ျပတင္းေပါက္က တဆင့္ လြင့္စင္ ျဖာက်လာတ့ဲ မိုးစက္ မိုးေပါက္ေလးေတြကို ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ႏွာေပၚကို မိုးေရ တခ်ိဳ႔ ကပ္ျငိ စြန္းေပလို႔ စိုထိုင္းစ ျပဳလာပါၿပီေကာ…။ ရင္ထဲမွာလည္း မ်က္ရည္မိုးေတြ တစိမ့္စိမ့္ ရြာေနတာကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ကလဲြလို႔ ဘယ္သူမွ သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ..။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလည္း မသိလိုက္ေပမဲ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ခုလို မိုးရြာေနတဲ့ ေနရာေလး တခုကို အမွတ္မထင္္ ေရာက္သြားတာကို အမွတ္ထင္ထင္ သိလိုက္ရတယ္..။
`ပလံု´ …….`ပလုံ´……..`ပလံု´…………
ေရကန္ထဲကို စိတ္ရိွလက္ရိွ ပစ္ေပါက္ေနတဲ့ ခဲေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပစ္ေပါက္ပါေစ ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္.။ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ေပးလို႔ပါ…။
အို……… က်မ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္.။
ေလာေလာဆယ္ က်မကို မတားၾကပါနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါလို႔ စိတ္ထဲကေန အထပ္ထပ္ ေတာင္းဆိုေနမိတယ္……..။ ငိုခ်င္ရင္လည္း အားရေအာင္ ငိုလိုက္ပါ……. စိတ္ကိုမထိန္းထားနဲ႔တဲ့……..
တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္……. ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္းနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ မ်က္ရည္ေတြ က်လာၿပီးမွ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့တယ္..။ က်မကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အားရေအာင္ ငိုခြင့္ျပဳပါ………။
ဟုတ္တယ္…… နက္ဖန္ဆို `ကို´က က်မနဲ႔ အေ၀းဆံုး ေနရာတခုကို ထြက္သြားေတာ့မွာပဲေလ..။ တားပိုင္ခြင့္ မရိွတဲ့ က်မကို ငိုခြင့္ျပဳရံု ငိုခြင့္ျပဳၾကပါ..။
ေ၀းတယ္ဆိုတာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ တရပ္အေနနဲ႔ ေ၀းကြာျခင္း ဒုကၡကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရအံုးမွာလဲ မသိေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔ကို ေ၀းကြာမႈဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီး တခုက ျခားနားထားလိုက္ၾကၿပီ…။
ေ၀းကြာမႈ ဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ဘယ္လိုတံတိုင္းႀကီးလဲ…… က်မျဖင့္ မုန္းလိုက္တာ……… ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မတို႔ ႏွစ္ဦးကို ခဲြခြါခဲ့ရတာလဲ………
တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္မွာေရာ ဘာေတြရိွေနလဲ… ရိွေနတဲ့ အရာေတြထဲမွာေတာ့ ဓနဂုဏ္ အင္အားေတြ ပါေနမယ္ဆိုတာ…. !!!
တကယ္ဆို ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္လို မျမင္လိုလို႔ `ကို´ သြားမဲ့ ေန႔မွာ လိုက္မပို႔ေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား..။
ဟုတ္တယ္…….. က်မဆိုတဲ့ က်မကလည္း… ေလ…
က်မကို အရင္ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားမွာကို မလိုလားတဲ့ သူ..။ က်မေရွ႔က ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့သူ…။ အတၱႀကီးတဲ့သူေပါ့…။ က်မကသာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သူ..
ဒါေၾကာင့္ `ကို´ ကလည္း က်မ လိုက္မပို႔တာကို နားလည္ စာနာႏိုင္ခဲ့တာေပါ့…။
`ကို´ ကလည္း က်မကုိ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔.. သူေခၚရင္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ထားဖို႔ .. မွာတမ္းေခၽြေနေလရဲ႔…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအေနနဲ႔ `ကို႔´ ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနေလေတာ့….
