Monday, August 30, 2010

သိမႈ အသိ နဲ႔ မသိမႈ အသိ

တခါတရံ သိမႈ အသိနဲ႔ မသိမႈ အသိဆိုတဲ့ တူညီမႈ မရိွတဲ့ အသိေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲထိေအာင္ ရိႈက္တုန္လို႔ လႈပ္ရွား သြားခဲ့ၾကရတယ္။

ရံဖန္ရံခါ လူသားေတြဟာ ေလာဘေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ေဇာေတြ မႏိုင္မနင္းနဲ႔ ရေလ ပိုလိုအပ္ေလ ဆိုသလို ျဖစ္ၾကရတယ္။ ဒါကလည္း ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထ ရိွတတ္တဲ့ လူ႔သဘာ၀ေၾကာင့္ပါ။

သိမႈနဲ႔ မသိမႈ အသိ ကို သိလိုက္ၿပီဆိုတဲ့ အသိေလး တခ်က္ ၀င္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့…..

ေလာဘကို ေလာဘလို႔ သိလိုက္တဲ့ အသိေလး တခ်က္ေၾကာင့္....ေပါ့.... လိုခ်င္ တပ္မက္တဲ့ ရုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းေတြ၊ ဂုဏ္ရိွန္ေတြ၊ ၾသဇာ ႀကီးမား ခ်င္မႈေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္ လြန္းအားႀကီးတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြ၊ တပါးသူနဲ႔ တုၿပိဳင္ခ်င္မႈေတြ၊…….ေတြဟာ တဒဂၤ ၿငိမ္သက္လို႔..!

မသိမႈ အသိလို႔ အသိ၀င္ လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ေတြေ၀မိသြားတာ…

ဒါဟာ မလိုခ်င္လို႔ ေနာက္ဆုတ္ လိုက္တာလား… တပါးသူ အတြက္ ငဲ့ညွာ လိုက္တာလား… လိုအပ္ေနသူေတြ အတြက္ ေ၀ဌ လိုက္တာလား… မိမိ သိလိုက္တဲ့ အသိတခု အတြက္ အရံႈးေပး လိုက္တာလား…. ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို ရိုက္ခ်ိဳး ပစ္လိုက္ျခင္းလား…. ဒါမွမဟုတ္ ေလာဘကို မ်က္ကြယ္ျပဳလို႔ အံတုလိုက္ျခင္းလား….!

မသိမႈကို မသိမႈ အသိလို႔ သိလိုက္တာဟာ အေကာင္းဆံုး အသိတခု ျဖစ္ဖို႔ ဖန္တီး ပံုေဖၚလိုက္ျခင္းပါပဲ..။ အဲဒီအခါ ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ ပံုရိပ္ ပန္းခ်ီ တခ်ပ္ဟာ အလင္းအေမွာင္ ညီမွ်မႈေၾကာင့္ စိုေျပ စိမ္းလန္းၿပီး သာယာ လွပတဲ့ ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္ အျဖစ္ ျမင္ေတြ႔ရမွာပါ..။

မသိမႈ အသိကို မသိမႈလို႔ မသိတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာေတာ့….

မလိုလားအပ္တဲ့ ေလာဘေဇာေၾကာင့္ သိမႈေတြ ပိန္းပိတ္ ေမွာင္ဖုံးၿပီး မသိမႈမိႈင္း ေတြဟာ မသိမသာျဖစ္ျဖစ္..၊ သိသိသာသာပဲ ျဖစ္ျဖစ္… ႀကီးစိုး ခ်ယ္လွယ္ လာလိမ့္မယ္။

သိမႈကို ေလာဘ အမိုက္ေမွာင္ႀကီးက ဖံုးလႊမ္း သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ မသိမႈေတြသာ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထင္ေပၚလာခဲ့ၾကတယ္.။

ဘယ္ေလာက္ပဲ ေလာဘ ဖံုးလႊမ္းလႊမ္း အင္အား ထုထည္ႀကီးမားတဲ့ သိမႈ (အသိဥာဏ္) နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေကာင္းေသာဘက္ကို ဦးတည္တဲ့ အသိေလး တခ်က္ လင္းလက္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ျဖစ္ေပၚလာမ့ဲ ခံစားခ်က္ကလည္း ျဖဴစင္ ေအးျမတဲ့ ပီတိ အျဖစ္ ေအးခ်မ္းစြာ စီးဆင္း ေနမဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလး သဖြယ္ ၾကည္ႏူးမႈကို ေပးစြမ္း ႏိုင္မွာပါ။

