၂၀၁၁…

၂၀၁၁ နိဂံုးမွာ
ငါမလိုခ်င္တဲ့ အနိဌာရံု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ေသြးစက္
ငါမလိုခ်င္တဲ့ မ်က္ရည္
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ရင္တြင္းေသာက
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ေၾကကဲြမႈ
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ဒဏ္ရာ
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ေၾကာက္စိတ္
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ေခါင္းေပါင္းအတု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ေတာင္ရွည္အတု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ေမတၱာအတု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ သစၥာအတု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ဘဝအတု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းအတု
ငါမလိုခ်င္တဲ့ အၿပံဳးအတု ေတြ ရလိုက္တယ္။

အတုလြန္တဲ့ ဘက္ျခားမွာ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ အမွန္တရား
ငါတို႔လိုခ်င္တာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ တရားမွ်တမႈ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ ညီညြတ္မႈ
ငါတုိ႔လိုခ်င္တာ စစ္မွန္မႈ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ ဝမ္းဝမႈ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ လုပ္ခမွ်မွ်ရမႈ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ ယံုၾကည္မႈ
ငါတို႔လိုခ်င္တာ လူလူခ်င္းတန္ဖိုးထားမႈ

သူတို႔ ငါတို႔ကိုေပးတာက
ငါတို႔ မလိုခ်င္တာေတြ………….။။။

ဒီဇင္ဘာပိတ္ရက္မွာ ဘာလုပ္မယ္

ခရစ္စမတ္ သစ္ပင္ေလးမ်ာျဖင့္ ထူးျခားဆန္းသစ္စြာ အလွဆင္ယင္ျခင္း မရိွေသာအိမ္ေလးတခုထဲတြင္ အခ်ိန္ကာလမ်ား တေရြ႕ေရြ႕စီးေမ်ာရင္း ကုန္ဆံုးခဲ့ရပါသည္။ တခါတရံတြင္ ႏွင္းခဲမ်ား ဖုံးလႊမ္းလ်က္ရိွေသာ ေအးခ်မ္းမည္ဟု ထင္ရသည့္ ေနရာေလးမ်ားကို သြား၍ ႏွင္းခဲေလးမ်ားႏွင့္ တို႔ထိကစားခ်င္ပါသည္၊ ႏွင္းခဲေလးမ်ားကို ကိုင္လိုက္လွ်င္ ေအးစက္စြာ က်င္ကနဲျဖစ္သြားမည့္ ရသေလးတခုကို မက္မက္ေမာေမာ ခံစားၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ႏွင္းကို တမ္းတေစကာမူႏွင္းခဲမ်ားက်ေနျခင္းမရိွေသာ ျမဴမ်ားဆုိင္းေနသည့္ ေနရာေလးတခုတြင္ပင္ ေအးခ်မ္းသည့္ ဥတုေလးတခုအျဖစ္ ေထြးပိုက္ၿပီး ကုန္ဆံုးေနခဲ့ရပါသည္။ က်မ မပိုင္ဆိုင္ေသာ အခ်ိန္တခုကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရိွမည္ဆိုလွ်င္ ႏွင္းမ်ား အဆုပ္လိုက္ က်ေနၿပီး တေျဖာက္ေျဖာက္ က်ေနမည့္ ႏွင္းမႈန္မ်ားၾကား ေအးခဲေနေသာ ေနရာေလးတခုတြင္ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားရင္း ခနတာ နားခိုခ်င္ပါသည္။

