စီရင္ပိုင္ခြင့္….

စီရင္ပိုင္ခြင့္…. တဲ့လား……….
ဘာကိုစီရင္ခြင့္….. ရမွာတဲ့လဲ……..!

ကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္… ေဖါက္ထြက္ခဲ့တဲ့ ရပ္ဝန္းေလးတခုကိုလား…
ကိုယ္တိုင္ စိုက္ထူ ရြက္လႊင့္ေနတဲ့ အဆစ္အပိုင္းေလးတခုကိုလား….

တပါးသူရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မွာ ေနရာယူဖို႔....လား……….
တပါးသူရဲ႕ လြတ္လပ္ပ်ံသန္းမႈမွာ ခိုနားဖို႔.....လား……………
တပါးသူရဲ႕ ရယ္ေမာသံေလးေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္ဖို႔......လား……….
…………………….

မျဖစ္မေနဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္တခု… ရဲ႕…
ေနာက္ကြယ္က… မာယာမ်က္ႏွာဖံုး..
ဟန္ေဆာင္ကမၻာ….
ဆိုတဲ့…..
……………………………..
ေျခာက္ကပ္ကပ္ နဲ႔….. ေမတၱာတရား…ေတြ.. ပါးရွား…တဲ့
ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာမွ..
ငါ..ဆိုတဲ့…ငါကလည္း…
စီရင္ခ်င္ေသး..
!!!

တကယ္ေတာ့…..
ဘယ္အရာကိုမွ………..
စီရင္ပိုင္ခြင့္………မရိွတဲ့…..
လူသားတဦး.. အျဖစ္နဲ႔……….
စီရင္ပိုင္ခြင့္......ကို
စီရင္ေနေလရဲ႕…!!!!!

သူငယ္ခ်င္း မဲ့…

ရင္ထဲကေန ျပင္းျပတဲ့ ေဝဒနာေတြ ခံစားရတိုင္း…..

ရင္ႏွင့္အမွ် ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေငြ႔အသက္ေလးေတြ ထိေတြ႔ခံစားမိတိုင္း…..

မတူညီတဲ့ စိတ္အေျခရိွတဲ့ သူေတြကို ေတြ႔ျမင္ရေလတိုင္း…..

ေဝခဲြရခက္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတိုင္း…..

တစံုတရာနာက်င္မႈေတြနဲ႔ တိုးေဝွ႔ရတိုင္း…..

ရင္းႏွီးမႈမရိွတဲ့…. ေရြးခ်ယ္ရမႈ ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ေရွာင္လဲႊလို႔မရခဲ့တိုင္း….

မာယာစကားလံုးေတြနဲ႕ ေျခာက္လွန္႔ခံလိုက္ရတိုင္း…..

ေဘးနားမွာ…. “နင္…..တို႔” မ်ား ရိွေနေလမလားလို႔ ၾကည့္လိုက္တိုင္း.. ေမာဟိုက္ေနတဲ့ ရင္ခြင္တစံုကသာ ဆီးႀကိဳေနခဲ့တယ္.!

~~~~~~~~~

တခါတရံမွာေတာ့.. အတူတကြ ဖူးေျမာ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆံေတာ္ရွင္ က်ဳိက္ထီးရိုးက ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ဆည္းလည္းသံေတြကို ၾကားေယာင္မိေလတိုင္း အိပ္မက္ရွည္ႀကီးထဲက လန္႔ႏိုးေနခဲ့ရသလိုပါပဲ.!

“ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းပါေစ..” အတူတူသာ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆို ေျဖရွင္း ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လိုေန႔ရက္ေတြနဲ႔ အစားထိုး ေမ့ပစ္လို႔ ရႏိုင္ပါ့မလဲ..!

ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရာသီမွာ ေျခရာခ်င္း ထပ္ခဲ့ၾကသလို မိုးေရစက္ေလးေတြရဲ႕ ေအာက္မွာလည္း ေျခရာ ထပ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္…. ေအးခ်မ္းတဲ့ ေဆာင္းမွာလည္း ေျခရာခ်င္းေတြ ထပ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္... ေျခရာခ်င္း ထပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေနရာေလးေတြကို တမ္းတမိေလတိုင္း အလိုလို က်လာတတ္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ကိုေတာ့ မတား..ပါ.. ရေစနဲ႔..!

ဆြတ္ပ်ံ႕လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ေနရာေလးမွာ ျဖဴစင္တဲ့ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ တြယ္ေႏွာင္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးတခုကိုလည္း မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိေပမယ့္ ျပန္လိုခ်င္ေနမိတယ္..............!

“ငါ…….တို႔ေတြ”.. တေယာက္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို တေယာက္က ပြင့္လင္းရင္းႏွီးစြာနဲ႔ ေျပာဆို အေျဖရွာခဲ့ၾကၿပီး ျပင္ခဲ့တာေလးေတြကို စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ခုခ်ိန္မွာ “ငါ့…..”ရဲ႕ လိုအပ္ေနတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေလး ေတြကို ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ အတြက္ ေတာင့္တမိလိုက္တာ…!

“ငါ့…..ရဲ႕” ပံုရိပ္ေတြကို မွ်ေဝခံစားေစရင္း “နင္……တို႔” ရဲ႕ တားျမစ္သံေလးေတြ…. အားေပး စကားသံေလးေတြ…. အၿပံဳးေလးေတြ….. အႀကံဥာဏ္ေလးေတြ…… ရီေမာသံေလးေတြ …… ႏွစ္သိမ့္မႈေပးတဲ့ ေျပာဆိုသံေလးေတြ……. နဲ႔ “ငါ…..” အားအင္ျဖစ္ေစဖို႔ စိတ္ကူး အျဖစ္နဲ႔ပဲ သိုဝွက္ သိမ္းဆည္းၿပီး ခရီးဆက္ေနတတ္ခဲ့ပါၿပီ…!!!

စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘဝကို ထုဆစ္ပံုေဖၚတဲ့အခါမွာ ထပ္တူမက်တတ္တဲ့ အရာေလးေတြ ရိွတယ္ဆိုတာကိုလည္း “နင္… …တို႔” နားလည္ သိတတ္ေနေလာက္ပါၿပီ…!

ဟန္ေဆာင္ကမၻာရဲ႕ တဘက္ျခမ္းမွာ “ငါ….တို႔..” အားလံုး အတူတူ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ အဆိပ္အေတာက္ကင္းကင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးကေတာ့ မေျပာင္းမလဲ တည္တ့ံေနမွာပါ.!

“ငါ…”ေလ.... ထပ္တူမက်တဲ့ အခိုက္အတန္႔ ေလးေတြမွာေတာ့ ကေလာင္တံကိုကိုင္ၿပီး ထိုးဆြေနတတ္ခဲ့ၿပီေလ…!

ခုခ်ိန္မွာေတာ့……………..
“ငါ…” က…….. သူငယ္ခ်င္းမဲ့ေနတဲ့ လူသားတဦး…!!!!!