`ကို႔´ ကိုလည္း က်မ မလိုက္ျဖစ္မဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမထြက္ရက္ဘူးေလ..။
`ကို´ ေျပာတဲ့ စကားလံုးတိုင္း က်မ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရိွတာကို ခြင့္လႊတ္ နားလည္ေစခ်င္တာ ကလဲြလို႔…
ေသခ်ာတာကေတာ့ တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္ကြယ္က မာယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနမဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ကူးခပ္ဖို႔ စိတ္အင္အား ရိွမွာ မဟုတ္လို႔ပါ `ကို…´။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလည္း မသိလိုက္ေပမဲ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ခုလို မိုးရြာေနတဲ့ ေနရာေလး တခုကို အမွတ္မထင္္ ေရာက္သြားတာကို အမွတ္ထင္ထင္ သိလိုက္ရတယ္..။
`ပလံု´ …….`ပလုံ´……..`ပလံု´…………
ေရကန္ထဲကို စိတ္ရိွလက္ရိွ ပစ္ေပါက္ေနတဲ့ ခဲေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပစ္ေပါက္ပါေစ ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္.။ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ေပးလို႔ပါ…။
အို……… က်မ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္.။
ေလာေလာဆယ္ က်မကို မတားၾကပါနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါလို႔ စိတ္ထဲကေန အထပ္ထပ္ ေတာင္းဆိုေနမိတယ္……..။ ငိုခ်င္ရင္လည္း အားရေအာင္ ငိုလိုက္ပါ……. စိတ္ကိုမထိန္းထားနဲ႔တဲ့……..
တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္……. ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္းနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ မ်က္ရည္ေတြ က်လာၿပီးမွ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့တယ္..။ က်မကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အားရေအာင္ ငိုခြင့္ျပဳပါ………။
ဟုတ္တယ္…… နက္ဖန္ဆို `ကို´က က်မနဲ႔ အေ၀းဆံုး ေနရာတခုကို ထြက္သြားေတာ့မွာပဲေလ..။ တားပိုင္ခြင့္ မရိွတဲ့ က်မကို ငိုခြင့္ျပဳရံု ငိုခြင့္ျပဳၾကပါ..။
ေ၀းတယ္ဆိုတာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ တရပ္အေနနဲ႔ ေ၀းကြာျခင္း ဒုကၡကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရအံုးမွာလဲ မသိေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔ကို ေ၀းကြာမႈဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီး တခုက ျခားနားထားလိုက္ၾကၿပီ…။
ေ၀းကြာမႈ ဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ဘယ္လိုတံတိုင္းႀကီးလဲ…… က်မျဖင့္ မုန္းလိုက္တာ……… ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မတို႔ ႏွစ္ဦးကို ခဲြခြါခဲ့ရတာလဲ………
တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္မွာေရာ ဘာေတြရိွေနလဲ… ရိွေနတဲ့ အရာေတြထဲမွာေတာ့ ဓနဂုဏ္ အင္အားေတြ ပါေနမယ္ဆိုတာ…. !!!
တကယ္ဆို ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္လို မျမင္လိုလို႔ `ကို´ သြားမဲ့ ေန႔မွာ လိုက္မပို႔ေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား..။
ဟုတ္တယ္…….. က်မဆိုတဲ့ က်မကလည္း… ေလ…
က်မကို အရင္ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားမွာကို မလိုလားတဲ့ သူ..။ က်မေရွ႔က ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့သူ…။ အတၱႀကီးတဲ့သူေပါ့…။ က်မကသာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သူ..
ဒါေၾကာင့္ `ကို´ ကလည္း က်မ လိုက္မပို႔တာကို နားလည္ စာနာႏိုင္ခဲ့တာေပါ့…။
`ကို´ ကလည္း က်မကုိ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔.. သူေခၚရင္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ထားဖို႔ .. မွာတမ္းေခၽြေနေလရဲ႔…
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအေနနဲ႔ `ကို႔´ ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနေလေတာ့….
`ကို႔´ ကိုလည္း က်မ မလိုက္ျဖစ္မဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမထြက္ရက္ဘူးေလ..။
`ကို´ ေျပာတဲ့ စကားလံုးတိုင္း က်မ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရိွတာကို ခြင့္လႊတ္ နားလည္ေစခ်င္တာ ကလဲြလို႔…
ေသခ်ာတာကေတာ့ တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္ကြယ္က မာယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနမဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ကူးခပ္ဖို႔ စိတ္အင္အား ရိွမွာ မဟုတ္လို႔ပါ `ကို…´။