Tuesday, February 23, 2010

အမိႈက္နဲ႔တူတဲ့လူ

တေန႔ က်ေနာ တကၠစီ တစီးေပၚကို ျမန္ျမန္ တက္္ၿပီး ေလဆိပ္ ကို ထြက္ခဲ့တယ္။ တကၠစီ ဒရိုင္ဘာ ဟာ လမ္းက်ဥ္းေလး အတိုင္း ယာဥ္ေၾကာ တေလွ်ာက္ ေမာင္းလာရင္း ရုတ္တရက္ အနက္ေရာင္ ကားတစီး ကားပါကင္ ထဲကေန က်ေနာ့တို႔ကား ေရွ႔တည့္တည့္ကို တရိွန္ထိုး ေမာင္းထြက္လာခဲ့တယ္။ တကၠစီ ဒရိုင္ဘာဟာ ဘရိတ္ကို တအားေဆာင့္နင္းလိုက္တယ္။ ပြတ္ကာသီကာ လဲြသြားခဲ့ေပမဲ့ ကားကေတာ့ လမ္းေခ်ာ္ သြားခဲ့တယ္။

တဘက္ကားရဲ႔ ဒရိုင္ဘာက သူရဲ႔ ကားဦးေခါင္းကို အျမန္ ဆဲြလွည့္လိုက္ၿပီး က်ေနာတို႔ ကားဘက္ကို စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည့္ၿပီး ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။ တကၠစီ ဒရိုင္ဘာက ျပန္ၿပံဳး ျပၿပီး လက္ေ၀ွ႔ယမ္းျပ လိုက္တယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ ရင္းရင္းႏွီးႏီွး၊ ခင္ခင္မင္မင္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ပံုပဲ...။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ က ` ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔ အဲလို ဆက္ဆံ ရတာလဲ လို႔ ေမးလိုက္တယ္´ …။ ခင္ဗ်ား ကားကို ပ်က္လုနီးပါး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ တခါ က်ေနာ္ တို႔ကို ေဆးရံုေရာက္မတတ္ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ခဲ့ေသးတယ္ လို႔ ေျပာေတာ့… တကၠစီ ဒရိုင္ဘာက ဒါက` အမိႈက္ကား ဥပေဒ ´ ဆိုၿပီး က်ေနာ့ ကို ပညာေပး လုိက္ပါတယ္။

တကၠစီ ဒရိုင္ဘာ ရွင္းျပတာကေတာ့ `လူေတြဟာ အမိႈက္ကားေတြ လိုပါပဲတဲ့´ ။ လူေတြဟာ အမိႈက္ေတြလို အဓိပၸါယ္မရိွတဲ့ စကားေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ စိတ္အေႏွာက္ အယွက္ ေတြ၊ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြ…. ေတြနဲ႔ က်င္လည္ ေနၾကရတာတဲ့။ သူတို႔ေတြရဲ႔ အမိႈက္န႔ဲ အလားတူတဲ့ အရာေတြ စုၿပံဳ လာတဲ့အခါ အဲဒါေတြကို ပစ္ဖို႔ ေနရာ တခု လိုအပ္ လာပါၿပီတဲ့။ တခါတရံမွာ သူတို႔ဟာ ခင္ဗ်ားဆီကို ပစ္ခ်င္ ပစ္လိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါေတြကို ေဗြမယူမိ ဖို႔ပဲတဲ့။ အဲလို လူမ်ိဳးေတြကို အၿပံဳးေတြ၊ လက္ေ၀ွ႕ယမ္းမႈေတြနဲ႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပး လိုက္ပါတဲ့။ ၿပီးေတာ့ အလုပ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းေတြ ေပၚမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားလူေတြ ကို ရင္ဖြင့္လိုက္ပါတဲ့။

ၿပီးေတာ့ သူက ဆက္ေျပာတယ္...။ ေအာင္ျမင္မႈ ရိွတဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔ ေန႔ေတြကို အမိႈက္ကား နဲ႔ တူတာေတြ ၀င္ခြင့္ မျပဳဖို႕ အဓိက ပါပဲတဲ့။ လူ႔ဘ၀ ဟာ သိပ္တိုေတာင္း လြန္းလို႔ ၀မ္းနည္း စရာေတြ၊ ေနာင္တရ စရာေတြ မျဖစ္ေပၚဖို႕ပဲတဲ့။

ဒါေၾကာင့္………..`ကိုယ့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံတဲ့ သူေတြ အေပၚ ရင္းႏွီး ေဖၚေရြျပ လိုက္သလို၊ အဲလို မဆက္ဆံတတ္တဲ့ သူေတြကို ေမတၱာနဲ႔ တံု႔ျပန္လိုက္ပါတဲ့...။

ေနာက္ဆံုး တခု ထပ္ေျပာတာက... ဘ၀ဆိုတာ ` သင္ဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာရဲ႔ ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ၿပီး၊ သင္ဘယ္လို လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာက ကိုးဆယ္ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ´…!!!

