ဒီအမိႈက္ပံုေပၚမွာ အိမ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးရိွတယ္ ကၽြန္မတက္လို႔မရခဲ့တဲ့ ေနရာေလးေပါ့။ 
(ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားရတဲ့ ပံုေလးေပါ့) 
ဒီကေလး ဘာေတြ စဥ္းစားေနပါလိမ့္လို႔ ေတြးေနတာလူေတြရဲ႔ ဘ၀ေတြ ဘာေၾကာင့္ မတူညီရတာလဲ……….ကၽြန္မအထပ္ထပ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ စနစ္ဆိုးႀကီးရဲ႔ သားေကာင္ေတြ အျဖစ္ ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေနရအံုးမွာလဲ။ ကၽြန္မတို႔ရင္ဘတ္ခ်င္းတူတဲ့သူေတြေပါ့။ မဲေဆာက္ၿမိဳ ႔ရဲ႔ အမိႈက္ပံုဆိုတာကို သြားခဲ့ၾကတယ္။ အမိႈက္ပံုမွာ ဘယ္သူေတြ ေနၾကတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ဆိုးရြားတဲ့ ေနရာမွာေနေနၾကတာလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မ အရမ္းသိခ်င္တာၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ ႔ ဆႏၵျပည့္၀သြားခဲ့ပါတယ္။ အမိႈက္ပံုက မဲေဆာက္ၿမိဳ႔ ကေန ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းမွာ ရိွပါတယ္။ အရမ္းသြားခ်င္ေနတဲ့ ကၽြန္မတလမ္းလံုးရင္ေတြခုန္လိုေပါ့။ တလမ္းလံုးလည္း ေရာက္ၿပီလား ေရာက္ၿပီလားနဲ႔ ေမးေနလိုက္တာ မေရာက္ေသးပါဘူးဆိုၿပီး ေျပာယူရပါတယ္။
အမိႈက္ပံုရိွတဲ့ ေနရာရဲ႔လမ္းထိပ္မွာပဲ အနံ႔ဆိုးဆိုးကို ရလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ တို႔ကားကို၀င္လာၿပီး အမိႈက္ပံုနားမေရာက္ခင္ ကားကိုရပ္လိုက္ေတာ့ ကေလးတသိုက္နဲ႔ အမိ်ဳးသမီးေတြကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ အမိႈက္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ကန္ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အနားမွာ ေက်ာင္းေလးတေက်ာင္း ကိုေတြ႔တယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီက ကေလးေတြတက္တဲ့ေက်ာင္းပါတဲ့။ ကၽြန္မတို႔လည္းပါလာတဲ့ မုန္႕တခ်ိဳ ႔ကို ေ၀ေပးေတာ့ လက္အုပ္ေလးေတြခ်ီၿပီး ` ဆ၀ါဒီ ခပ္´ တဲ့။ တခ်ိဳ႔ကေလးက ေပးတာေတာင္ မယူပါဘူး။ အတင္းေပးမွပဲ ယူပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲ နင့္ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကေလးေတြမွာ ဖိနပ္ေတာင္မရိွၾကပါဘူး။ အမိႈက္ပံုအျမင့္ႀကီးမွာ အိမ္ေလးေတြအမ်ားႀကီးေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အိမ္ေျခစုစုေပါင္း တရာေက်ာ္တယ္တဲ့။ ဒါဆို လူဦးေရကို ခန္႔မွန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးရာေက်ာ္ႏိုင္တာေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ကို အမိႈက္ပံုေပၚ တက္လို႔ရတယ္ေျပာေတာ့ ကၽြန္မလည္း အမိႈက္ပံုေပၚကို တက္မလို႔ သြားလိုက္တာ ေျခေထာက္ႀကီး ကၽြံ၀င္သြားလို႔ ဆက္မသြားရဲေတာ့ပဲ အတူပါလာတဲ့ ညီမေလးရဲ႔လက္ကို အတင္းဆြဲၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိနပ္မပါပဲ ေျပးတက္ေျပးဆင္းနဲ႔ ဒီ အမိႈက္ပံုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ မိုးတြင္းဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔ဆိုးမဲ့အေျခအေနပါပဲ။ လမ္းကလည္း ရႊံ႔ေတြနဲ႔ ပိုလို႔ညစ္ပတ္ၿပီး အနံ႔အသက္လည္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနမွာပါ။ က်န္းမာေရးကို ၾကည့္ရင္လည္း ေရရွည္မွာ ေရာဂါျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီမွာ ေနႏိုင္ၾကတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ဆိုးရြားတဲ့ အေျခအေနကိုေရာက္ေနၾကတာလဲ။ ဘယ္သူမွေတာ့ ဒီလိုဆိုးရြားတဲ့ေနရာမွာ ေနခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနတခုေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ ေနေနၾကတာပါ။ ဒါဟာ စစ္အုပ္စုမွာ တာ၀န္အရိွဆံုးေပါ့။ သူတို႔ေတြ အာဏာမက္ေလ ျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ေလေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က သူတို႔ေလးေတြကို တခုခု ကူညီခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္မိမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ေနာက္တေခါက္ အခြင့္အေရးရရင္ သြားဖို႔ စိတ္ကူးထားမိပါတယ္။
