ဘယ္ေသာအခါမွ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားမဲ့ `အေမ´

ကမၻာ႔အေမမ်ားေန႔မွာ အေမအတြက္ ဘယ္လိုဂုဏ္ျပဳစာ ေရးရမလဲလို႔ ေတြးရင္း… ေတြးရင္းနဲ႔…

က်မရဲ႔ မေတာက္တေခါက္ စာေရးသားပံုနဲ႔ က်မအေမရဲ႔ ေမတၱာေက်းဇူး အနႏၱေတြက ႀကီးမားလြန္းမက ႀကီးမားၿပီး ႏိႈင္းယွဥ္ဖို႔ ခိုင္းႏိႈင္းလို႔ မရေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလြန္းမက မ်ားျပားေနတာေၾကာင့္ ေရးဖို႔ အလြန္႔ကို မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ေနမိပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့လည္း အေမမ်ားေန႔မွာ အေမအတြက္လည္း တခုခု ဂုဏ္ယူခ်င္၊ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တာေၾကာင့္လည္း က်မရဲ႔စိတ္ထဲမွာ အေတာ့္ကိုပဲ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနရျပန္တယ္။

က်မရဲ႔ ေရးသားခ်က္ေတြဟာ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဆပ္လို႔ မကုန္ႏိုင္တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ က်မအေမရဲ႔ ေမတၱာနဲ႔စာရင္ ျမဴမႈန္ေလး တမႈန္စာေလာက္ပဲ ရိွမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္။

က်မ အေမဟာ သားသမီးေတြ အေပၚမွာ ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘယ္လိုျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ရလဲဆိုတာ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမ ေတြကအသိဆံုး ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ………. အေမ။

သားသမီးေတြကို ပညာတတ္ ျဖစ္ေစခ်င္လြန္းလို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားၿပီး ပိုၿပီး အပင္ပန္းခံခဲ့တာ ေတြကိုလည္း က်မတို႔ေတြ အသိဆံုးပါပဲ………. အေမ။

မိသားစု အေပၚမွာလည္း တကယ့္ကို တာ၀န္ေတြေက်လြန္းလို႔ အမ်ားရဲ႔ အံ့ၾသ ခ်ီးမြန္းမႈကိုလည္း ခံရတာ မဆန္းပါဘူး………. အေမ။

ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြေတြ အေပၚမွာလည္း အခက္အခဲရိွလာရင္ စိတ္အား ထက္ထက္သန္သန္ နဲ႔ ကူညီဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ေတြ အသိဆံုးပါ.......... အေမ။


မွတ္မွတ္ရရ..

က်မ ဆယ္တန္းမွာ…

ညဘက္ ညဥ့္နက္ေအာင္ စာက်က္တဲ့က်မကို မအိပ္မခ်င္း ေဘးနားကေန ေစာင့္ေပးပါတယ္။ တရက္မွာ တေန႔လံုး ပင္ပန္းေနေတာ့ က်မေဘးနားမွာ လဲွၿပီး ေစာင္ေလးၿခံဳလို႔ ေစာင့္ေပးေနပါတယ္။ က်မေဘးနားမွာ ျခင္ေဆးလည္း ထြန္းထားပါတယ္။ က်မက ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမကို ျခင္ကိုက္မွာစိုးလို႔ ျခင္ေဆးေခြကို က်မအေမရဲ႔ ေဘးနားကို ကပ္ၿပီးထားလိုက္မိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ က်မအေမက အမေလး ပူလိုက္တာဆိုလို႔ က်မ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ က်မအေမရဲ႔ ဒူးေခါင္းမွာ ျခင္ေဆးကေန မီးကူး၊ ေစာင္ကိုေလာင္ၿပီး ဒူးေခါင္းကိုေလာင္ေနပါတယ္။ ဒူးေခါင္း ပူေတာ့မွ သိပါတယ္။ ဒူးေခါင္းနားက ေစာင္မွာ အေပါက္ႀကီး ျဖစ္သြားၿပီး အပူေလာင္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆို ျခင္ေဆးကို မထြန္းရဲေတာ့ပါဘူး။

