အေႏွာင္အဖဲြ႔

ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ ဗူးေလးတဗူးကို ဘီဒိုထဲကေန အမွတ္မထင္ ထုတ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။

ေအာ္………

ဒီဗူးေလးကို မထုတ္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဲ့ေပါ့…

အေဟာင္းကို အသစ္မျဖစ္ခ်င္တာရယ္၊ အတိတ္ကို ေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တာရယ္ ေၾကာင့္ ဗီဒိုအံဆဲြ တေနရာမွာ ခိုလံႈခြင့္ေပးထားခဲ့တာ…

ဗူးေလးထဲမွာေတာ့ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ႏိုင္တဲ့ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလး တအုပ္၊ ပုလဲလက္ေကာက္ေလးတရံ၊ ေရသံပုတီးေလးတကံုးနဲ႔ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေပါ့………

အရာရာကို အသစ္ကေန ျပန္စလို႔ ရမယ္ဆိုရင္ ျပန္စခ်င္ပါတယ္လို႔ ဆိုရင္ မွားမ်ားသြားၿပီလား….

မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနရတာထက္ စာရင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ဘ၀တခုကို လက္ေတြ႔တည္ေဆာက္ လိုက္တာက အေကာင္းဆံုးပဲ မဟုတ္လား…။ အဲဒီ မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ရယူ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ေတြ အားႀကီးလာရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာက်င္မႈေတြသာ တိုးလာပါရဲ႔.။

တကယ္ေတာ့လည္း ကိုခန္႔ရယ္… မင္းနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆိတ္သုဥ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၾကေပါ့..

ဲဒီ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြထဲမွာလည္း ေနသားတက် ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့တာကိုး……

အဲဒီေန႔က မိုးေတြရြာမေနခဲ့သလို ႏွင္းေတြလည္း က်မေနခဲ့ပါဘူးေလ….

တို႔ထိုင္ေနက် (ကန္တင္း)ဆိုင္ေလးထဲကို မင္း၀င္လာခဲ့တယ္ေလ.၊ တို႔ေဘးနားက ၀ိုင္းမွာ ထိုင္ၿပီး တို႔ကို ၾကည့္ေနခ့ဲတာကို ေနာက္က်မွ သိခဲ့ရတယ္။ ရွင္းသန္႔ေနတဲ့ မင္းရဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ အလိုက္ ကတၱီပါ ဖိနပ္စီးတတ္တဲ့ မင္းကို တို႔ေနာက္က်မွ မွတ္မိခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာက တို႔ထက္ အတန္း တႏွစ္ႀကီးၿပီး တို႔နဲ႔ေမဂ်ာတူတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ေန႔တိုင္း တို႔ထိုင္ေနက် ေနရာေလးကို အၿမဲ လာထိုင္တတ္ၿပီး တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက တဆင့္ တို႔ကို ခင္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တာ၊ တို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ ေတာင္းခဲ့တာကို… အဲဒီထဲကသာ ခင္မင္ခြင့္ မေပးျဖစ္ခဲ့ရင္ေပါ့…

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔စဥ္ ေတြ႔ျမင္ေနၾက ကန္တင္းေလးထဲမွာ…. စာသင္ခန္းေရွ႔မွာ…. တို႔ကို ႀကံဖန္ စကားလာေျပာတတ္တဲ့ မင္းကို တို႔ကလည္း အားနာနာနဲ႔ စကားျပန္ေျပာမိသလို မထင္မွတ္ပဲ ခင္မင္မိၾကတယ္ေလ။ တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တေယာက္က မင္းကို ကန္းတင္းထဲက မင္းထိုင္မဲ့ခံုမွာ `ေဆးလိပ္မေသာက္ရဘူးေနာ္… က်မ္းမာေရးကို ထိခိုက္လိမ့္မယ္´ လို႔ စာရြက္ေလး ေပၚမွာ ေရးၿပီး ခ်ေပးခဲ့တာကို အမွတ္ရမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေနာက္က လိုက္လာၿပီး မင္းက `ေဆးလိပ္မေသာက္ေတာ့ဘူးေနာ္´တဲ့….။ တို႔ကေတာ့ ေငးၿပီးေတာ့သာ က်န္ေနခဲ့မိတယ္..။ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း တို႔ကို မင္းနဲ႔ သေဘာတူလို႔….. အမ်ိဳးမ်ိဳး နီးစပ္ေအာင္ အေၾကာင္းရွာၾကတာ တို႔သိတာေပါ့..။

ဒါေပမဲ့လည္း တို႔သိတာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမတၱာရိွေနေန ကံတရား ဆိုတာကလည္း ရိွေသးတာကလား…။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔စိတ္ခ်မ္းသာ ခ်င္တယ္ ကိုခန္႔ေရ……..။ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔ အတူ တို႔ကလည္း သစၥာရိွစြာနဲ႔ ျပန္လို႔ တံု႔ျပန္ခ်င္ပါတယ္..။ တို႔ကလည္း လူတေယာက္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ မခ်စ္ႏိုင္သလို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့မသြားႏိုင္တဲ့သူ မို႔လို႔ပါ…။ တို႔ရင္ထဲကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀င္လို႔မရသလို ရင္ထဲကေန လြယ္လြယ္နဲ႔ ထုတ္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ သူတေယာက္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိေနလို႔ပါ…။