က်မလည္း ကိုယ့္ကို ထိခိုက္မႈ ျဖစ္ေစမဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳးေတြ ျပဳလုပ္လာခဲ့ တာကို ႀကံဳလာခဲ့တဲ့ အခါမွာ အခုလိုမ်ိဳး ၿပံဳးၿပီး လက္ေ၀ွ႔ ရမ္းျပ ႏိုင္ၿပီလားလို႔ ေတြးမိေနတုန္း............

www.funzug.com မွဘာသာျပန္ဆိုသည္။

9 comments:

ရီမိုးျပည္ ့ said...

မွတ္သားစရာေလးပါ... ရီမိုးဆို အဲလိုမလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ္ ့အခုဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီး အဲလိုမ်ိဴး ႀကိဳးစားျပီး ေနထိုင္သြားဖိုု ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါျပီ။

သိဂၤါေက်ာ္ said...

အရာရာတိုင္းကို အေကာင္းျမင္ဝါဒနဲ႕ အျပံဳးမပ်က္ျမင္ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားရပါဦးမယ္..

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ၾကိဳးစားယူရအံုးမွာပါပဲ
အျပံဳးေလးနဲ႔ ဆက္ဆံနိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ သာယာတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္လာမွာပါ။

စာေကာင္းေလးတပုဒ္ပါပဲ

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

သဒၵါေရ...
သိပ္ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ...။
တစ္ကယ္လိုက္နာက်င့္သံုးသင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္...။
ေက်ာင္းမွာတုန္းက ဆရာတစ္ေယာက္ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပဲ...။ ဆရာေျပာခဲ့တာက ေခါင္းထဲကို အမႈိက္ေတြ မထည့္နဲ႔..၊ ေ႐ႊေတြ ႀကိဳးစားၿပီး စုေဆာင္းထည့္ပါတဲ့ေလ....။
အဲ့ဒီလိုပဲ ႀကိဳးစားရဦးမွာေပါ့ဗ်ာ...။
ဖတ္ရလို႔ ေက်းဇူး....။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

sosegado said...

`ကိုယ့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆက္ဆံတဲ့ သူေတြ အေပၚ ရင္းႏွီး ေဖၚေရြျပ လိုက္သလို၊ အဲလို မဆက္ဆံတတ္တဲ့ သူေတြကို ေမတၱာနဲ႔ တံု႔ျပန္လိုက္ပါတဲ့……အဲဒါေတာ့ဟုတ္ပါတယ္၊
ၿပံဳးၿပီး လက္ေ၀ွ႔ ရမ္းျပ တာေတာ့ သတိထားပါ၊ ေနာက္တဆင့္တက္ျပီး၊ မင္း ဘာ ၿပံဳးတာလဲ၊ မင္း ဘာ ရမ္းတာလဲ၊ လာ ႀကမ္းေနပါဦးမယ္၊ ႀကံံဳဘူးတဲ့ သူကေျပာတာပါ၊
ေမတၱာပို ့တာပဲေကာင္းတယ္ထင္ပါတယ္၊

Flower said...

ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ အမႈိက္ေတြနဲ႕ မေရာေထြးမိဖို႕ေတာ႕
ၾကိဳးစားရပါဦးမယ္...
ကိုယ္႕ရဲ႕ အမိႈက္ေတြကို ပါ တစ္ျခားလူဆီလႊင္႕မပစ္မိဖို႕ေရာေပါ႕
သူမ်ားအမိႈက္ ကိုယ္႕ဆီေရာက္လာရင္လဲ ကိုယ္႕မွာရႈပ္ေထြးရတာပါဘဲေလ..
အမိႈက္နဲ႕ကင္းတဲ႕ေနရာမွာ ေနခ်င္မိပါရဲ႕.....

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

သဒၶါေရ...မွတ္သားစရာပါပဲ...အင္ၾကင္းက ေဒါသၾကီးတတ္တဲ့သူ စိတ္ခံစားမုွကိုလည္း ဟန္ေဆာင္မဖုံးကြယ္တတ္တဲ့သူဆုိေတာ့ ခက္သားလား...အခုေတာ့ ၾကိဳးစားၿပီး ေတာ္ေတာ္ၿပင္ယူေနပါတယ္...ပုိစ့္ေလးအတြက္ ေက်းဇူး သဒၶါေရ

Ideal Idea said...

Great Post! I feel like reading more such a great idea. If so, let's identify who we are and what we are doing for at present.
Great!

ျမေသြးနီ said...

ဒီပို႕စ္ေလးဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုျပန္စမ္းစစ္မိတယ္။
ျမေသြးနီ..သင္ေရာမည္သို႕နည္း..???
ျမေသြးနီလည္း ၾကိဳးစားရပါဦးမယ္ မသဒၵါေရ ..။