ေပ်ာက္ရွခဲ့တဲ့ စကားလံုးမ်ား

တခါတရံ ရင္ထဲမွာ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလံုးေလးေတြက ရင္ထဲမွာပဲ ေပ်ာက္သြားခဲ့ရတယ္။ တခါတရံေတာ့ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလံုးေလးေတြက စကားလံုးေတြအျဖစ္ ပါးစပ္ထဲကေန ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕စြာနဲ႔ ထြက္က် လာတတ္တယ္။ တခါတရံေတာ့ လည္ေခ်ာင္း၀မွာတင္ တစ္ဆို႔လို႔…။ တခါတရံေတာ့ စကားလံုးေလးေတြကေန သံစဥ္ ရွာေဖြၿပီး ရွတတဲ့ သီခ်င္းေတြ အျဖစ္ သီဆိုလို႔.။ ကေလာင္သြားထက္တဲ့ သူေတြကေတာ့ စာလံုးေလးေတြအျဖစ္ တေနရာရာမွာ အစက္ခ်လို႔ေပါ့..။ စုတ္ခ်က္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့သူေတြ ကေတာ့ ပန္းခ်ီ အျဖစ္ အသက္သြင္းလို႔...။ တခါတရံေတာ့ ကဗ်ာ ခံစားမႈေတြ အျဖစ္ ႏူးညံ့လွပ သပ္ရပ္စြာနဲ႔ ခံစားမႈေလးေတြ သီကံုးလို႔ေပါ့.။ တခါတရံေတာ့ အိပ္မက္အျဖစ္ ပံုစံေျပာင္းလို႔ေပါ့..။

ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ စကားလံုးေလးေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပံုသ႑ာန္ေတြနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ ေဖၚက်ဴး၊ ကိုယ္တိုင္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆို၊ ကိုယ္တိုင္ ေရးစပ္၊ ကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဟ၊ ကိုယ္တိုင္ ခံစား၊ ကိုယ္တိုင္ သီက်ဴး၊ ကိုယ္တိုင္ သီဆို၊ ကိုယ္တိုင္ ေရးဖဲြ႔၊ ကိုယ္တိုင္ ေဖြရွာလို႔..

တနည္းနည္းနဲ႔ ကိုယ္ရင္ထဲက ထြက္က်လာမဲ့ နက္နဲလွတဲ့ စကားလံုးေတြကို တစံုတခုေသာ နည္းလမ္း တခု အေနနဲ႔ သီကံုး ရတာကိုက ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ရုပ္လံုးေပၚသြားခဲ့ရၿပီ။

ကိုယ္ထြင္းလိုက္တဲ့ ရုပ္လံုးေလး၊ ကိုယ္အစက္ခ်တဲ့ ေဆးစက္ေလးေတြဆိုတာ စကားလံုးေတြကေန ရုပ္လံုးေလးေတြ၊ အစက္ေလးေတြ အျဖစ္ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ အစိုင္အခဲ တခုကို ျပင္ပမွာ အစက္ခ်လိုက္တာေပါ့။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ရင္ထဲက စကားလံုးေလးေတြကို ရင္ထဲမွာ သိမ္းထားတာထက္ တေနရာရာမွာ ဖတ္ခြင့္ ၊ နားဆင္ခြင့္၊ ၾကည့္ခြင့္၊ ႀကံဳရတာလည္း ေကာင္းေသာ အစက္ခ်ျခင္းေလး တမ်ိဳးေပါ့။

တခ်ိဳ႔ စကားလံုးေတြ က်ေတာ့လည္း အစက္ေလးေတြ ခ်ရတာထက္ ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းဆည္း ထားရတာက ခိုင္မာ တည္တံ့ျခင္း တမ်ိဳးပါပဲ။ သိမ္းဆည္းထားရတာ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေတာ့လည္း ေပါက္ကဲြ ထြက္က် လာႏိုင္ေသးတယ္။ ေပါက္ကြဲ လာမဲ့ စကားစုေတြက ေကာင္းေသာ စကားလံုးေတြ အျဖစ္ တည္ရိွဖို႔ အေရးႀကီးျပန္တယ္။

တခါတရံလည္း ရင္ထဲက စကားလံုးေတြက ရင္ထဲမွာပဲ ေပ်ာက္ရွသြားခဲ့သလို၊ ရင္ထဲမွာပဲ အမာရြတ္ ထင္က်န္ခဲ့ရတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲက စကားလံုးေတြက ဘာကိုရည္ရြယ္ၿပီး ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတာလဲ။။ ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာခ့ဲရတာလဲ။။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္လာခဲ့ရတာလဲ။။ ဆိုေတာ့…

ရင္ထဲက စကားလံုေလးေတြကိုေတာ့ သိမ္းထားသင့္တာကို သိမ္းထားၿပီး ဖြင့္ဟသင့္တာကို တပါးသူ အတြက္္ (တပါးသူအတြက္ မထိခိုက္ဖူးဆိုရင္ေပါ့) ဖြင့္ဟသင့္ ပါတယ္။ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဖူး ဆိုရင္ေတာ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေနာင္တနဲ႔အတူ ၀မ္းနည္း ပူေဆြးမႈေတြ၊ နာက်င္မႈေတြကို သာ လက္ခံရလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ရဲ႔ ရည္ရႊယ္ခ်က္အတိုင္း၊ ကိုယ္ရဲ႔ စိတ္ရင္းအမွန္အတိုင္း ရင္ထဲကေန ျဖစ္တည္လာခဲ့တဲ့ စကားလံုးေတြကို ကိုယ္ရည္ရြယ္တဲ့သူကို ထုတ္ေဖၚ ေျပာျပသင့္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း တခါတခါမွာ ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ ကိုယ္အေလးထားတဲ့ စကားလံုးေတြဟာ ေျပာဖို႔ ခက္တဲ့ အေျခအေနမွာ ျဖစ္ေနတတ္ ၾကျပန္တယ္။

အဲဒီ အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။ ေျပာင္းလဲေအာင္ လုပ္ဖို႔လည္း လိုပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တန္ဖိုးထားရတဲ့ စကားေလးတခြန္းဟာ တခါတရံမွာေတာ့ ရင္ထဲမွာပဲ နွေျမာစရာေကာင္းစြာနဲ႔ ေပ်ာက္ရွ ကုန္ၾကရတယ္။

ကိုယ္လည္း ရင္ထဲက စကားလံုးေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာက္ရွကုန္ၿပီလဲလို႔ အထပ္ထပ္ ေတြးရင္း….

နာက်င္စြာနဲ႔ပဲ ႏွလံုးေသြးေတြ ဗေလာင္ဆူကုန္ေတာ့တယ္……..။