ကမၻာပ်က္တယ္ဆိုတာ..

xx ရက္ xx လ xxxx ခုႏွစ္
ကမၻာပ်က္လိမ့္မယ္တဲ့.
စကားတစ္ခြန္း.
ကမၻာအႏွံ႔ ပ်ံ႕လို႔

ကမၻာပ်က္တယ္ဆိုတာ
ဘာေတြပ်က္မွာလဲ.

လူေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာလား
သက္ရိွသတၱဝါေတြ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာလား
အပင္ေတြ တိုက္စားသြားမွာလား
သမုဒၵရာေတြ တိမ္ေကာသြားမွာလား
ျမစ္ေတြ ခမ္းေျခာက္သြားမွာလား
တိမ္ေတြ လြင့္စင္သြားမွာလား
လမ္းမႀကီးေတြ အက္ကဲြသြားမွာလား
ရြာသြန္းေနတဲ့ မိုး တိတ္ဆိတ္သြားမွာလား
ႏွင္းထုႀကီးေတြ အရည္ေပ်ာ္သြားမွာလား
မုန္တိုင္းႀကီးေတြ ေငြ႔ရည္ဖဲြ႔သြားမွာလား

စိုေနတဲ့ ျမက္ပင္ တစ္ခ်ိဳ႕ နဲ႔
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ့ ရိုးတံရွည္ပင္ တစ္ခ်ိဳ႕
ကၽြတ္ထြက္ သြားမွာလား...
ေတာေတာင္ သစ္ေတာႀကီးေတြ
တူးဆြ ခံရေတာ့မွာလား...
ယာေတာ ကိုင္းေတာႀကီးေတြ
မီးရိႈ႕ ခံလိုက္ရတာလား

သက္ဝင္လွပေနတဲ့ ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕
ရသေပးစြမ္းေပးတဲ့ စာေပတစ္ခ်ိဳ႕
ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ တစ္ခ်ိဳ႕
အႏုပညာ ေသြးအားလံုး
သစၥာတရားေတြအားလံုး
အေရာင္ဆိုးျမစ္ထဲ ေမ်ာပါသြားၾကမွာလား...

မေကာင္းဆိုးဝါး သက္ရိွသက္မဲ့ေတြ
သစၥာမရိွ.. ပရိယာယ္မာယာေတြ
လုယူဖ်က္ဆီး အသားေရဆုတ္ၿဖဲသူေတြ
ဂုတ္ေသြးစုပ္ မ်က္ရည္ေသာက္သူေတြ
အသက္ႏႈတ္ယူ သဘာဝေဘးဆိုးႀကီးေတြ
လိမ္ညာေကာက္က်စ္ အေယာင္ေဆာင္လိုသူေတြ
ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ဘဝေပၚမွာ တက္နင္းေနသူေတြ
.........................................................ေတြ

ကမၻာ ပ်က္တယ္ဆိုတာ..
ကမၻာ ပ်က္တယ္ဆိုတာ.....
ကမၻာ ပ်က္တယ္ဆိုတာ.........

ပန္းခ်ီပံုရိပ္၏ သက္ဝင္မႈ

သာယာဝေျပာၿပီး ေအးခ်မ္းမႈ ရိွသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုက ကၽြန္မကို ဆီးႀကိဳေထြးေပြ႕ေနေလသည္။ ကၽြန္မေဘးနားကို ငဲ့ၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ ခ်စ္ခင္ေသာ မိသားစုမ်ားက ေႏြးေထြးေသာ အၿပံဳးမ်ားႏွင့္ ဝန္းရံလ်က္ ရိွသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။ သူတို႔အၾကည့္မွ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး ဝန္းက်င္ အႏွံ႔ တစ္စံုတစ္ခုကို လွည့္ပတ္ ရွာေဖြေနမိသည္။ ကၽြန္မရွာေဖြေနေသာ အရာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကၽြန္မတို႔ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းႀကီးမွ လူအမ်ားလည္း ရွာေဖြေနခဲ့ၾကလိမ့္မည္။ 

