သြားေပအံုးေတာ့ဒီဇင္ဘာေရ…

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေဆာင္းညေတြမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း နားခိုခ်င္ေပမယ့္ ရိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလဆန္ခရီးရဲ႕ မမွ်တႏိုင္တဲ့ ရုန္းကန္မႈေတြၾကားမွာ က်မေမ့ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္.။

ဒီလုိပါပဲ စကၠန္႔ကိုမိနစ္စား မိနစ္ကိုနာရီစား နာရီကိုရက္စား ရက္ကိုလစား လကိုႏွစ္စားလို႔ ျပကၡဒိန္စာရြက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးကို က်မ ေငးေမာလြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္သစ္ျပကၡဒိန္ကို ခ်ိတ္မိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့ ေ၀ဒနာေလးတခုက ရင္ထဲကို စူးစူးနစ္နစ္ စိုက္၀င္သြားေတာ့တယ္.။

က်မရင္ကို လက္နဲ႔ဖိၿပီး ခနတာ နားလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေျပးလႊားေနၾကတဲ့သူေတြ..၊ အလုပ္လုပ္ရင္း ေမာေနၾကတဲ့သူေတြ၊ လုပ္အားတန္ဖိုးနဲ႔မမွ်တဲ့ ခြန္အားေတြကို ေပးဆပ္ေနရသူေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ရင္မွာပိုက္ၿပီး ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့သူေတြ၊ မိဘနဲ႔ သားသမီးမ်ား ေ၀းကြာေနၾကသူေတြ၊ လြမ္းေမာေနရတဲ့သူေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္ပဲ အသက္ဆက္ေနသူေတြ၊ သစၥာတရားကို အေျခခံၿပီး ခရီးဆက္ေနသူေတြ၊ မိမိရဲ႕ မမွ်တႏိုင္တဲ့ အတၱမာန္တခုတည္းအတြက္ေၾကာင့္ မိမိမဟုတ္တဲ့ သူတပါးေတြအတြက္ ကိုယ္စိတ္ ႏွလံုးဆင္းရဲေနရသူေတြ..၊ ………….ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပံုရိပ္ေတြက ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ ပါလားးးးးးးး

ျမဴေတြဆိုင္းေနၿပီး ႏွင္းဖဲြဖဲြေလးက်ေနတဲ့ ေနရာေလးတခုမွာေတာ့ အေအးဒဏ္ကို ခါးသက္ရွတစြာ ခံစားရင္း ေပၚလာတဲ့ ပံုရိပ္ေလးေတြကို ႏွေျမာတသ နာက်င္စြာနဲ႔ပဲ ခနတာ ေဘးဖယ္ထားၾကည့္လိုက္မိတယ္…။ 

ႏွင္းဖဲြဖဲြေလးေအာက္မွာ ကိုယ္ေပၚကိုကပ္ၿငိလာတဲ့ ႏွင္းစက္ေလးေတြကို လက္နဲ႔တို႔ထိ ဖယ္ရွားလိုက္တိုင္း ဘာလို႔မ်ား မ်က္ရည္စတို႔ စြတ္စိုလာမိပါလိမ့္..။ ေပ်ာက္ရွခဲ့ဖူးတဲ့ ရနံ႔ေလးေၾကာင့္လား…. ရံႈးနိမ့္ခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ပဲြမွာ ခါးသီးတဲ့ဘ၀ကို မ်ိဳခ်ပစ္ခဲ့ရလို႔လား…… ေသခ်ာသိႏိုင္မယ့္ အေျဖတခုက ႏွင္းေတြထဲမွာပဲ အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီပဲ…။

ႏွင္းေလးေတြကို ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္ေသးသေရြ႕ ေတြ႕ထိခ်င္တဲ့ က်မ… ေဆာင္းရဲ႕ ေအးစိမ့္မႈနဲ႔အတူ ခို၀င္နားခ်င္တဲ့ က်မ… ရင္ဆိုင္ရတဲ့ ခရီးက ခ်မ္းေအးေပမယ့္ ဒီဇင္ဘာေဆာင္းရဲ႕ ေအးခ်မ္းလွပတဲ့ အျခားဘက္မွာေပါ့.။

အေလးထားတန္ဖိုးထားခ့ဲရၿပီး ၀မ္းသာပီတိနဲ႔ ကုန္လြန္ခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို ႏွေျမာတသစြာနဲ႔ တမ္းတေၾကကဲြေနရံု… အျဖဴေရာင္အိပ္မက္ေလးကို ျပန္လည္တမ္းတရံု…. နဲ႔ မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ ဒဏ္ရာအပိုင္းအစေလးေတြ… ကို ျမဴႏွင္းေတြၾကားမွာ ေျခရာေဖ်ာက္လိုက္ရေတာ့မယ္..။

သဘာ၀တရားႀကီးကို လြန္ဆန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ နာရီေတြကိုေတာ့ ဘာနဲ႔ေလ်ာ္ေၾကး သတ္မွတ္ရမွာပါလိမ့္…။

 ျမဴမႈန္ေလးေတြရဲ႕ ေျခသံကို ၾကားေနရရံု….နဲ႔ အလြမ္းေတြ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္မိတတ္တဲ့ စိတ္ေလးတခုကေတာ့ ခိုနားတြယ္ရစ္ေနျဖစ္အံုးမယ္ ထင္ပါရဲ႕..။ ခိုနားတြယ္ရစ္ေနမယ့္ စိတ္ေလးတခုကို လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းခြင့္ျပဳရင္း ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ ႏွင္းမႈန္မႈန္ေလးၾကားထဲ က်မတေယာက္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ေနမိခဲ့တယ္.။