မသိမႈေတြ နဲ႔သာ ျပည့္ႏွက္ ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ လူသား အားလံုး အတြက္လည္း အႀကီးမားဆံုး အႏၱရာယ္ ျဖစ္လာခဲ့လိမ့္မယ္.။ မသိမႈေတြ သာ ရိွေနတဲ့ အတြက္ သိမႈဆိုတာ ဘာလဲလို႔ မသိေတာ့ပဲ သိမႈ ေယာင္ေယာင္ ျဖစ္လာၾကတာလည္း အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။

တခ်ဳိ႔ေသာ သူေတြကေတာ့ တပါးသူရဲ႔ အေျခအေနနဲ႔ ေနထိုင္မႈ ေတြကို ၿပိဳင္ဘက္သဖြယ္ သေဘာထားၿပီး သိမႈ ဆိုတဲ့ ဥာဏ္ပညာကို ေမ့ေလ်ာ့ ေနတတ္ၿပီး မသိမႈသာ စိုးမိုးလို႔ ၿပိဳင္ဘက္ တပါးသူရဲ႔ သားေကာင္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားၾကရတယ္။

ဒါဟာ သိမႈကို မသိမႈက ေအာင္ႏိုင္သြားတဲ့အတြက္ သိမႈဟာ မသိမႈရဲ႔ သားေကာင္ ျဖစ္သြားတာပဲေလ။

မသိမႈ ကလည္း ေလာဘေတြ မ်ားသထက္မ်ား၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားသထက္မ်ား၊ သာလြန္ခ်င္တာေတြ မ်ားသထက္မ်ား၊ သူတပါးထက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားသထက္မ်ား ရာကေန မသိမႈေတြ ႀကီးထြား လာရတာပဲ…။

သိမႈ အသိေလး တခ်က္ လက္ကနဲ လင္းလက္လာတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဘယ္လို အခ်ိန္ပါလိမ့္လို႔…….

အထပ္ထပ္ ေတြးေတာၾကည့္ရင္း...

တခ်ဳိ႔ကေတာ့ မသိမႈ အမိုက္ေမွာင္ကို မသိလို႔…. တခ်ဳိ႔ကေတာ့ သိေပမဲ့ ေလာဘေဇာ ေၾကာင့္ မသိမႈ အသိ ေမွာင္ထဲမွာ လူးလား ကူးခတ္ ေနေလရဲ႔….

အသိေတြထဲမွာမွ... မသိမႈ အသိ ဆိုတဲ့ ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ ၀ကၤဘာေတာ ထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္မေနပဲ သိမႈ အသိနဲ႔ မသိမႈ အသိ ကို ေ၀ဖန္ ပိုင္းျခား နားလည္ႏိုင္စြမ္း ရိွေသာသူသာ ျဖစ္ပါရေစ..။

လူသားတိုင္း လူသားတိုင္းလည္း သိမႈ အသိဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ ေတြနဲ႔သာ ေလာကႀကီးမွာ ရိွေနတဲ့ လူသား အားလံုးကို အလွပန္း ဆင္ႏိုင္ၾက ပါေစလို႔ ဆႏၵ ျပဳရင္း....

28 comments:

ahphyulay said...

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ ့...
ဒီပို ့(စ) ေလး ကို ဖတ္ၿပီး သိစိတ္ နဲ ့ မသိစိတ္
လို ့ပဲ လိုရာ ကို ဆြဲ ေတြး ၿပီး ေၿပာ ခဲ ့ခ်င္ပါတယ္။
သိစိတ္ က လုပ္သင္ ့ လုပ္ထိုက္ တာေတြ ကို တန္းစီီ
လုပ္ေနရေပမဲ ့ မသိစိတ္ အဲ ေနာက္စိတ္ကေလး က ေတာ ့
လုပ္ခ်င္ တာေတြ ကိုပဲ အတင္းဇြတ္ လုပ္ဘို ့ ၾကိဳးစား
ေနေလ ့ ရွိပါတယ္ လို ့။
ပမာ ေၿပာရရင္ မလိုက္ခ်င္ေတာ ့ တဲ ့ ခေလး ေလးကို
အတင္း ေၿခ ကန္ ဆြဲ ၿပီး ေခၚ ေနရသလို ေပါ ့ေနာ္ ။
အဲ ့ဒီ စိတ္ႏွစ္စိတ္ က အၿမဲ ဒြန္တြဲ ေနေပမဲ ့ ဆန္ ့ ့က်င္ေနလ်က္ ပါပဲ ဗ်ာ။ တစ္ထပ္ ထဲ မက်တတ္ပါဘူး။
အဲ... တစ္ထပ္ ထဲ က် သြား တဲ ့ တစ္ခ်ိန္ေတာ ့ ရွိ
ပါတယ္ ..... ။

ညိမ္းႏိုင္ said...

