ရင္၌ျဖစ္တည္မႈ

အိပ္မက္ေတြနဲ႔အတူ ဖ်က္ကနဲ လန္႔ႏိုးလာခဲ့တယ္။ ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္က အုပ္မိုးထားလို႔..။ အိပ္ယာနံေဘးက ဖုန္းေလးကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္တခုရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်ိန္ေလးကို ၾကည့္မိေတာ့ မနက္ ေလးနာရီေတာင္မခဲြေသး။ က်မမက္တဲ့အိပ္မက္ေတြကို မွတ္မိတဲ့စြမ္းရည္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တာ ၾကာလွၿပီ။ တဘက္ကလည္း အိပ္မက္ေတြကို မမွတ္မိေတာ့တာက တမ်ိဳးေကာင္းတယ္လို႔ ေျဖေတြးေတြးလိုက္မိတယ္။ ေကာင္းျခင္း၊ ဆုိးျခင္းရယ္လို႔ အထင္ေရာက္စရာ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ အိပ္မက္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြကို စဥ္းစားစရာ မလိုေတာ့ဘူး။

တခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔ မက္ၾကတဲ့အိပ္မက္ကို အေကာင္း.အဆိုးလို႔ ေျပာေနၾကၿပီး ဘယ္ေတာ့ဘာျဖစ္မလဲဆိုတဲ့ မလိုလားအပ္တဲ့ အရာေတြအတြက္ ဘယ္လိုမ်ိဳးက ႏွစ္သိမ့္ေျဖရွင္းခြင့္ ေပးႏိုင္ၾကမွာပါလိမ့္လို႔ ေတြးေနမိတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့တဲ့ သူတေယာက္အတြက္ မိုးစင္စင္လင္းဖို႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေစာင့္စားရံုမွတပါး အျခားလုပ္စရာမရိွခဲ့ပါ။

လင္းေရာင္ျခည္ေလး ထြက္ေပၚလာတဲ့အခါမွာ လုပ္ေနက်အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္.. ဘုရားရီွခိုး.... ျပင္ဆင္စရာရိွတာေတြကိုျပင္ဆင္... အနည္းအက်ဥ္းစားဖို႔တခုခုလုပ္...ဖို႔ အစပ်ိဳးေနခိုက္... ရုတ္တရက္ ဖုန္းလာတဲ့ အသံေၾကာင့္ အေျပးအလႊား အေပၚကိုလွမ္းတက္လာခဲ့တယ္။ ဖုန္းသံေလးၾကားတာနဲ႔တင္ ဘယ္သူဆက္တယ္ဆိုတာ သိေနေပမယ့္ မနက္ေစာေစာ ဆက္တဲ့အတြက္ စိတ္ပူေနမိတယ္။ ပူပန္တတ္တဲ့ စိတ္တခုအတြက္ တခါတရံ အလဟႆလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့ ထံုေပေပ ခပ္ဟဟ ရီေမာသံေလးေတြေၾကာင့္ ေနာက္တခါ ပူပန္တတ္တဲ့စိတ္ မျဖစ္ေအာင္ ေနမယ္ဆိုတဲ့ မာေက်ာေက်ာ ႏွလံုးသားဟန္မ်ိဳးနဲ႔ ဖံုးထားခဲ့မိတယ္။ မသိက်ိဳးကၽြန္မႈရဲ႕ေအာက္မွာလည္း ျပားျပား ဝပ္သြားခဲ့ရဖူးပါတယ္။

"ဟယ္လို"... လို႔ က်မအစခ်ီေတာ့

တဘက္ကအသံၾကားရံုနဲ႔ တခုခုျဖစ္ေနၿပီဆိုတာ သိေပမယ့္ က်မကစၿပီး မေမးလိုခဲ့ပါ. တခုခုဆိုတာ စိတ္ကိုအေျခခံတဲ့ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈကတဆင့္ ျဖစ္တည္လာရတဲ့ အားငယ္မႈဆိုတာ သိတာေပ့ါ။ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္စရာေတြနဲ႔ အေဝးႀကီးမွာရိွေနတဲ့ သူတေယာက္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္လာတဲ့ သံစဥ္ကို ခံစားဖူးေနလို႔ပါ။ တေယာက္တည္းတည္း ျဖစ္ေနက်ေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရိွတတ္တဲ့ တေယာက္တည္းပါလားဆိုတဲ့ အားငယ္စရာအေတြးမ်ိဳး ဝင္လာတဲ့အခါမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ ပင္ပန္းမႈကို ေဖးမနားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ သူတေယာက္ကို အရင္ဆံုး သတိရတတ္ၾကသလို က်မကိုဦးဆံုး သတိရလိုက္တာမ်ားလား။ တဘက္ကေျပာေနတဲ့ခံစားမႈေတြကို နားေထာင္ရင္း က်မလည္း နားလည္မႈေတြနဲ႔ ထပ္တူခံစားရပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ က်မက စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာတဲ့.. ဘာမဆို အံတုႏိုင္တဲ့.. ရဲရဲရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့.. သတၱိေတြအျပည့္နဲ႔ သူတေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ တဘက္ကခံစားေနတဲ့ ခံစားမႈတိုင္းကို ေက်ာ္လႊားေပးႏိုင္တဲ့ သူတေယာက္လည္း ျဖစ္ေနခ်င္ျပန္တယ္။ က်မေၾကာင့္ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ သက္သာလာၿပီး ခြန္အားေတြကို ရလာေစခ်င္တယ္. သစၥာတရားနဲ႔ မေဝးကြာတဲ့ သူတေယာက္ျဖစ္လို႔ ရိုးသားစြာ ေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမွန္တရားေတြကို လက္ခံေပးမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္။

က်မေျပာေနခဲ့တဲ့ စကားေတြက သူ႔အတြက္ စိတ္ပင္ပန္းမႈေလ်ာ့သြားခဲ့သလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတခုအတြက္ အေျဖကို သိလိုေပမယ့္ မေမးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားလံုးတလံုးထက္ ရင္ထဲကေမတၱာတရားေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္တည္လာမယ့္ ေႏြးေထြးမႈေတြ.. စိတ္ခြန္အားေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေစခ်င္တယ္။ ဘယ္အေျခအေနမွာျဖစ္ျဖစ္. ဘယ္အရာကပဲ ေႏွာင့္ယွက္ေႏွာင့္ယွက္.. ဘယ္လို အခ်ိန္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္.. တိုးဝင္တိုက္ခတ္လာတဲ့ အရာမွန္သမွ်ကို သိကၡာရိွရိွနဲ႔ ရဲရဲရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သူတေယာက္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ တခါတရံ က်မစိတ္အားငယ္ခ်ိန္ အားေပးစကားေျပာတာလည္း သူပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ လိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ်ကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းေျပာဆိုၿပီး လမ္းညႊန္ေပးတတ္တာလည္း သူပါပဲ။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ က်မကသူ႔ရဲ႕ တပည့္ေလးတေယာက္လို နာခံမယ့္သူလည္းျဖစ္လို႔ေနရဲ႕။

စိတ္အားငယ္မႈေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ အားေပးနားလည္မႈေတြနဲ႔ ထြင္းေဖါက္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ႏွလံုးသားတစံုအျဖစ္ ကမၻာႀကီးရဲ႕ တေနရာမွာ တန္ဖိုးရိွတဲ့အလႊာေလးတခုအျဖစ္ ရပ္တည္ခြင့္ရခ်င္ပါတယ္။