟာ အဓိပၸါယ္ ရိွႏိုင္ပါ့မလား လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ဒီလို အေျခအေန တခုနဲ႔ ေနေနရတဲ့ သူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လို ဆက္ရွင္ႏိုင္ပါ့မလဲလို႔ ဆိုေတာ့……. ေပ်ာ္စရာ တခုခုကို ႀကံဖန္ ရွာေဖြၾက၊ ၀ါသနာ ပါတာ တခုခုကို လုပ္ခြင့္ရၾက၊ အက်ိဳးရွိေစႏိုင္မဲ့ အလုပ္ တခုခုကို လုပ္ခြင့္ ရေနၾက၊ တန္ဖိုးရိွရာ တခုခုကို လုပ္ေနၾက…………. ဆိုရင္ေတာ့လည္း……..!!!!!
ဒီလို ေခတ္ႀကီးထဲမွာ လူျဖစ္ခြင့္ ရလာတာကိုပဲ တခါတေလ အလိုမက်မိ…။
ကိုယ့္အေပၚ အားေပး နားလည္ႏိုင္မဲ့ သူ တဦးတေလမွ မရိွရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ေျဖႏိုင္မဲ့ အေတြးေလး ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ခံစား သက္သာမႈေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြ…. ရလာႏိုင္ ဖို႔သာ ဆုေတာင္းမိပါရဲ႔………!
တခါတေလေတာ့လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သန္းလာႏိုင္မဲ့ စကၠန္႔ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး အခ်ိန္တခု ေစာင့္ရမယ္လို႔ ျပင္ဆင္ ထားမိ္တယ္။
ဒါလည္း စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္တခု ပါပဲ…။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ ေတြကို လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ ေဖၚဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚ အျဖစ္ တြန္းပို႔ ေပးႏိုင္ရမယ္….. ယံုၾကည္မႈ ရိွရိွနဲ႔ ေရွ႔ကို လွမ္းလို႔ ခ်ီတက္ႏိုင္ရမယ္….. ဆိုၿပီး ေတာ့လည္း အားတင္းမိျပန္တယ္။
ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားတင္းရင္းနဲ႔ ဘ၀ ဆိုတဲ့ ေလာက လမ္းေၾကာင္းႀကီးေပၚကို တက္ခ့ဲတာ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရိွရိွနဲ႔ တက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ….!
အေရးႀကီးတာကေတာ့ တန္ဖိုးရိွရိွနဲ႔ ေနတတ္ဖို႔၊ တန္ဖိုးရိွရိွနဲ႔ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႔ ပါပဲ…။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနရာေလးကို ခဲြခြာလာရတဲ့ သူတေယာက္အေနနဲ႔ တန္ဖိုးရိွစြာ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။
ကိုယ္ခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ေလး ေတာင္မွ် မရိွႏိုင္ရင္ ေသလူနဲ႔ ဘာမွ မထူးျခားတဲ့ ဘ၀ တခု ကို ပိုင္ဆိုင္လို႔….!!!!!
ခုခ်ိန္မွာ လူေတြဟာ မခဲြခြာခ်င္ေပမဲ့လည္း ခဲြခြာေနၾကရ တာပဲ.မဟုတ္လား…။ မိဘနဲ႔ သားသမီး၊ ဇနီး နဲ႔ ခင္ပြန္း၊ ညီအကို ေမာင္ႏွမ၊ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ.၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေနရာေလး တခု………..
အေျခအေန တခုေအာက္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေလးနဲ႔ အသက္ဆက္ ေနရေပမဲ့ ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး ေနရတဲ့ ဘ၀ တခုဟာ အဓိပၸါယ္ ရိွႏိုင္ပါ့မလား လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ဒီလို အေျခအေန တခုနဲ႔ ေနေနရတဲ့ သူေတြဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လို ဆက္ရွင္ႏိုင္ပါ့မလဲလို႔ ဆိုေတာ့……. ေပ်ာ္စရာ တခုခုကို ႀကံဖန္ ရွာေဖြၾက၊ ၀ါသနာ ပါတာ တခုခုကို လုပ္ခြင့္ရၾက၊ အက်ိဳးရွိေစႏိုင္မဲ့ အလုပ္ တခုခုကို လုပ္ခြင့္ ရေနၾက၊ တန္ဖိုးရိွရာ တခုခုကို လုပ္ေနၾက…………. ဆိုရင္ေတာ့လည္း……..!!!!!
ဒီလို ေခတ္ႀကီးထဲမွာ လူျဖစ္ခြင့္ ရလာတာကိုပဲ တခါတေလ အလိုမက်မိ…။
ကိုယ့္အေပၚ အားေပး နားလည္ႏိုင္မဲ့ သူ တဦးတေလမွ မရိွရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ေျဖႏိုင္မဲ့ အေတြးေလး ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ခံစား သက္သာမႈေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြ…. ရလာႏိုင္ ဖို႔သာ ဆုေတာင္းမိပါရဲ႔………!
တခါတေလေတာ့လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ သန္းလာႏိုင္မဲ့ စကၠန္႔ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး အခ်ိန္တခု ေစာင့္ရမယ္လို႔ ျပင္ဆင္ ထားမိ္တယ္။
ဒါလည္း စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္တခု ပါပဲ…။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ ေတြကို လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ ေဖၚဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္တဲ့ အေတြးအေခၚ အျဖစ္ တြန္းပို႔ ေပးႏိုင္ရမယ္….. ယံုၾကည္မႈ ရိွရိွနဲ႔ ေရွ႔ကို လွမ္းလို႔ ခ်ီတက္ႏိုင္ရမယ္….. ဆိုၿပီး ေတာ့လည္း အားတင္းမိျပန္တယ္။
ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားတင္းရင္းနဲ႔ ဘ၀ ဆိုတဲ့ ေလာက လမ္းေၾကာင္းႀကီးေပၚကို တက္ခ့ဲတာ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရိွရိွနဲ႔ တက္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ….!
