ျပတင္းေပါက္က တဆင့္ လြင့္စင္ ျဖာက်လာတ့ဲ မိုးစက္ မိုးေပါက္ေလးေတြကို ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ႏွာေပၚကို မိုးေရ တခ်ိဳ႔ ကပ္ျငိ စြန္းေပလို႔ စိုထိုင္းစ ျပဳလာပါၿပီေကာ…။ ရင္ထဲမွာလည္း မ်က္ရည္မိုးေတြ တစိမ့္စိမ့္ ရြာေနတာကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ကလဲြလို႔ ဘယ္သူမွ သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ..။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလည္း မသိလိုက္ေပမဲ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ခုလို မိုးရြာေနတဲ့ ေနရာေလး တခုကို အမွတ္မထင္္ ေရာက္သြားတာကို အမွတ္ထင္ထင္ သိလိုက္ရတယ္..။
`ပလံု´ …….`ပလုံ´……..`ပလံု´…………
ေရကန္ထဲကို စိတ္ရိွလက္ရိွ ပစ္ေပါက္ေနတဲ့ ခဲေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပစ္ေပါက္ပါေစ ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္.။ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ေပးလို႔ပါ…။
အို……… က်မ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္.။
ေလာေလာဆယ္ က်မကို မတားၾကပါနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါလို႔ စိတ္ထဲကေန အထပ္ထပ္ ေတာင္းဆိုေနမိတယ္……..။ ငိုခ်င္ရင္လည္း အားရေအာင္ ငိုလိုက္ပါ……. စိတ္ကိုမထိန္းထားနဲ႔တဲ့……..
တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္……. ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္းနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ မ်က္ရည္ေတြ က်လာၿပီးမွ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့တယ္..။ က်မကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အားရေအာင္ ငိုခြင့္ျပဳပါ………။
ဟုတ္တယ္…… နက္ဖန္ဆို `ကို´က က်မနဲ႔ အေ၀းဆံုး ေနရာတခုကို ထြက္သြားေတာ့မွာပဲေလ..။ တားပိုင္ခြင့္ မရိွတဲ့ က်မကို ငိုခြင့္ျပဳရံု ငိုခြင့္ျပဳၾကပါ..။
ေ၀းတယ္ဆိုတာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ တရပ္အေနနဲ႔ ေ၀းကြာျခင္း ဒုကၡကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရအံုးမွာလဲ မသိေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔ကို ေ၀းကြာမႈဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီး တခုက ျခားနားထားလိုက္ၾကၿပီ…။
ေ၀းကြာမႈ ဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ဘယ္လိုတံတိုင္းႀကီးလဲ…… က်မျဖင့္ မုန္းလိုက္တာ……… ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မတို႔ ႏွစ္ဦးကို ခဲြခြါခဲ့ရတာလဲ………
တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္မွာေရာ ဘာေတြရိွေနလဲ… ရိွေနတဲ့ အရာေတြထဲမွာေတာ့ ဓနဂုဏ္ အင္အားေတြ ပါေနမယ္ဆိုတာ…. !!!
တကယ္ဆို ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္လို မျမင္လိုလို႔ `ကို´ သြားမဲ့ ေန႔မွာ လိုက္မပို႔ေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား..။
ဟုတ္တယ္…….. က်မဆိုတဲ့ က်မကလည္း… ေလ…
က်မကို အရင္ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားမွာကို မလိုလားတဲ့ သူ..။ က်မေရွ႔က ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့သူ…။ အတၱႀကီးတဲ့သူေပါ့…။ က်မကသာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သူ..
ဒါေၾကာင့္ `ကို´ ကလည္း က်မ လိုက္မပို႔တာကို နားလည္ စာနာႏိုင္ခဲ့တာေပါ့…။
`ကို´ ကလည္း က်မကုိ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔.. သူေခၚရင္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ထားဖို႔ .. မွာတမ္းေခၽြေနေလရဲ႔…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအေနနဲ႔ `ကို႔´ ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနေလေတာ့….