မ်ားျပားလွေသာ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားႏွင့္ ေနရေသာ အခ်ိန္တခုကို မိမိကိုယ္တုိင္ ႏွစ္သက္စြာ ဆုပ္ထားမိရဲ႕သား ရိွေနေသာ က်မသည္ အနားယူရန္ အခ်ိန္ေလးတခုကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ လိုခ်င္ခဲ့မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တပါးသူမ်ား၏ တခမ္းတနား လွပစြာ က်င္းပၾကေသာ ခရစ္စမတ္ကဲ့သို႔ေန႔မ်ိဳး၊ ႏွစ္သစ္ကူးကဲ့သို႔ညမ်ိဳးကို ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ ကုန္ဆံုးခ်င္ခဲ့ပါသည္။ ခရီးထြက္ရျခင္းကို ေပ်ာ္ေမြ႕ေသာ၊ ဝါသနာပါေသာ က်မသည္ အေျခအေနေပးလွ်င္ ယခုလို ခရစ္စမတ္ေန႔ေလးကို ခရီးထြက္ျခင္းျဖင့္ ျဖတ္သန္းခ်င္ပါသည္။ က်မခ်စ္ခင္ေသာ သူတခ်ိဳ႕ကို ခရစ္စမတ္ကဒ္ေလးမ်ား ေပးခဲ့ဖူးသည္ကို စဥ္းစားရင္း ယခုအခ်ိန္တြင္ က်မခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာသူကို ခရစ္စမတ္လက္ေဆာင္ေလးအျဖစ္ ခ်မ္းေအးေသာ ညေနခင္းေလးတြင္ ေႏြးေထြးမႈရိွမည့္ အမွတ္တရေလးတခုကို ေပးခ်င္ေနမိပါသည္။ ၿပီးလွ်င္ က်မခ်စ္ခင္ေသာ သူတခ်ိဳ႕ကို ခရစ္စမတ္ ပန္းစည္းေလးမ်ားေပးၿပီး သူတို႔၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအၿပံဳးေလးမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ခ်င္ေနပါသည္။


*********

ေလာကဓါတ္တခြင္လံုး စိမ့္ေအးၿပီး ခ်မ္းေအးေနသည့္အခုိက္ ကုန္လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ျပကၡဒိန္စာရြက္ေလး တရြက္ေပၚက ရက္ေလးတရက္တြင္ ကံ့ေကာ္ပန္းမ်ား အဆုပ္လိုက္ပြင့္ၿပီး ေရတမာနံ႔ေလး သင္းေနေသာ လမ္းကေလးေပၚတြင္ ေျခြခ်ခဲ့ဖူးသည့္ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့မည့္ ေျခရာေလးမ်ားကို တမ္းတေနမိသည့္အခုိက္ အေႏြးထည္ထူထူ ဝတ္ဆင္ထားေသာ သူတေယာက္၏ ခ်ိဳသာေသာ အၿပံဳးေလးတခုေအာက္တြင္ ႏွလံုးေသြးမ်ား ရပ္တန္႔ေတာ့မေလာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူ၏စကားသံမ်ားၾကားတြင္ ႏူးညံ့စြာ ေပ်ာ္ဝင္စီးဆင္း ခဲ့ဖူးသည္ကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ေနရင္း ရွတေသာ သံစဥ္တခုေအာက္တြင္ နင့္ကနဲ နာက်င္ခဲ့ရပါသည္။

*********


ႏွစ္သစ္တခုကို ႀကိဳဆိုသည့္ညတြင္ က်မခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ၊ က်မခ်စ္ခင္ေသာ သူမ်ားႏွင့္ မီးဖိုေလးနားတြင္ သီခ်င္းမ်ား သီဆိုရင္း ရင္ခုန္စြာႏွင့္ အတူရိွေနခ်င္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အိပ္မက္တခုအေနႏွင့္သာ ျဖစ္မည္ဟု ေတြးေတာမိေသာအခါ ႏွလံုးသား တေနရာတြင္ စူးနစ္မႈတခု အျဖစ္ႏွင့္သာ လက္ခံခဲ့မိပါသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝတြင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီမွ ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္အျဖစ္ ရခဲ့ဖူးေသာ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးတအုပ္၊ အနီေရာင္ေဆးျခယ္ထားေသာ ကဒ္ေလးတခုႏွင့္ ပိုက္ဆံအိတ္ျဖဴလြလြေလးသည္ ယေန႔တိုင္ က်မဗီဒိုေလးထဲတြင္ ခိုေအာင္းေနဆဲ ရိွေနပါသည္။