တစတစနဲ႔ တို႔ရင္ထဲ မင္း၀င္လာတာကို သိလာခဲ့တယ္ေလ…။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ မင္းနဲ႔ကိုယ္ လူသိရွင္ၾကား ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ တို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မခဲြမခြာ အတူ ေနလို႔ မင္းမနာလို ျဖစ္ခဲ့တာ… သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူတို႔နဲ႔ အတူ မေနရင္ စိတ္မေကာင္း မနာလို ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ တို႔ကေတာ့ ၾကားထဲကေန ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနာလို မျဖစ္ရေအာင္.. စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ရေအာင္ တို႔ေနေပးခဲ့ပါတယ္ေလ…။ တို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်စ္သလို မင္းကိုလည္း စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ေစခ်င္တာပါ ကိုခန္႔ရယ္…………….

တို႔ရဲ႔ အားလံုးကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တဲ့ စိတ္ကို အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့ပါလား....

ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြေၾကာင့္လည္း ပဋိပကၡ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ကိုခန္႔ရယ္…………။ ဒါေပမဲ့လည္း မနာလိုမ်ားခဲ့တဲ့သူ… ကိုယ္ကလဲြလို႔ တျခားသူနဲ႔ ခင္တာကို မလိုခ်င္တဲ့သူနဲ႔ တို႔ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ…….၊ စိတ္ရႈပ္ရတာကို လက္မခံခ်င္တဲ့သူအေနနဲ႔ သိပ္ကို ခက္ခဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ လံုးပန္းခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ တို႔ဘာဆက္လုပ္သင့္သလဲဟင္…….။

တဘက္က ခ်စ္သူ…တျခား တဘက္ကလည္း သိပ္ကိုခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ..……

တို႔ ဘာလုပ္ရမလဲဲ…………………

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ လြန္ဆဲြပဲြတခုလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူးေလ….

မင္းနဲ႔တို႔ရဲ႔ ဆက္ဆံေရးက အဲဒီထဲက မေသခ်ာ မေရရာခဲ့ပါဘူးေလ..။ ဒါေပမဲ့လည္း တို႔က ေရွ႔ဆက္တိုးၿပီးေတာ့သာ အဆင္ေျပမဲ့ ဆက္ဆံေရး တရပ္ ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ တို႔ကို ေမတၱာ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြက တုတ္ေႏွာင္ထားခဲ့ ၿပီးၿပီကိုးးးးးးးး.

ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္ရမယ္ဆိုတဲ့ ထံုးကို ႏွလံုးမူႏိုင္ခဲ့ရင္ တို႔ရဲ႔ အေျခအေန က ပံုမွန္ထက္ ဆိုးမွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔.။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔မွ မေ၀းခ်င္ပါဘူးလို႔ ေျပာရင္ မင္းယံုမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ တို႔သိပါတယ္။ မင္းကလည္း တို႔ကို မင္းထက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚ ပိုခ်စ္ခင္တဲ့သူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တာကိုး။

တျခားသူ အျမင္မွာ တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲခဲ့တာပါလို႔ ေျပာတာကို တို႔လက္မခံပါဘူး ကိုခန္႔ေရ..။ အဓိကက တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥ တခုျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဖ်က္ဖ်က္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ မပ်က္ဖို႔သာ အဓိက မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့လည္း မာနႀကီးတဲ့တို႔နဲ႔ အေလွ်ာ့မေပးတတ္တဲ့ မင္းနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ေပါင္းစည္းလို႔ မရဘူးဆိုတာကို တို႔ သိလို႔ေနပါၿပီ။။။ ဒါေၾကာင့္လည္း မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မတုတ္ေႏွာင္ခ်င္လို႔ပါ ကိုခန္႔ေရ….။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲ တေနရာမွာ တသက္စာ အတြက္ ခိုင္ခုိင္မာမာ ရိွခဲ့တာပါလို႔ ေျပာရင္ မင္း ရီေနမလား..။ ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ တို႔ကို ၾကည့္ေနမလား..။ ရိတိတိနဲ႔မ်ား ဘာေတြျပန္ေျပာေနမလဲ..။ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါဘူးလို႔မ်ား ေျပာေနမလား..။

ဆုိတာ…………….ကို…….

တို႔သိခ်င္ေနခဲ့ပါတယ္…… ကိုခန္႔ရယ္….။

ဒါေပမဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ဘ၀က ကင္းလြတ္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အတြက္ေတာ့ မင္းကို တသက္စာ ေက်းဇူးတင္မိ ေနမွာပါ…။ တို႔က အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကင္းၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ကို တရိႈက္ မက္မက္ မက္ေမာလို႔ပါကြယ္…။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခ်စ္ထက္ လြတ္လပ္တဲ့ ရင္းႏွီးခင္မင္ ပြင့္လင္းမႈကို ပိုၿပီး ဦးစားေပးခဲ့တာေပါ့။။။

ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းက ပိုၿပီး နာက်ည္း သြားခဲ့တယ္မလား….။

မင္းတို႔ကို တသက္စာ နာက်ည္း လိုက္ပါေတာ့..။ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့… ကိုခန္႔.............

တို႔လည္း အေႏွာင္အဖဲြ႔ က လြတ္ကင္းခြင့္ ရသြားခဲ့ပါၿပီ.....။