`ကို႔´ ကိုလည္း က်မ မလိုက္ျဖစ္မဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမထြက္ရက္ဘူးေလ..။
`ကို´ ေျပာတဲ့ စကားလံုးတိုင္း က်မ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရိွတာကို ခြင့္လႊတ္ နားလည္ေစခ်င္တာ ကလဲြလို႔…
ေသခ်ာတာကေတာ့ တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္ကြယ္က မာယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနမဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ကူးခပ္ဖို႔ စိတ္အင္အား ရိွမွာ မဟုတ္လို႔ပါ `ကို…´။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလည္း မသိလိုက္ေပမဲ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ခုလို မိုးရြာေနတဲ့ ေနရာေလး တခုကို အမွတ္မထင္္ ေရာက္သြားတာကို အမွတ္ထင္ထင္ သိလိုက္ရတယ္..။
`ပလံု´ …….`ပလုံ´……..`ပလံု´…………
ေရကန္ထဲကို စိတ္ရိွလက္ရိွ ပစ္ေပါက္ေနတဲ့ ခဲေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပစ္ေပါက္ပါေစ ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္.။ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ေပးလို႔ပါ…။
အို……… က်မ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္.။
ေလာေလာဆယ္ က်မကို မတားၾကပါနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါလို႔ စိတ္ထဲကေန အထပ္ထပ္ ေတာင္းဆိုေနမိတယ္……..။ ငိုခ်င္ရင္လည္း အားရေအာင္ ငိုလိုက္ပါ……. စိတ္ကိုမထိန္းထားနဲ႔တဲ့……..
တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္……. ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္းနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ မ်က္ရည္ေတြ က်လာၿပီးမွ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့တယ္..။ က်မကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အားရေအာင္ ငိုခြင့္ျပဳပါ………။
ဟုတ္တယ္…… နက္ဖန္ဆို `ကို´က က်မနဲ႔ အေ၀းဆံုး ေနရာတခုကို ထြက္သြားေတာ့မွာပဲေလ..။ တားပိုင္ခြင့္ မရိွတဲ့ က်မကို ငိုခြင့္ျပဳရံု ငိုခြင့္ျပဳၾကပါ..။
ေ၀းတယ္ဆိုတာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ တရပ္အေနနဲ႔ ေ၀းကြာျခင္း ဒုကၡကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရအံုးမွာလဲ မသိေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔ကို ေ၀းကြာမႈဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီး တခုက ျခားနားထားလိုက္ၾကၿပီ…။
ေ၀းကြာမႈ ဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ဘယ္လိုတံတိုင္းႀကီးလဲ…… က်မျဖင့္ မုန္းလိုက္တာ……… ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မတို႔ ႏွစ္ဦးကို ခဲြခြါခဲ့ရတာလဲ………
တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္မွာေရာ ဘာေတြရိွေနလဲ… ရိွေနတဲ့ အရာေတြထဲမွာေတာ့ ဓနဂုဏ္ အင္အားေတြ ပါေနမယ္ဆိုတာ…. !!!
တကယ္ဆို ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္လို မျမင္လိုလို႔ `ကို´ သြားမဲ့ ေန႔မွာ လိုက္မပို႔ေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား..။
ဟုတ္တယ္…….. က်မဆိုတဲ့ က်မကလည္း… ေလ…
က်မကို အရင္ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားမွာကို မလိုလားတဲ့ သူ..။ က်မေရွ႔က ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့သူ…။ အတၱႀကီးတဲ့သူေပါ့…။ က်မကသာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သူ..
ဒါေၾကာင့္ `ကို´ ကလည္း က်မ လိုက္မပို႔တာကို နားလည္ စာနာႏိုင္ခဲ့တာေပါ့…။
`ကို´ ကလည္း က်မကုိ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔.. သူေခၚရင္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ထားဖို႔ .. မွာတမ္းေခၽြေနေလရဲ႔…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအေနနဲ႔ `ကို႔´ ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနေလေတာ့….