ကၽြန္မသည္ ဝန္းက်င္အတြင္းမွ မ်က္ႏွာစိမ္းလူမ်ား၊ မိုးထိေအာင္ျမင့္မားေနေသာ တိုက္တာအေဆာက္အံုမ်ား၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အၾကင္နာ ေမတၱာတရားမ်ား၊ ရိုးသားေသာ မ်က္ဝန္းမ်ား၊ စိမ္းလန္းစိုျပည္လ်က္ရိွေသာ သဘာဝေတာေတာင္မ်ား၊ ခ်မ္းေျမ႕မႈရိွၾကေသာ ကေလးငယ္မ်ား၊ လြတ္လပ္ေသာ ဟန္ပန္အမူအယာမ်ား ကိုေတြ႔ရသည့္အခုိက္ ကၽြန္မ၏ ဘယ္ဘက္ရင္အံုအတြင္း စူးရွနာက်င္ေသာ ေဝဒနာ တစ္ရပ္ကို ခံစားမိလိုက္သည္။

အသက္ရွဴဖို႔ပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ေသာ ကၽြန္မသည္ ကၽြန္မေဘးနား ဝန္းက်င္မွျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေသာ အရာ မ်ားကိုေဝဒနာမ်ား ၾကားမွျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ သူမ်ားကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ေလသည္။ အလိုလို က်ဆင္းလာေသာ မ်က္ရည္စ မ်ားေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္သူမ်ား၏ အထိတ္တလန္႔ အေမးေအာက္တြင္ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ အသက္ရွဴရန္ သတိ ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ကၽြန္မခ်စ္ခင္ တန္ဖိုးထားေသာ ကၽြန္မ၏ ဝန္းက်င္ေလးတစ္ခုကို ယခုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရသည့္အတြက္ ခံစားခဲ့ရေသာ နာက်င္မႈ မ်ားကိုပင္ ေမ့ေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီး ခ်စ္ခင္ေသာ သူမ်ားကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္မ၏ အေတြးထဲတြင္ ယခုလို မွန္ကန္သည့္ ဝန္းက်င္တစ္ခု၏ အမိုးေအာက္တြင္ ရိွေနေသာ လူသားမ်ားသည္လည္း ဤဝန္းက်င္ကို တန္ဖိုးထားႏိုင္ေသာ၊ ဝန္းက်င္၏ အနာဂတ္ကို လွပေအာင္ေဆးေရာင္ျခယ္ႏိုင္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ စုတ္တံေလးမ်ား ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေပလိမ့္မည္။

ကၽြန္မသည္လည္း  ကိုယ္ပိုင္ စုတ္တံေလးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကၽြန္မ၏ ဝန္းက်င္ႏွင့္အတူ ေလာက ဝန္းက်င္ေလးကိုပါ ကၽြန္မခ်စ္ေသာ ခ်စ္သူမ်ားႏွင့္အတူ လွပေအာင္ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ကို ေဆးခ်ယ္ခ်င္ပါသည္။ ထို႔အတူ ကၽြန္မေဘးတြင္ ရိွေနေသာ လူသားမ်ားကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္ စုတ္တံေလးမ်ားႏွင္ လွပစြာေဆးျခယ္ေနၾကၿပီး သက္ဝင္လွပေနေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီး တစ္ခုကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရခ်င္ပါသည္။ 

ကၽြန္မ၏ မ်က္ဝန္းထဲတြင္ လွပခန္႔ညားေသာ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီး တစ္ခုက သက္ဝင္ ေနၿပီး အရာအားလံုး၏ ေဆးစက္မ်ားက ထပ္၍ ထပ္၍......

ျခယ္မႈန္းထားေသာ ပန္းခ်ီကားႀကီးက ဝံ့ၾကြား ေနရာယူလ်က္ ရိွေနေတာ့သည္။