ရင္ထဲကေန ျပင္းျပတဲ့ ေဝဒနာေတြ ခံစားရတိုင္း…..
ရင္ႏွင့္အမွ် ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေငြ႔အသက္ေလးေတြ ထိေတြ႔ခံစားမိတိုင္း…..
မတူညီတဲ့ စိတ္အေျခရိွတဲ့ သူေတြကို ေတြ႔ျမင္ရေလတိုင္း…..
ေဝခဲြရခက္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတိုင္း…..
တစံုတရာနာက်င္မႈေတြနဲ႔ တိုးေဝွ႔ရတိုင္း…..
ရင္းႏွီးမႈမရိွတဲ့…. ေရြးခ်ယ္ရမႈ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ေရွာင္လဲႊလို႔မရခဲ့တိုင္း….
မာယာစကားလံုးေတြနဲ႕ ေျခာက္လွန္႔ခံလိုက္ရတိုင္း…..
ေဘးနားမွာ…. “နင္…..တို႔” မ်ား ရိွေနေလမလားလို႔ ၾကည့္လိုက္တိုင္း.. ေမာဟိုက္ေနတဲ့ ရင္ခြင္တစံုကသာ ဆီးႀကိဳေနခဲ့တယ္.!
~~~~~~~~~
တခါတရံမွာေတာ့.. အတူတကြ ဖူးေျမာ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆံေတာ္ရွင္ က်ဳိက္ထီးရိုးက ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ဆည္းလည္းသံေတြကို ၾကားေယာင္မိေလတိုင္း အိပ္မက္ရွည္ႀကီးထဲက လန္႔ႏိုးေနခဲ့ရသလိုပါပဲ.!
“ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ..” အတူတူသာ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆို ေျဖရွင္း ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လိုေန႔ရက္ေတြနဲ႔ အစားထိုး ေမ့ပစ္လို႔ ရႏိုင္ပါ့မလဲ..!
ဆြတ္ပ်ံ႕လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ေနရာေလးမွာ ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ တြယ္ေႏွာင္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးတခုကိုလည္း မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိေပမယ့္ ျပန္လိုခ်င္ေနမိတယ္..............!
“ငါ…….တို႔ေတြ”.. တေယာက္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို တေယာက္က ပြင့္လင္းရင္းႏွီးစြာနဲ႔ ေျပာဆို အေျဖရွာခဲ့ၾကၿပီး ျပင္ခဲ့တာေလးေတြကို စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ခုခ်ိန္မွာ “ငါ့…..”ရဲ႕ လိုအပ္ေနတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေလး ေတြကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ အတြက္ ေတာင့္တမိလိုက္တာ…!
“ငါ့…..ရဲ႕” ပံုရိပ္ေတြကို မွ်ေဝခံစားေစရင္း “နင္……တို႔” ရဲ႕ တားျမစ္သံေလးေတြ…. အားေပး စကားသံေလးေတြ…. အၿပံဳးေလးေတြ….. အႀကံဥာဏ္ေလးေတြ…… ရီေမာသံေလးေတြ …… ႏွစ္သိမ့္မႈေပးတဲ့ ေျပာဆိုသံေလးေတြ……. နဲ႔ “ငါ…..” အားအင္ျဖစ္ေစဖို႔ စိတ္ကူး အျဖစ္နဲ႔ပဲ သိုဝွက္ သိမ္းဆည္းၿပီး ခရီးဆက္ေနတတ္ခဲ့ပါၿပီ…!!!
စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘဝကို ထုဆစ္ပံုေဖၚတဲ့အခါမွာ ထပ္တူမက်တတ္တဲ့ အရာေလးေတြ ရိွတယ္ဆိုတာကိုလည္း “နင္… …တို႔” နားလည္ သိတတ္ေနေလာက္ပါၿပီ…!
ဟန္ေဆာင္ကမၻာရဲ႕ တဘက္ျခမ္းမွာ “ငါ….တို႔..” အားလံုး အတူတူ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ အဆိပ္အေတာက္ကင္းကင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးကေတာ့ မေျပာင္းမလဲ တည္တ့ံေနမွာပါ.!
“ငါ…”ေလ.... ထပ္တူမက်တဲ့ အခိုက္အတန္႔ ေလးေတြမွာေတာ့ ကေလာင္တံကိုကိုင္ၿပီး ထိုးဆြေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ…!
ခုခ်ိန္မွာေတာ့……………..