ေက်ာင္းအတြက္ ထမင္းဗူး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေအာင္ အေစာႀကီး ထခ်က္၊ မနက္စာ မုန္႕စားဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ေပးေနရင္းန႔ဲေတာင္ မအားတဲ့ၾကားထဲကေန က်မတို႔လိမ္းဖို႔ သနပ္ခါးကလည္း ေသြးေပးၿပီးသား ပါ။ က်မတို႔ကေတာ့ အဆင္သင့္ လိမ္းရံုပဲေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အေမ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းမွန္းကို မသိခဲ့ ရရိုး အမွန္ပါ။

က်မတို႔ အရြယ္ေရာက္ လာေတာ့လည္း ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့ က်မတို႔ေတြ အတြက္ ပင္ပန္းခဲ့ရျပန္တာပါပဲ။ ခုခ်ိန္ထိလည္း က်မတို႔ေတြ အတြက္ ေဘးနားကေန အားလံုးကို လုပ္ကိုင္ေပးေနတုန္း၊ အႀကံဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးေနတုန္းပါ။

သားသမီးေတြ အေပၚ အလြန္႔ကို တာ၀န္ေက်ပြန္သလို က်မအေဖအေပၚမွာလည္း အလြန္ကို တာ၀န္ ေက်ပြန္ၿပီး ဇနီးေကာင္းပီသ ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ခင္ပြန္း သားသမီးေတြ အေပၚမွာသာ တာ၀န္ေက်ပြန္ရံုမက ေမာင္ႏွမေဆြမိ်ဳးသားခ်င္းအေပၚ မွာလည္း အလြန္ကို တာ၀န္ေက်ပြန္ပါတယ္။ တခါတရံ က်မတို႔ေတြက အေမ ပင္ပန္းတာကို ၾကည့္ၿပီး အားမလို အားမရနဲ႔ ေျပာမိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း က်မအေမကေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြ အခက္အခဲ တခုခု ျဖစ္လာရင္ အၿမဲ တတ္ႏိုင္တ့ဲဘက္က ကူညီေနၿမဲပဲ။

အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြ အေပၚမွာလည္း လိုအပ္လာရင္ ကူညီဖို႔ အဆင္သင့္ပါပဲ။။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ခ်စ္ခင္မႈကို အျပည့္အ၀ ခံစားရျပန္ပါတယ္။ က်မတို႔ေတြက တခါတေလမွာ အေမကို ၾကည့္ၿပီး ရင္ေမာရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမ်ားအတြက္ပဲ ပူပန္ေနလို႔ပါ။။။ သူမ်ားက မရိွဘူးလို႔ ေျပာျပန္ရင္လည္း မရိွရိွတာကို ေပးၿပီး ကူညီတတ္ၿမဲ.. စိတ္ပူပန္ၿမဲ… ။ က်မတို႔က `ေမ´ ဒီေလာက္ထိ မပူေနပါနဲ႔လို႔ ေျပာရင္လည္း မရပါဘူး။

အခုေတာ့ အေမကို စိတ္ခ်မ္းခ်မ္း သာသာနဲ႔ အပူအပင္ကင္းၿပီး ေနႏိုင္ေစဖို႔ က်မအေမကို ႏွလံုးသားထဲကေန ဆုေတာင္းေနရံု...

ၿပီးေတာ့ `အေမ´ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစား ေနထိုင္ ေဆာင္ရြက္ ၿပီး အေမ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ သမီးေကာင္း တေယာက္ ျဖစ္ေစရပါမယ္လို႔လည္း ကတိျပဳရင္း...

ေမလ(၉) ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ကမၻာ႔အေမမ်ားေန႔မွာ အေမမ်ားအားလံုး က်န္းမာ၊ ခ်မ္းသာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ၍ ခ်စ္ေသာ သားသမီးမ်ားနဲ႔ မခြဲမခြါ အတူ ေနထိုင္ႏိုင္ပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းရင္း လက္ဆယ္ျဖာမိုး ရီွခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့ပါတယ္။

ကမၻာ႔အေမမ်ားေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳေရးသားသည္။