အင္း...အဝိဇၨာ ကိုေျပာတယ္ထင္တယ္...။
ဟုတ္ပါတယ္..မသိမွု အသိလို့သိလိုက္ေပမယ့္ ခက္တာက
သိတာကသိတာပဲ...။မသိမွုေနာက္ကိုပဲ ပါပါသြားတာက
ခက္တယ္

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အားလံုးရဲ႕ အခ်ဳပ္အခ်ာက သတိ ပါပဲ၊ မသိမႈကို သိတာေရာ သိမႈကို သိတာေရာ အားလံုးဟာ သတိေလးတခု ဦးေဆာင္ေနလို႔ပါပဲ.....

မေဗဒါ (၈၈) said...

ညီမေရ..

သိထားတဲ့ အမွန္တရားေတြဟာလည္း အၿမဲမမွန္ႏိုင္တာေလးေတြ ျဖစ္တက္တာေၾကာင့္ သိမႈေရာ မသိမႈေရာ ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေအာက္မွာ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကေလးကို ႏုလံုးသြင္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းမယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္.. ။

ညီမေျပာတဲ့ တဏွာရမက္ေတြ ျငိမ္းဖို႕ မေဗဒါေတာ့ အေတာ္ေလး ေဝးေသးတယ္.. အခုလို ေရးျခင္းသည္ပင္လွ်င္ မျပတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္ ေတြေၾကာင့္ဆုိရမလား မသိ ပါဘူး..။

မေဗဒါ (၈၈)

ေႏြဆူးလကၤာ said...

အင္း သိမႈေတြ .. မရွိတာထက္ မသိတာခက္ဆိုတာလည္း ရွိတယ္ေနာ္ ..

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

သိျခင္း၊ မသိျခင္းဆိုတာ သိပ္မကြာျခားသလိုနဲ႕
မသိတာမ်ားသြားတဲ႕အခါ ေလာကၾကီးနဲ႕ ကင္းကြာသြားတတ္ျပန္ေရာ။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

သိပ္သိလြန္းေတာ႔လည္း စိတ္ညစ္ရၿပန္တယ္..
သိေပမယ္႔လည္း မသိသလိုေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္...

ယြန္း said...

ျကိဳက္တယ္...ဒီပို ့စ္အတြက္ ေက်းေက်းပါ ..
ခင္တဲ့
ယြန္း

sosegado said...

တစ္ခါတစ္တစ္ေလ မသိတာပဲေကာင္းတယ္၊ ဘာဘာ ဘာမွမသိဘူးဆုိတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။

blackroze said...

သဒၵါေရ
တခါတေလက်ရင္သိတာေကာင္းသလို
တခါတေလက်ရင္လည္းမသိတာက
ပိုေကာင္းသလိုဘဲ..

ေန၀သန္ said...

အမနဲ႕အတူတူ ဆႏၵလိုက္ျပဳမိပါတယ္ဗ်ာ....


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

မသိတာေတြ သိပ္မ်ားရင္မေကာင္းသလို သိတာေတြသိပ္မ်ားရင္လည္း မေကာင္းသလိုပဲ....အင္း...အဲဒီေတာ့ အရာရာကို သတိေလးနဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ရင္ အေကာင္းဆုံးလို႕ ဂ်င္းေတာ့ထင္မိတာပဲ။ (ထင္မိတာကိုပဲေၿပာတာေနာ္....ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေတာ့ မက်င့္သုံးႏုိင္ေသးဘူး....ဟီးးးးးး)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

မသိတာက အခ်ိန္တခု ယူရင္ သိနိင္ေပမယ့္ သိသိနဲ႔ မိုက္ေနတာေတြက ပိုဆိုးတယ္ေနာ္
သိသိနဲ႔ မိုက္တဲ့သူက သာမာန္လူဆိုရင္ေတာ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ အရာရာကို ဖန္တီး ဖ်က္ဆီးနိင္စြမ္း ရိွတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ တခုလံုး စိတ္ဆင္းရဲရမွာပဲ။

ခုိင္နုငယ္ said...