`ကို႔´ ကိုလည္း က်မ မလိုက္ျဖစ္မဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမထြက္ရက္ဘူးေလ..။
`ကို´ ေျပာတဲ့ စကားလံုးတိုင္း က်မ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရိွတာကို ခြင့္လႊတ္ နားလည္ေစခ်င္တာ ကလဲြလို႔…
ေသခ်ာတာကေတာ့ တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္ကြယ္က မာယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနမဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ကူးခပ္ဖို႔ စိတ္အင္အား ရိွမွာ မဟုတ္လို႔ပါ `ကို…´။
23 comments:
မိုက္တယ္မမ... ျဖစ္ရပ္မွန္ ကိုယ္ေတြ႔လား... မာနေတာ့မႀကီးပါနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ေကာင္းမယ္ဆိုရင္ သူေခၚရာလိုက္သြားလိုက္ပါေနာ္...တံတိုင္းႀကီး မခံေစနဲ႔။ :)
ခင္တဲ႔
ပူးေတ
အခုထိ ငိုေနတုန္းလားဟင္။ မငိုနဲ႔ေတာ့ တိတ္တိတ္ သူလာေခၚတဲ့အခ်ိန္ လိုက္နိုင္ေအာင္ ျပင္ထားေနာ္။
အခ်စ္အင္အားက..မည္သည္႔တံတုိင္းမ်ိဳးကုိ
မဆုိခ်ိဳးေဖာက္နုိင္တယ္လုိ႔ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ဆုိၾကတယ္။
ငုိေနတယ္ဆုိေတာ႔စိတ္မေကာင္းဘူးရယ္..
သူလာေခၚရင္လုိက္နုိင္ဖုိ႔ျပင္ဆင္ထား...
ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ဘယ္လိုခံစားေနရမယ္ဆိုတာကိုေပါ့။ ငိုပါ..။ မတားပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ က်ရတဲ့ မ်က္ရည္ဟာ သိပ္ကို တန္ဖိုးၾကီးလြနး္ပါတယ္။ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနတဲ့ႏွလံုးသားက ညွစ္ထုတ္လိုက္လို႔ ထြက္လာတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြမွာ ေလးနက္မႈေတြ၊ နာက်င္မႈေတြ၊ လြမ္းေဆြးမႈေတြ၊ အျပည့္အႏွက္ပါပဲဗ်ာ...။
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
(တကယ့္အျဖစ္အပ်က္အေနနဲ႕ပဲ မန္႔ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ)
ဘဝ ဆိုတာ တိုတိုေလးပါ ခ်စ္တဲ႔သူ နဲ႔ မေဝးပါေစနဲ႔ဗ်ာ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
ဒီစာေလးက တကယ္႔အျဖစ္မွန္ဆိုရင္...
ဆိုတဲ႔အေတြးေၾကာင္႔ ဖတ္ျပီးျပီးခ်င္း ေျပာခ်င္တဲ႔ စကားေတြေတာ႔ မေျပာေတာ႔ပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ ငိုခ်င္လွ်က္ လက္တို႔ ဆိုသလိုပဲ။
ေဝးကြာမွုတံတိုင္းေတြျခား ျခင္း ခံေနရတာ တစ္ေယာက္ထဲ
မဟုတ္ပါဘူး...။အေဖာ္ေတြရွိပါေသးတယ္..။
ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္...။
မသဒၶါေရ....ဘယ္ေလာက္ခံစားေနရမယ္ဆုိတာ နားလည္မိတယ္....ဘာေၿပာေပးရမွန္း မသိေပမယ့္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ကုိမၿပင္ေတာ့ဘူးလားဟင္မမ....ခ်စ္တဲ့သူတုိင္းကုိ ဆုံဆည္းေစခ်င္လို႕ပါ။
ခ်စ္တဲ့
ညီမေလး
ဂ်င္း
မဆံုခင္ေ၀းေနၾကတာ အားတင္းထားပါ သဒၶါေရ..