အမိႈက္ပံုရိွတဲ့ ေနရာရဲ႔လမ္းထိပ္မွာပဲ အနံ႔ဆိုးဆိုးကို ရလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ တို႔ကားကို၀င္လာၿပီး အမိႈက္ပံုနားမေရာက္ခင္ ကားကိုရပ္လိုက္ေတာ့ ကေလးတသိုက္နဲ႔ အမိ်ဳးသမီးေတြကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ အမိႈက္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ကန္ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အနားမွာ ေက်ာင္းေလးတေက်ာင္း ကိုေတြ႔တယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီက ကေလးေတြတက္တဲ့ေက်ာင္းပါတဲ့။ ကၽြန္မတို႔လည္းပါလာတဲ့ မုန္႕တခ်ိဳ ႔ကို ေ၀ေပးေတာ့ လက္အုပ္ေလးေတြခ်ီၿပီး ` ဆ၀ါဒီ ခပ္´ တဲ့။ တခ်ိဳ႔ကေလးက ေပးတာေတာင္ မယူပါဘူး။ အတင္းေပးမွပဲ ယူပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲ နင့္ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ကေလးေတြမွာ ဖိနပ္ေတာင္မရိွၾကပါဘူး။ အမိႈက္ပံုအျမင့္ႀကီးမွာ အိမ္ေလးေတြအမ်ားႀကီးေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အိမ္ေျခစုစုေပါင္း တရာေက်ာ္တယ္တဲ့။ ဒါဆို လူဦးေရကို ခန္႔မွန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးရာေက်ာ္ႏိုင္တာေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ကို အမိႈက္ပံုေပၚ တက္လို႔ရတယ္ေျပာေတာ့ ကၽြန္မလည္း အမိႈက္ပံုေပၚကို တက္မလို႔ သြားလိုက္တာ ေျခေထာက္ႀကီး ကၽြံ၀င္သြားလို႔ ဆက္မသြားရဲေတာ့ပဲ အတူပါလာတဲ့ ညီမေလးရဲ႔လက္ကို အတင္းဆြဲၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့ရတယ္။ သူတို႔ေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိနပ္မပါပဲ ေျပးတက္ေျပးဆင္းနဲ႔ ဒီ အမိႈက္ပံုနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ မိုးတြင္းဆိုရင္ေတာ့ ပိုလို႔ဆိုးမဲ့အေျခအေနပါပဲ။ လမ္းကလည္း ရႊံ႔ေတြနဲ႔ ပိုလို႔ညစ္ပတ္ၿပီး အနံ႔အသက္လည္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနမွာပါ။ က်န္းမာေရးကို ၾကည့္ရင္လည္း ေရရွည္မွာ ေရာဂါျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဒီမွာ ေနႏိုင္ၾကတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ဆိုးရြားတဲ့ အေျခအေနကိုေရာက္ေနၾကတာလဲ။ ဘယ္သူမွေတာ့ ဒီလိုဆိုးရြားတဲ့ေနရာမွာ ေနခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေနတခုေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ ေနေနၾကတာပါ။ ဒါဟာ စစ္အုပ္စုမွာ တာ၀န္အရိွဆံုးေပါ့။ သူတို႔ေတြ အာဏာမက္ေလ ျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ေလေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က သူတို႔ေလးေတြကို တခုခု ကူညီခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္မိမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ေနာက္တေခါက္ အခြင့္အေရးရရင္ သြားဖို႔ စိတ္ကူးထားမိပါတယ္။
2 comments:
ကြ်န္မရင္နွင့္အမွ်ခံစားရပါတယ္..မသဒၵါ
ကေလးေတြရဲ႕အျဖစ္ကို ႀကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ မသဒၶါေရ၊ ဟုတ္တယ္ အဲဒါ ....သူတုိ႔ေၾကာင့္ပဲ၊ သူတုိ႔သာ ေကာင္းခဲ့ရင္...ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
Post a Comment