ကုိျမစ္က်ိဳးအင္းေျပာသလုိပ။
မသိလုိ႔ မုိက္မွားမိတာထက္။
သိလွ်က္နဲ႔မုိက္မွားမိတယ္ဆုိရင္ေတာ႔
မေကာင္းဘူးေပါ႔။


ခင္မင္စြာျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္

သိဂၤါေက်ာ္ said...

မသိတာကို မသိဘူး လို႕ မွန္မွန္သိႏိုင္ဖို႕လည္း လိုတာကိုးေနာ္..

ျမတ္မြန္ said...

မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ ပိုဆိုးတာေပါ႔ မသဒၶါ..
သိသိနဲ႔ ဇြတ္တိုးေနတာလဲ ပိုးဖလံလိုပါပဲ..။

ကိုေဇာ္ said...

တကယ္ကို အမ်ားၾကီး မသိခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားရာေလး တစ္ခုပဲ သိေနရရင္ ေတာ္ပါျပီ။

ေမာင္သီဟ said...

သိတာနဲ႔ မသိတာၾကားထဲမွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ကျပာယာခတ္ ေနတာ...

ျမေသြးနီ said...

သိတယ္..မသိဘူး..ေပၚမွာပဲ
ငါမသိေသးဘူး..ငါမတတ္ေသးဘူး လို႕ ၀န္ခံဖို႕ထက္
ငါသိတယ္...ငါတတ္တယ္..ဆိုတဲ့ "ငါ" ဆိုတဲ့ အထၳစိတ္ေတြျခံဳမလႊမ္းေနရင္ အေကာင္းဆံုးပါဘဲ သဒၶါေရ..။ မခ်စ္ေျပာသလို " သတိ " ေလးကပ္ထားရမွာေပါ့ေနာ္။

ျမေသြးနီ ဘာေလ့စေပါ့မွာ ကြန္မန္႕ေတြ စတင္ေပးလို႕ ရေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း..:)

ကိုခိုင္ said...

ဆႏၵေတြျမန္ျမန္ျပည့္ဝပါေစ။
ေရာက္တာေနာက္က်ေတာ့
ေရွ႕မွာလည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ေျပာသြားႀကျပီဆိုေတာ့ကား
ဆုေလးပဲေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။
ေရးထားတာေကာင္းတယ္။
ဖေလာ္နဲ႔ျပီးခဲ့ပံုရတယ္။
က်န္းမာပါေစ။

ကိုခိုင္

Cameron said...

သိစိတ္နဲ႔မသိစိတ္လြန္ဆြဲပြဲမွာ ဘယ္သူႏိုင္မလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမယ္....

ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔

ေရသန္႔ said...

ေမာဟ ဆိုတဲ့ အဝိဇၨာ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပသြားတာ ပညာရပါတယ္။ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။ ေနာက္လဲ ဒီလိုစာမ်ဳိး ေရးေပးပါဦး။

chindwinthu(Photos Sites Groups YouTube Images Videos Maps News Shopping Books Translate Scholar Finance Blogs Updates even more » min.minpeace.peace@gmail.com) said...

မသဒၶါအတြက္ အားေဆးေလး ေပးခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီပို႔စ္ကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္။

သုခုမေလဒီ said...

သဒၶါေရ သတိရွိမွဳနဲ႔ သတိမရွိမွဳအေၾကာင္းေလးေရးထား
တာအေတာ္ေကာင္းတယ္..။
"သိမႈကို ေလာဘ အမိုက္ေမွာင္ႀကီးက ဖံုးလႊမ္းသြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ မသိမႈေတြသာ ေၾကာက္စရာေကာင္း ေလာက္ေအာင္ ထင္ေပၚလာခဲ့ၾကတယ္.။" ဆိုတာေလး ကို လူတိုင္းသတိထားဖို႔လိုတယ္ေနာ္..။
သတိၿမဲဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ပါအံုးမယ္...
ေက်းဇူးပါ...

လသာည said...

တကယ္ဖတ္ေကာင္းတဲ့ ပိုစ္ေလးပါ သဒၵါေရ..။ စဥ္းစားစရာေတြလည္း အမ်ားၾကီးရတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္လာဖတ္တာ။

အစ္မ ပထမတစ္ခါထဲက ကြန္မန႔္ေရးခဲ့တာ ေသခ်ာမစိစစ္ခဲ့မိလို႔လား မသိဘူး။ မေပၚဘူးေနာ္။ ေဆာရီး..။

မဂၤလာပါ .... said...