ႏွစ္ေဟာင္းတခုကို ေဝွ႕ယမ္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး ႏွစ္သစ္တခု၏ စာမ်က္ႏွာ ထက္တြင္ ေကာင္းေသာျခင္းရာမ်ားျဖင့္ ေရးဆဲြႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးၿပီလား ဆိုသည္ကို က်မ ကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္းထုတ္ေနမိပါသည္။


အကယ္၍သာ ႏွစ္သစ္တခု၏ စာမ်က္ႏွာထက္တြင္ သပ္ရပ္လွပစြာ ျခယ္မႈန္းခ်င္ေသာ က်မသည္ ခ်မ္းေအးလြန္းလွသည့္ အခ်ိန္ေလးတခုတြင္ ေအးခ်မ္းၿငိမ္းေအးစြာ အနားယူ အိပ္စက္ခြင့္မရသည့္၊ စာသင္ခန္းမ်ားကို ေက်ာခိုင္း၍ ေျပးလႊားေနၾကရၿပီး အေၾကာက္တရားမ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနရသည့္ မ်က္ဝန္းမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွ မ်က္ရည္စက္မ်ား သုတ္ေပးခြင့္ရရန္ ေတာင့္တေနမိပါသည္။။။

ခ်စ္ရတဲ့ နမ္း(အျဖဴေရာင္နတ္သမီး) နဲ႔ ညီမငယ္ ကန္ဒီ တို႔ရဲ႕ ခရစ္စမတ္နဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးေလးအတြက္ အမွတ္တရ တဂ္ပိုစ့္ေလးပါ။

က်မႏွင့္ လျပည့္ည

ဝိုင္းစက္ေနေသာ လျပည့္ဝန္းကို ေငးၾကည့္ေနရင္း ဆဲြငင္အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ညိႈ႕ငင္ ဆြဲယူလိုက္သည့္ ဆဲြအားတခုေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားမိလ်က္သား ျဖစ္ေနေပသည္။ ထိုဆဲြငင္အားက က်မ၏ ျမည္ဟီး တမ္းတသံေတြကို ေခၚေဆာင္သြားသတဲ့လား။ က်မေျပာခ်င္သည့္ ရင္ထဲကအသံ၊ က်မၾကားခ်င္သည့္ စကားလံုးေတြကို ဆဲြငင္သယ္ေဆာင္ ေပးႏိုင္မွာတဲ့လား။

သည္လိုဆိုလွ်င္ေတာ့ က်မအတြက္ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝတဲ့ တန္ဖိုးရိွတဲ့ လျပည့္ညတခု ျဖစ္မွာအမွန္ေပ့ါ။ တကယ္ေတာ့ လျပည့္ဝန္းႀကီးကို တရိႈက္မက္မက္ ေငးေမာ မၾကည့္မိသည္မွာ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ အေတာ္ပင္ ၾကာျမင့္ေနေပၿပီ။

ယေန႔လို လျပည့္ညတညမွာေပ့ါ။

က်မအလုပ္လုပ္ေသာ အလုပ္တြင္ အေရးႀကီးအလုပ္တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ညဘက္တြင္ပါ အလုပ္လုပ္ၿပီး အိပ္ရမည့္ အေျခအေန ျဖစ္လာေပသည္။ က်မမွာ လုပ္ရမည့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ား ရိွေနေသာ္လည္း သူ႔ကို အထူးတလည္ အနားတြင္ ရိွေနေစခ်င္သည္မွာ က်မ၏ စိတ္ဓါတ္ ေပ်ာ့ညံ့မႈေၾကာင့္လား။ အားငယ္တတ္မႈတခု က်မစိတ္တြင္ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ၿပီလား။ သူတပါးကို အားကိုးခ်င္ေသာစိတ္မ်ား ေပါက္ဖြားလာခဲ့ၿပီလား၊ ဆိုသည့္ အေတြးမ်ား ထင္ဟပ္လာခဲ့ပါသည္။