အေရးႀကီးတာကေတာ့ တန္ဖိုးရိွရိွနဲ႔ ေနတတ္ဖို႔၊ တန္ဖိုးရိွရိွနဲ႔ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႔ ပါပဲ…။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေနရာေလးကို ခဲြခြာလာရတဲ့ သူတေယာက္အေနနဲ႔ တန္ဖိုးရိွစြာ အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။
ကိုယ္ခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္ေလး ေတာင္မွ် မရိွႏိုင္ရင္ ေသလူနဲ႔ ဘာမွ မထူးျခားတဲ့ ဘ၀ တခု ကို ပိုင္ဆိုင္လို႔….!!!!!
10 comments:
ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေ၀းရတာထက္ မခ်စ္ မႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႔ အတူေနရတဲ့ ဆင္းရဲျခင္းက ပိုဆိုးတယ္။ ခြဲခြါရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပ့ါေလ... ဒါေတြကို မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး သဒၶါရယ္..။ ဟုတ္တယ္ တခါတေလ အလိုမက်၊ မေနတတ္ မထိုင္တတ္နဲ႔ ျဖစ္မိသား။
အားလံုးကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္း ေနၾကရတာ ပါပဲေလ..။
ဆံုေတြ႕ႏိုင္မွာပါ သဒၶါရယ္.... အားတင္ထားေနာ္။
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ရင္နဲ႔အမွ် ဆိုတဲ့ အတိုင္းပါပဲ...
ထပ္တူထပ္မွ်ကို ခံစားမိပါတယ္။
တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ဗ်ာ. ျဖစ္လာမယ္လို႔
ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
သဒၶါေရ...ဘ၀ဆုိတာ ဒီလုိပဲေလ... အင္ၾကင္းဆုိ ခဏ ခဏ ခံစားရလြန္းလုိ႕ အေရေတာင္ ေတာ္ေတာ္ထူေနၿပီ...ဒီလုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ အားတင္းရင္းေပါ့...စိ္တ္ဓါတ္မက်နဲ႕ေနာ္...
သဒၶါတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး...သဒၶါနဲ႕ ဘ၀တူတဲ့ အင္ၾကင္းတုိ႕ေတြရွိတယ္ သိလား...
ခင္တဲ့
အင္ၾကင္း
ဒါေပါ႔ဗ်ာ...
လူဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း နဲ႔ အသက္ရွင္ေနတာေလ။
ေမွ်ာ္လင္႔ခြင္႔ေလးေတာ႔ ရွိေနရမွာပဲ။
ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ေသခ်ာပါတယ္ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ဆံုၾကရမယ္ ခ်စ္ခင္သူေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ၾကရမယ္။ ဘဝမွာ အဆိုးေတြ မ်ားခဲ့တာ လူတိုင္းပဲ မဟုတ္လား ။ ဒီေတာ့ အေကာင္းဆံုး ေတြကို အားလံုးျပန္ရၾကရမွာပါ။ ယံုၾကည္အားတင္းထားပါ
သဒၵါေရ......
ညီမဒ႑ာရီနဲ႔... ကိုေဇာ္တုိ႔ေျပာတာေတြကိုပဲေပါင္းေျပာလိုက္ခ်င္ပါတယ္...............။
အားတင္းရင္း.......ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာ.....ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ လူတိုင္းမွာ႐ွိသင့္တဲ့ ႐ွိခြင့္တစ္ခုေလ........း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
သဒၶါေရ
အားေလွ်ာ႕လွခ်ည္လား..
ဟုတ္တယ္.. အသက္ရွင္ေနသေရြ႔
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ဆိုတာရွိေနပါေသးတယ္
အသက္ရွင္ေနတာလဲ ဒီေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ေၾကာင္႕ အသက္ရွင္ေနၾကတာဘဲမဟုတ္လား
အေရးၾကီးတာ လြယ္လြယ္နဲ႕ ကိုယ္႕ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကို
လက္လြတ္မခံမိဖို႕ဘဲ
အားတင္းထားေနာ္....
ခင္တဲ႕
မေခ်ာ
ေၾသာ္.. ေၾသာ္.. ဗုဒၶေဟာတဲ႔ ၀ိပရိနာမဒုကၡက တယ္ဆိုးသကိုး ခ်စ္တဲ႔သူေရာ မခ်စ္တဲ႔သူေရာမရိွၿပန္ေတာ႔ရင္လည္း အထီးက်န္ၿခင္း ဒုကၡ :P...
ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဖူးတာ ေလာကမွာ ခ်မ္းသာၿခင္းဆိုတာ မရိွဘူးတဲ႔ ဆင္းရဲၿခင္းကလႊတ္ရာပဲ ရိွတယ္တဲ႔ ဒီလိုေၿပာလို႔အား ေလ်ာ႔မသြားနဲ႔ဦးဗ်ာ ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုအေၿခအေနမွပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၾကိဳးစားေနတဲ႔သူအတြက္ေတာ႔ ထင္တာထက္ တစ္ခုခုပိုလုပ္ႏိုင္မွာပါ..
ေလးစားလ်က္.......
လာလည္ပါတယ္။
လာလည္သြားတာေက်းဇူးပါ။
အစစ အရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။
ကိုခိုင္
မသဒၵါေရ ... ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းဟာ လမ္းျပၾကယ္တခုပါပဲ ...
အားမေလ်ာ႔ပါနဲ႔ ...
Post a Comment