စိတ္က ေဖႀကီးတို႔ ေမႀကီးတို႔ ဆီ ေရာက္သြားလိုက္၊ အလုပ္ထဲ စိတ္ေရာက္သြားလိုက္ နဲ႔ ဂဏွာ မၿငိမ္ပါလား…ဘယ္လို လုပ္ရပါ့ မလဲလို႔ တေယာက္တည္း စဥ္းစားရင္း ေဆးေသာက္ ရအံုးမယ္ ဆိုေတာ့ အစားေလး ေတာ့ စားအံုးမွ ဆိုၿပီး ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ ထျပဳတ္ၿပီး စားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဆးေသာက္ၿပီး ျပန္လဲွ ေနလိုက္တယ္။ ေခါင္းက ဘယ္လိုမွ မထူႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ လူကသာ လဲွေနတာ…
စိတ္ကေတာ့ ေလွ်ာက္ေျပး ေနလိုက္တာ … မိုင္ေပါင္း ကုေဋကုဋာ ဆိုတာ လိုေပါ့…. ေမႀကီးရိွရင္ ဒီအခ်ိန္ဆို ဘာလုပ္ ေပးေနမလဲ နဲ႔လည္း ေတြးေန ေသးတယ္။ မိတ္ေဆြ တေယာက္က လွမ္းေျပာတယ္။ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ တရား ကိုရႈပါတဲ့။ ေ၀ဒနာ ကို ရႈပါတဲ့.....။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဘာေ၀ဒနာမွ မရႈႏိုင္ပဲ စိတ္ေတြက ေျပးေနလို႔ မနည္း လိုက္ဖမ္း ေနရတယ္ေလ။ တကယ့္ တကယ္ ျဖစ္လာေတာ့ ဘာေ၀ဒနာမွ မရႈႏိုင္ ပါလားလို႔.....။ ဒါေၾကာင့္ ေနေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ (လုပ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္) မွာ ဘုရား တရား ပိုလုပ္ပါလို႔ ေျပာၾကတာ ကိုး ...။ ေနမေကာင္းတ ဲ့အခ်ိန္ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ ့လို႕ေလ။
အင္း...... ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနမေကာင္းတုန္း လြမ္းေနရတာေလး ခ်ေရး မိတာပါ...။
(ဟိုေန႔က ေနမေကာင္းတုန္းက ခံစားခ်က္ေလး ပါ...)
No comments:
Post a Comment