ေသခ်ာ ေရရာေသာ အေျဖတခုကိုျဖင့္ က်မႏွလံုးသားထဲတြင္ နက္ရိႈင္းစြာ စုတ္ခ်က္ေရးဆဲြမိခဲ့ေလၿပီ။

သူ႔ကိုက်မက “ဒီည အလုပ္မ်ားလို႔ ရံုးမွာ အိပ္ရေတာ့မယ္၊ အဲဒါ ညဘက္ေစာင့္ေပးပါလားလို႔” အားကိုးတႀကီးေျပာေတာ့ သူကလည္း “ေစာင့္ေပးမွာေပ့ါတဲ့”

က်မ တဒဂၤ ေငးငိုင္သြားမိတယ္၊ က်မလုပ္ရပ္က ဟုတ္ပါရဲ႕လား၊ အေဝးမွာ ရိွေနေသာသူကို ေစာင့္ေပးဆိုျခင္းမွာ ဘယ္ကဲ့သို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါလဲ။

“သူသာေစာင့္ေနမယ္ဆိုတဲ့ အသိတခုက က်မရင္ထဲထိ တိုးဝင္စူးနစ္သြားခဲ့ပါတယ္”

ဟုတ္သည္။

သူရိွေနသည္ဟု စိတ္ထဲေတြးၾကည့္ရံုႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ား လြင့္စင္ပေပ်ာက္ သြားခဲ့ၿပီး အားအင္အျပည့္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ သူ႔၏စကားသံကပင္လွ်င္ က်မအတြက္ အားကိုးရာတခု ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ သူေပးပို႔ေသာ စာေလး တေၾကာင္းကပင္ က်မအတြက္ အားထားရာတခု ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ လူခ်င္းမနီးေသာ္လည္း စိတ္ခ်င္းျဖင့္ပင္ အသံႏွင့္ ဆက္သြယ္လ်က္ သူ၏ အားေပးမႈမ်ားၾကားတြင္ က်မ ေႏြးေထြးစြာ အရည္ေပ်ာ္ခဲ့ရေပသည္။

က်မ အလုပ္လုပ္ေနရင္း သူရိွေနသည္ဆိုသည့္ ယံုၾကည္မႈတခုထဲႏွင့္ က်မအလုပ္တြင္ ခြန္အားအျပည့္ႏွင့္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ညတညလံုးနီးပါး အေရးႀကီးသည့္ အလုပ္ကို လုပ္ေနသည့္ၾကားမွပင္ သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလား၊ က်မအတြက္ အိပ္ေရးပ်က္သြားခဲ့ၿပီလား၊ ဆိုသည္က အေတြးထဲ ေပၚလာေသာအခါ သူ႔ကိုဒုကၡ ေပးခဲ့မိေလၿပီဟု က်မကိုယ္က်မ မွားမွန္းသိခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူအိပ္သြားမွာကိုပင္ ေၾကာက္မိေနပါသည္။ သူအိပ္သြားလွ်င္ပင္ က်မႏွင့္ အေဝးဆံုး ေရာက္သြားေတာ့မလိုထိေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

သည္ေလာက္ထိ က်မစိတ္ကို ဖမ္းယူႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ဘာေၾကာင့္လဲဟု က်မ ရွက္ရြံ႕စြာ ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

က်မအလုပ္ရႈပ္ေနရင္း သူ႔ဆီသို႔ စာတိုေလးမ်ား ပို႔ေပးေနခဲ့ပါသည္။ သူလည္း က်မေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရၿပီပဲ။ က်မရဲ႕ အားေပးႏွစ္သိမ့္သံေလးက သူ႔အတြက္ အဓိပၸါယ္ ရိွေသာ စကားသံေလးတခု ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ပါသည္။

