ရူးသြပ္ရင္ ျဖစ္မယ္ (တဂ္ပိုစ့္)

လူ႔ဘဝ ျဖစ္တည္လာတဲ့ အခိုက္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးအရြယ္ကစၿပီး ေန႔စဥ္ က်င္လည္ေနရတဲ့ ေလာက ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကရတယ္။ ဘဝရပ္တည္ ရွင္သန္ဖို႔ အတြက္ ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားေနၾကရတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အဝန္းအဝိုင္းကို လွပေအာင္လည္း တန္ဆာ ဆင္ၾကရတယ္။ မိသားစုကိုလည္ ေႏြးေထြး ေပးၾကရတယ္။ မိမိ တန္ဖိုးထားရတဲ့ သူေတြအတြက္ ႏွလံုးသားနဲ႔ အုပ္မိုးၿပီး ေမတၱာတရား ေပးၾကရတယ္.။

တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ငယ္ဘဝမွာ ရူးသြပ္တဲ့ အရာေတြ ရိွခဲ့ၾကပါတယ္..။ မိမိ စိတ္တည္ရာကို လုပ္ဖို႔႔ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ တကယ့္ကို လုပ္ခ်င္တာေတြကို ရူးသြပ္စြာနဲ႔ လုပ္ခ်င္ခဲ့ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ ငယ္ဘဝရူးသြပ္မႈက ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ ေမွးမိွန္ သြားခဲ့ရတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ မိသားစုရဲ႕ အလိုအရ ေျပာင္းလဲခဲ့ ၾကရတယ္.။ ေက်းဇူးတရားေတြရဲ႕ လြန္ဆဲြမႈေၾကာင့္  ေဝးခဲ့ၾကရတယ္။

တခါတရံမွာ ငယ္ဘဝထဲက ရူးသြပ္စြာ ရိွလာခဲ့တဲ့ အရာေတြက အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ေလ်ာ့ပါး သြားတတ္ ၾကတာမ်ိဳးလည္းျဖစ္တတ္ပါတယ္. အဲဒါကို တကယ့္ရူးသြပ္မႈ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရင္လည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေတာ့ မွန္ကန္ပါလိမ့္မယ္။ ငယ္ဘဝမွာ မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈက ပကာသနမပါပဲ အေရာင္ဆိုးမထားတဲ့ အျဖဴေရာင္တစ္ခု ျဖစ္ေနလို႔ပါ.။

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ မိမိ ရူးသြပ္တဲ့အရာေတြက ဘယ္လိုအသံုးဝင္ၿပီး အက်ိဳးျပဳမလဲ.။ မိမိတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ အက်ိဳးျပဳမွာလား. တပါးသူေတြအတြက္ အက်ိဳးရိွမွာလား. လူ႔အဖဲြ႔အစည္း တစ္ခုလံုးအတြက္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္မလား. ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ထုတ္ေနမိတယ္.။ မိမိ ရူးသြပ္ခဲ့ရတဲ့ ရူးသြပ္မႈက အက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ အရာျဖစ္ခဲ့မယ္. ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့မယ္. တကယ့္ကို ရူးသြပ္ခဲ့ရတယ္အရာဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရိွပါဘူး.။ အနည္းဆံုးေတာ့ မိမိရူးသြပ္မႈက သူတပါးအတြက္ အဆိပ္အေတာက္မျဖစ္ပဲ မိမိတကိုယ္စာ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕မႈ ရိွႏိုင္မယ္ဆိုရင္လည္း မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈက အက်ိဳးရိွတဲ့အရာ တစ္ခု ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္.။

ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈေတြနဲ႔ ေဝးကြာခဲ့ၾကရတယ္.။ တခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ ရူးသြပ္မႈက ဘဝရွင္သန္ရပ္တည္ေရးအတြက္ လမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္တဲ့ အရာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္.။ ဆႏၵျပည့္ဝတဲ့ ရူးသြပ္မႈ တခုေပ့ါ..။ 

တခ်ိဳ႕သူေတြက မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈကိုပဲ ဦးစားေပးၿပီး ဘယ္လိုအခက္အခဲျဖစ္ျဖစ္ မျဖစ္မေန ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသူေတြကို ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ သူတို႔က သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကို လြတ္လပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အုပ္မိုးထားႏိုင္ခဲ့တဲ့ သူေတြေပ့ါ..။ တျခားေသာ အရာေတြထက္ မိမိရူးသြပ္မႈကိုသာ အေလးထားၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကလို႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြရိွသလို ရုန္းကန္ေနၾကဆဲ သူေတြလည္း ရိွၾကတယ္.။ ရုပ္ဝတၳဳ ပစၥည္း မၾကြယ္ဝရင္ေနပါေစ စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး လြတ္လပ္မႈေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေနလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရမယ့္ သူမ်ိဳးေတြေပ့ါ.။

အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ ခင္မင္ရင္းႏီွးမႈေတြနဲ႔ မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့ ေလာကအေျခအေနေၾကာင့္  မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈေတြကို ေဘးဖယ္ ထားခဲ့ ၾကရတယ္။ မေမ့ႏိုင္ေပမယ့္ ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ ေနခဲ့ၾကရတယ္။ ရူးရူးသြပ္သြပ္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို မ်ိဳသိပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ လက္ေတြ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ေလာကဓံကေပးတဲ့ ရိုက္ခတ္မႈေတြနဲ႔ လံုးေထြးေနခဲ့ရတယ္.။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္စြာရိွခဲ့တဲ့ အရာကို တျခားေသာ သူေတြအတြက္ .. ဒါမွမဟုတ္ မိမိရဲ႕အတၱအတြက္ ဖံုးလႊမ္းခဲ့ၾကရတယ္.။ မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈေတြကို ဘဝရွင္သန္ ရပ္တည္ေရးဆိုတဲ့ ပကာသန မံႈနံသာေတြနဲ႔ ခ်ယ္ထားျခင္းခံခဲ့ၾကရတယ္။ 

အဲဒီလို မိမိအတၱ၊ သူတပါးေတြရဲ႕ အတၱေတြကိုသာ မိမိရဲ႕ ရူးသြပ္မႈနဲ႔ ဖယ္ရွားႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ေလာကႀကီးကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီး မိမိရဲ႕ စိတ္ကို မိမိ ေအာင္ႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ၿပီေလ..။ 

လူသားတိုင္း မိမိ ရူးသြပ္ခဲ့ရတဲ့ ရူးသြပ္မႈေတြနဲ႔ လွပစြာ တန္ဆာဆင္ႏိုင္ၾကေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း...။ 

ဆရာေဝမိုးႏိုင္ (မံုရြာ) ရဲ႕ "ရူးသြပ္ရင္ ျဖစ္မယ္" တဂ္ပိုစ့္ေလးကို အခ်ိန္အေတာ္ႀကီး ၾကာမွ ေရးခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။