`ငါ…´ ျပန္လာႏိုင္ပါေတာ့မလားးးးးးးးး

`………………..´ ေရ

အိပ္မက္ေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ လွမ္းေလွ်ာက္ လာခဲ့တဲ့ ခရီးလမ္းမွာ အနာဂတ္ ဆိုတာ မေရရာ မေသခ်ာ ခဲ့ဘူး..။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိတ္အားငယ္မႈ၊ သတိရမႈ၊ ခဲြခြါခဲ့ရမႈ၊ ေ၀းကြာမႈ၊ ဆိုတဲ့ ဒဏ္ရာ ေတြနဲ႔သာ ျပည့္ႏွက္လို႔… ေရွ႔မွာ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ အရာ မွန္သမွ်ကို ဘယ္လို သတၱိ ခြန္အားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ျဖည့္စြမ္းရမလဲ ဆိုတာသာ အထပ္ထပ္ ေပၚေနခဲ့ေတာ့တယ္…။

ခရီးလမ္းၾကမ္းမယ္ ဆိုတာ သိေပမဲ့ အမွန္တရား အစိုင္အခဲက ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ ထုဆစ္ၿပီးသားမို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းၾကမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲပါေစ အားတင္းၿပီး ေလွ်ာက္ဖို႔သာ ေဇာကပ္ေနမိတယ္…။

ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြက ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနခဲ့ေပမဲ့ ေရွ႔မွာ ျမင္ရမဲ့ လမ္းက ေခ်ာေမြ႔ခ်င္မွ ေခ်ာေမြ႕မွာ သိေပမဲ့ ဒီလမ္းကိုမွ ေရြးၿပီးေလွ်ာက္ခဲ့တာကိုေတာ့ သိနားလည္ခ်င္မွ နားလည္ၾကမွာပါ….။

အဲဒီ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ဆႏၵေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားရေတာ့မယ္.. စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာရေတာ့မယ္.. အရာရာ သည္းခံရေတာ့မယ္… ဆိုတာ ေတြကလည္း ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္လို႔….။

အတၱမပါတဲ့ ဆႏၵေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းမွာ အဖုအထစ္ေတြ မ်ားမယ္… ဆိုတာလည္း မသိမဟုတ္…… ။

မေရရာမႈေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေမာင္းထုတ္ရင္း ေသခ်ာတဲ့ အမွန္တရား ကိုအထပ္ထပ္ ထုပ္ပိုးလို႔ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ေပါ့…။

`…………..ေတြ´ က

နင္ ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား တဲ့………….

ဘယ္ဘက္ရင္အံုထဲက တင္းက်ပ္မႈတခုက နာနာက်င္က်င္ ဆဲြေဆာင့္လိုက္ရင္း စည္းခ်က္ မမွန္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္….ငါ…….. ဘာျပန္ေျပာရမလဲ …….။

အေျဖတခု အေနနဲ႔ `ငါ….. နာနာက်င္က်င္... ဟားတိုက္ ရယ္ေမာပစ္ခဲ့တယ္´……….

တေန႔ေပါ့………..???

ဆႏၵ ရိွေနတဲ့ အရာေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ အရာေတြ၊ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ရဖို႔ .… စိတ္ခြန္အား အျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ေပါ့….။

ငါ့..ရဲ႔ ဆႏၵ တစံုတရာကို `..........တို႔´ ကို သိခြင့္ေပးဖို႔၊ သိနားလည္ေပးဖို႔လည္း အေျခအေန မေပးခဲ့ေလေတာ့…

ခုခ်ိန္မွာ `ငါ…တို႔ေတြ…´ မသိခဲ့တဲ့၊ မသိေသးတဲ့ ခါးသီးတဲ့ ဘ၀ေတြ အေသေခ်ၤ ရိွေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေနမိတာ ရင္နဲ႔အျပည့္ေပါ့…။

အဲဒါေတြေျပာဖို႔ဆို တေထာင့္တည ပံုျပင္ေတာင္ မွီႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး….။ `ငါ…´ ေလ `………ေတြ´ ကို ခါးသီး နာက်င္စရာေတြ ရိွတဲ့ ဘ၀ေတြကို မေတြ႔ႏိုင္၊ မသိႏိုင္ၾကတာကိုေတာ့ သိလာေအာင္၊ နားလည္လာေအာင္ ေျပာခ်င္ေနမိတယ္… ဒါမွလည္း `ငါ..´ ဆိုတဲ့ `ငါ…´ လည္း တစံုတခု အတြက္ တာ၀န္ေက်တဲ့ သူတေယာက္ ျဖစ္မွာ….။ `ငါ…´ တာ၀န္ေက်တဲ့ သူတေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္….။

ဒီလိုမ်ိဳး ဘ၀ေတြကို သိနားလည္ခ့ဲရင္၊ စာနာႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတ္ႏိုင္သမွ်လည္း မတ္ေအာင္ လုပ္ေနရင္း ေဘးနား၀န္းက်င္က လဲက်ေနတ့ဲ သူေတြကိုလည္း မတ္ႏိုင္ေအာင္ ထူေပးသင့္သေလာက္ ထူေပးႏိုင္ဖို႔ ခြန္အား သတၱိေတြ၊ နားလည္မႈေတြ ေမြးျမဴလာႏိုင္လိမ့္မယ္…။

`……….တို႔´ ေတြ ေျပာသလို အရင္ဆံုး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတ္ႏိုင္မွ ျဖစ္မွာဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ….. ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မတ္မတ္ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ၀န္းက်င္မွာရိွတဲ့ ဘ၀ေလးေတြကိုလည္း မတ္မတ္ ျဖစ္ေနေအာင္၊ မတ္မတ္ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးရလိမ့္မယ္…။

ဟုတ္တယ္ေလ… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတ္မတ္မေနႏိုင္ရင္ တျခားဘ၀ေလး ေတြကိုလည္း ဘယ္မွာ မတ္လို႔ရေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလဲ…..။ ကိုယ္တေယာက္တည္း မတ္ေနေအာင္ပဲ အရင္ႀကိဳးစား လိုက္အံုးမယ္ ဆိုရင္လည္း ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတ္ေနႏိုင္ၿပီလို႔ သိၾကလိမ့္မလဲ… အေတာသတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ..။

`………..တို႔´ က `ငါ့..´ကို ေကာက္ခ်က္ခ်တာက ေသြးေအးလိုက္တာတဲ့..….။ စိတ္ဓါတ္က မာေက်ာလိုက္တာတဲ့…။ `..............ငါတို႔အားလံုး´ ဘ၀ေတြထဲမွာလည္း အထူးဆန္းဆံုးပဲတဲ့……..။

`ငါ….´ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ…………။

`ငါ့… မွာ `............တို႔ေတြ´ သိနားလည္လာေအာင္ ေလာေလာဆယ္ ျပန္ေျပာဖို႔ အေကာင္းဆံုး စကားလံုးေတြ ရွာေဖြေနမိတယ္..။

`ငါ..´ ေျပာခ်င္တာက `ငါ..´ အားမာန္အျပည့္၊ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ယံုၾကည္ရာလမ္းကို သစၥာရိွရိွ၊ သမာဓိရိွရိွနဲ႔ ရဲရဲေလွ်ာက္လွမ္း ေနပါတယ္ ဆိုရင္ `……….တို႔´ေတြ `ငါ့………´ ကို ဘာျပန္ေျပာမလဲလို႔......။