ယခင္ေန႔ရက္မ်ားကကဲ့သို႔ စကားမေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း က်မေဘးနားတြင္ သူရိွေနသည္ဆိုသည့္ စိတ္ခြန္အားတခုထဲႏွင့္ အရာရာကို လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရိွခဲ့ေလသည္။

က်မက “ အိပ္ခ်င္ၿပီလား၊ အိပ္ေတာ့ေလ” လို႔ ဆိုေတာ့ သူ႔အသံက အိပ္ခ်င္ေနေပမယ့္ မအိပ္ခ်င္ေသးေၾကာင္း ဆိုေတာ့ က်မတေယာက္ က်ိတ္ၿပီး ဝမ္းသာေနခဲ့ပါသည္။

သူလည္း ေနာက္တေန႔ အလုပ္လုပ္ရမွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို အိပ္ရန္ က်မေျပာေတာ့ က်မအတြက္ စိတ္မခ်စြာ ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုလည္း က်မမေမ့ပါ။

သူက “ ေကာင္းၿပီ၊ ဒါဆို အိပ္ေတာ့မယ္၊ မနက္က်မွ ျပန္ေတြ႔ၾကတာေပ့ါတဲ့”

ဆုေတာင္းေလ့ မရိွတတ္ေသာ က်မသည္ “အိပ္မက္လွလွမက္ပါေစ” လို႔ သူ႔ကို ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသည္။ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လို႔ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူမႀကိဳက္မွာစိုးသည့္အတြက္ စိတ္ထဲမွပင္ ေက်းဇူးတင္ခဲ့ပါသည္။

သူအိပ္သြားၿပီဟု သိလုိက္သည့္အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပဲ က်မစိတ္မ်ား မထင္မွတ္စြာ ယိုင္နဲ႔သြားခဲ့ေလသည္။ က်မ၏စိတ္သည္ သူရိွေနသည့္ဆိုသည့္ စိတ္တခုထဲႏွင့္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းအားမ်ား ရရိွလာခဲ့သည္ကို သိရၿပီး သူမရိွေတာ့ဘူးဟု သိလိုက္ရျပန္ေသာအခါ စိတ္စြမ္းအားမ်ား ေလ်ာ့က်သြားသည္ကိုပါ သိရိွလိုက္ရေပသည္။

စိတ္သည္ အရာရာကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေပသည္ကိုး။

က်မႏွင့္ အလုပ္လုပ္သည့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ညီမေလးက “မမ၊ ခနအိပ္လိုက္ရေအာင္၊ မနက္ေစာေစာ ဧည့္သည္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ေတြ႔ရအံုးမယ္ေလ” ဟုဆိုလာေသာအခါ

“အင္း အိပ္မယ္ေလ ညီမေလး” ဟု ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး

နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မနက္ ေလးနာရီထိုးဖို႔ ဆယ္မိနစ္ပဲလိုေတာ့သည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည့္ အခိုက္ မနက္ အလုပ္ဆင္းရမည့္ သူ႔အတြက္ အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလားဟု စိုးရိမ္သြားခဲ့မိပါသည္။

“အင္း အိပ္လိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္၊ ေတာ္ၾကာ ဧည့္သည့္နဲ႔ေတြ႔ရင္ အိပ္ငိုက္ေနအံုးမယ္လို႔” က်မ ၿပံဳး၍ ေျပာလိုက္ၿပီး ထုိညီမေလးကို မလံုမလဲ ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။

အိပ္ယာထက္တြင္ ေနာက္တေန႔ လုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ားကို ေတြးေတာရင္း အလုပ္မ်ားသည့္ အတြက္ ေသခ်ာ မၾကည့္လိုက္ရသည့္ လျပည့္ဝန္းႀကီးကို တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေနမိပါသည္။

ဒီေန႔လည္း ထိုကဲ့သို႔ လျပည့္ညေလးတည ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပန္ၿပီ။။။