အေရးၾကီးတာက ေ၀းေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ သစၥာရွိၾကဖို႕ပါဘဲေနာ္.. အျမန္ဆံုး ႏွစ္ကိုယ္တူနီးခြင္႕ ရပါေစကြယ္..
ခ်စ္တဲ႕
မေခ်ာ
ကိုယ္ေတြ႔ ထင္တယ္ေနာ္. .
ဒါေၾကာင္႔ စြဲေဆာင္မႈ ရွိေနတာ :P
တခါက ျခားခဲ့ဖူးတဲ့ တံတိုင္းက ဘဝတခုလံုးစာ အထိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ကိုယ့္အျဖစ္ကို သတိရေတာ့ ထိထိရွရွ ျပန္သတိရမိပါတယ္။
ခ်စ္သူေတြဘယ္တံတိုင္းမွမျခားေစခ်င္ဘူး
သဒၵါရယ္...
ခြဲခြာတယ္ဆိုတာစာေတြကဗ်ာေတြထဲမွာဘဲ
လွတာပါ..တကယ္ခံစားရတဲ႕အခါမွာေတာ့
ရင္နဲ႔ရင္းၿပီးခံစား၇တာပါ...
ခ်စ္ေသာသူနဲ႕ ေပါင္းစည္းတာကိုေတာ့ ျမင္ခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ
ငိုေနရံုနဲ႕ ကိုယ္ပဲ စိတ္ထိခိုက္ရတာ
ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ရေသာနဲ႕ ဆံုစည္းႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ဗ်ာ
အဲဒီမာနတံတိုင္းကို ျဖဳိလုိက္ပါ...
ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔
အရမ္းခ်စ္ေတာ႕ အရမ္ခံစားရတာေလ။
ခ်စ္တဲ႕သူနဲ႕ ေပါင္းဆံုနိုင္ပါေစ။
စာနာမိတယ္ သဒၶါေရ...ဒီလိုပါပဲဗ်ာ ဒီလမ္းကိုက ေျဖာင့္တာရွားတယ္ဗ်....တိတ္ပါဗ်ာ ငိုမေနပါနဲ႔ေတာ့ စာေတြေရးေလ အားေပးမယ္ :)
ခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)
ခ်စ္ေနရဲ႕သားနဲ႔ အတူတူမေနရဘူးဆိုတာ သဘာ၀မက်ပါဘူး.. သူ႔ဟာ ကို္ယ္အတြက္ မရိွမၿဖစ္ဆိုတာ ေသခ်ာရင္ေတာ႔ ဘာေတြၿဖစ္ေနေန ဂရုစိုက္မေနသင့္ဘူး လို႔ထင္ပါတယ္.. ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ား..
တံတိုင္းႀကီးကို ၾကည့္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ေဘာ္လံုးပြဲေၾကာင့္ စာကို မေရးျဖစ္ဘူးဗ်ာ။
ခံစားခ်က္ကေလးကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္..
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕ ျခားေနတဲ႕တံတိုင္းေတြက ျဖိဳဖို႕ခက္လွတယ္ေနာ္...
စိတ္အင္အားေတြ ျပည္႕လာပါေစ.. လို႕ ခင္မင္စြာဆုေတာင္းေပးသြားပါတယ္..
မျမင္ရတဲ ့တံတိုင္းေပါ ့
သူလာေခၚမွာပါ။ တံတုိင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ထူထူ သူ လာကုိ လာမွာပါ။ စိတ္အားငယ္စရာေတြ မေတြးနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ညီမ။
တကယ္ခံစားခ်က္အျပည့္နံ႔ေရးထားလို႔လားေတာ့ မသိဘူး ရင္ထဲဲမွာကို နင့္သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်ာ ။ ခံစားရတာေလးေတြ သက္သာသြားေအာင္ ဒါေလးလာဖတ္လွည့္ပါအုံးေနာ္
http://www.indawshan.com/2010/07/blog-post_6856.html
ဖတ္ရတာ ေဆြးေဆြးေျမ႔ေျမ႔ ရွိလိုက္တာ ..
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ျမတ္ပန္းႏြယ္
Post a Comment