“ငါ…” က…….. သူငယ္ခ်င္းမဲ့ေနတဲ့ လူသားတဦး…!!!!!
ရင္ႏွင့္အမွ် ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေငြ႔အသက္ေလးေတြ ထိေတြ႔ခံစားမိတိုင္း…..
မတူညီတဲ့ စိတ္အေျခရိွတဲ့ သူေတြကို ေတြ႔ျမင္ရေလတိုင္း…..
ေဝခဲြရခက္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတိုင္း…..
တစံုတရာနာက်င္မႈေတြနဲ႔ တိုးေဝွ႔ရတိုင္း…..
ရင္းႏွီးမႈမရိွတဲ့…. ေရြးခ်ယ္ရမႈ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ေရွာင္လဲႊလို႔မရခဲ့တိုင္း….
မာယာစကားလံုးေတြနဲ႕ ေျခာက္လွန္႔ခံလိုက္ရတိုင္း…..
ေဘးနားမွာ…. “နင္…..တို႔” မ်ား ရိွေနေလမလားလို႔ ၾကည့္လိုက္တိုင္း.. ေမာဟိုက္ေနတဲ့ ရင္ခြင္တစံုကသာ ဆီးႀကိဳေနခဲ့တယ္.!
~~~~~~~~~
တခါတရံမွာေတာ့.. အတူတကြ ဖူးေျမာ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆံေတာ္ရွင္ က်ဳိက္ထီးရိုးက ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ဆည္းလည္းသံေတြကို ၾကားေယာင္မိေလတိုင္း အိပ္မက္ရွည္ႀကီးထဲက လန္႔ႏိုးေနခဲ့ရသလိုပါပဲ.!
“ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ..” အတူတူသာ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆို ေျဖရွင္း ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လိုေန႔ရက္ေတြနဲ႔ အစားထိုး ေမ့ပစ္လို႔ ရႏိုင္ပါ့မလဲ..!
ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရာသီမွာ ေျခရာခ်င္း ထပ္ခဲ့ၾကသလို မိုးေရစက္ေလးေတြရဲ႕ ေအာက္မွာလည္း ေျခရာ ထပ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္…. ေအးခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းမွာလည္း ေျခရာခ်င္းေတြ ထပ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္... ေျခရာခ်င္း ထပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေနရာေလးေတြကို တမ္းတမိေလတိုင္း အလိုလို က်လာတတ္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ကိုေတာ့ မတား..ပါ.. ရေစနဲ႔..!
ဆြတ္ပ်ံ႕လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ေနရာေလးမွာ ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ တြယ္ေႏွာင္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးတခုကိုလည္း မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိေပမယ့္ ျပန္လိုခ်င္ေနမိတယ္..............!
“ငါ…….တို႔ေတြ”.. တေယာက္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို တေယာက္က ပြင့္လင္းရင္းႏွီးစြာနဲ႔ ေျပာဆို အေျဖရွာခဲ့ၾကၿပီး ျပင္ခဲ့တာေလးေတြကို စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ခုခ်ိန္မွာ “ငါ့…..”ရဲ႕ လိုအပ္ေနတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေလး ေတြကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ အတြက္ ေတာင့္တမိလိုက္တာ…!
“ငါ့…..ရဲ႕” ပံုရိပ္ေတြကို မွ်ေဝခံစားေစရင္း “နင္……တို႔” ရဲ႕ တားျမစ္သံေလးေတြ…. အားေပး စကားသံေလးေတြ…. အၿပံဳးေလးေတြ….. အႀကံဥာဏ္ေလးေတြ…… ရီေမာသံေလးေတြ …… ႏွစ္သိမ့္မႈေပးတဲ့ ေျပာဆိုသံေလးေတြ……. နဲ႔ “ငါ…..” အားအင္ျဖစ္ေစဖို႔ စိတ္ကူး အျဖစ္နဲ႔ပဲ သိုဝွက္ သိမ္းဆည္းၿပီး ခရီးဆက္ေနတတ္ခဲ့ပါၿပီ…!!!
စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘဝကို ထုဆစ္ပံုေဖၚတဲ့အခါမွာ ထပ္တူမက်တတ္တဲ့ အရာေလးေတြ ရိွတယ္ဆိုတာကိုလည္း “နင္… …တို႔” နားလည္ သိတတ္ေနေလာက္ပါၿပီ…!
ဟန္ေဆာင္ကမၻာရဲ႕ တဘက္ျခမ္းမွာ “ငါ….တို႔..” အားလံုး အတူတူ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ အဆိပ္အေတာက္ကင္းကင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးကေတာ့ မေျပာင္းမလဲ တည္တ့ံေနမွာပါ.!
“ငါ…”ေလ.... ထပ္တူမက်တဲ့ အခိုက္အတန္႔ ေလးေတြမွာေတာ့ ကေလာင္တံကိုကိုင္ၿပီး ထိုးဆြေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ…!
ခုခ်ိန္မွာေတာ့……………..
“ငါ…” က…….. သူငယ္ခ်င္းမဲ့ေနတဲ့ လူသားတဦး…!!!!!
15 comments:
ကုိယ္ခ်င္းစာတယ္ တခါတေလ ဒီလိုပဲ
ဆက္လက္အားေပးေနပါေၾကာင္း ခင္ဗ်ာ ။
ခင္မင္လ်က္
မင္းဒင္
နည္းနည္းေတာင္ ေနာက္က်သြားတယ္၊ လာေရာက္အားေပးသြားပါတယ္၊ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း နိင္ငံရပ္ျခားမွာ စိတ္ႏွစ္ျပီး ေပါင္းျဖစ္တဲ့သူ မရိွသေလာက္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္လည္း လၻက္ရည္ဆိုင္ညေတြကို ခဏခဏသတိရမိတာေပါ့။
ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေနပါေသးတယ္ဗ်ာ။
ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕
ရွိပါေသးတယ္ဗ် ...
ဟုတ္တယ္ မဒါ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေဒသေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းမဲ့ ဆိုတဲ့ အတိုင္း တကိုယ္တည္းေန ကိုယ္အားကိုယ္ကိုး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အားေပးရင္း ေနႀကရတဲ့ သူေတြပါပဲဗ်ာ
ခင္မင္တဲ့
ဗညား
ေကာင္းပါတယ္ အရမ္းဘဲ....တစ္ခ်ိဳလူေတြဆိုရင္ တိုက္ဆိုင္ေနတယ္ဆိုျပီး ဟထိသြားႏိ္ူင္တယ္။
သဒၶါေရ
ေရာက္တဲ႔အရပ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ အထီးက်န္ခံစားခ်က္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဒီလိုဘဲ ၾကံဖန္ေနထိုင္ရတာဘဲေပါ႔ေလ။
အျပင္မွာ တကယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မဆံုႏိုင္ရင္ေတာင္ အြန္လိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ စာေလးေတြ မ်ားမ်ားဖတ္ျပီး မ်ားမ်ားေရးတာဟာလည္း အထီးက်န္ခံစားခ်က္ကို ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ပါေသးတယ္ .
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိပါေစ
crystal၊ ဦးမင္းဒင္၊ ေတာက္ပၾကယ္စင္၊ ျမစ္က်ိဳးအင္း၊
ကိုေဇာ္၊ ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ)၊ လင္းေခတ္ဒီႏို၊ ျမတ္ခိုင္၊ မေခ်ာ စတဲ့............
ဘေလာ့ဂါသူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးရဲ႕ စိတ္ခြန္အား ျဖစ္ေစတဲ့ စကားေလးေတြအတြက္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္..။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
သဒၶါ
မမေရ..အားေပးသြားတယ္ေနာ္။ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစရွင္။
ဘဝတူေတြပါ သူငယ္ခ်င္းေရ...
တေယာက္တလွည္႕ ေဖးမကူညီ အားေပးႀကရင္း ဘဝလမ္းကို ဆက္ေလွ်ာက္ႀကရေအာင္ေနာ္...
ဘ၀တူေပမုိ႔ စာဖတ္ၿပီး ငူတူတူ ျဖစ္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းမဲ့ လူသား။ တိုက္ဆုိင္လုိက္တာ။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
သူငယ္ခ်င္းမမဲ့ပါနဲ႕. .. အနားမွာ အမ်ားၾကီးျဖစ္မွာပါ မသဒၶါ. . . စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႕ ေနာ္.
ဒီလိုပါပဲ တခါတေလ အနီးက သူငယ္ခ်င္းထက္ အေဝးက သူငယ္ခ်င္းေတြကို တမ္းတမိတတ္ပါတယ္။ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္လို႔ ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေ၀းေနတာ ေအးခ်မ္းမႈတစ္ခုကို လက္လြတ္ထားရသလို ပါပဲ...
Post a Comment