သိမႈအသိ မသိမႈ အသိ ဆိုတဲ႔ေနရာမွာ ဘယ္ဘက္ရႈေထာင္႔ကေနပဲ ၾကည္႔ၾကည္႔ သတိဆိုတာေလးကို အျမဲတမ္းကပ္ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ... ေကာင္းတဲ႔သိမႈ အသိ ... ဆိုးတဲ႔သိမႈအသိ ... ေကာင္းတဲ႔ မသိမႈအသိ မေကာင္းတဲ႔ မသိမႈ အသိ .. ဆိုတာေတြကို ေကာင္းစြာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္...။
အဓိက အေရးၾကီးဆံုးက သိမႈရဲ႕ေနာက္ကို သတိေလးတစ္လံုးအျမဲတမ္းကပ္လိုက္ႏိုင္ရင္ ... ေလာကၾကီးမွာရိွရိွသမွ်ေသာ လူသားတိုင္းက အမွားအယြင္းနည္းစြာနဲ႔ ေလာကၾကီးကို အလွဆင္ႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္ ...

ခုလို အေတြးေလးေတြနဲ႔ေရးသားေဆြးေႏြးခြင္႔ရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

ေကာင္းမြန္၀င္း said...

အသိတရားရဘုိ႕ ကို သိရက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာကို ဆင္ျခင္မိတယ္။
မသိခ်င္တာေတြကိုလည္း မသိခ်င္ျပန္ဘူး။
သို႕ေသာ္လည္း သိရက္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးမလုပ္မိဘုိ႕ကို အျမဲသတိထားဘုိ႕ေတာ႕ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။

ေက်းဇူးေနာ္။

ေသာ္ဇင္စိုး said...

မသိတာကို သိသိၾကီးနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ႔လူေတြလည္းရိွတယ္ဗ်.. သမိုင္းမွာ ရိွခဲ႔ဖူးတဲ႔ နပိုလီယန္၊ ဟစ္တလာတို႔လို လူမိုက္လူဆိုး ေတြဟာ မသိလို႔မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က သိသိၾကီးနဲ႔ေတာင္ မိုက္ရေအာင္.. သူတို႔မွာအတၱဆိုတာၾကီးက အရမ္းရမ္းကိုၾကီးလြန္းတယ္။
အမေရးထားတဲ႔စာနဲ႔ေတာ႔ ဆက္စပ္ေနမလားမသိဘူး။ ဆရာတစ္ေယာက္က အမွားနဲ႔အမွန္ကို ခြဲၿခားသိတာကို ပညာလို႔ ဖြင့္ဆိုၿပီး အဲဒီထဲကမွ အမွန္ေတြကိုခ်ည္း ယူၿပီးက်င့္သံုးတာက ကိုယ္႔က်င့္လို႔ ဖြင့္ဆိုခဲ႔တယ္.. (တၿခားလူမဟုတ္ပါဘူး ဆရာေအာင္သင္း စာအုပ္တစ္ခုထဲကပါ)
ေသခ်ာစဥ္းစားေတာ႔လည္း ဟုတ္တယ္ဗ်။ ပညာရိွတိုင္း လူေကာင္းၿဖစ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး.. ဒါေပမဲ႔ လူေကာင္းၿဖစ္ဖို႔ေတာ႔ အခြင့္အလမ္းပိုမ်ားတယ္.. ဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္က ၿပန္ၾကည္႔ရင္ ပညာရိွတဲ႔သူဟာ လူဆိုးၿဖစ္ဖို႔လည္း အခြင့္အလမ္းပိုမ်ားတယ္.. အေမရိကန္က WTC ကိုတိုက္ၿဖိဳခဲ႔တဲ႔ မိုဟာမက္အတာဟာ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္းပါ။ ေနာက္ၿပီးအရမ္းဆိုးတာတစ္ခုက အသိလြန္သြားရင္လည္း ေလာကမွာေနထိုင္လို႔မရေတာ႔ဘဲ.. ရူးသြပ္သြားရတယ္.. တရားသေဘာကၾကည္႔ရင္လည္း အမွန္ပါပဲ ဘုရားကလည္း လူေတြအားလံုး အရူးေတြလို႔ေၿပာခဲ႔တယ္မဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင့္ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ကို အရူးလို႔ေၿပာတဲ႔သူတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ေၿပာရေသးတယ္ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ကို အရူးလို႔ေၿပာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္တည္း လူေကာင္းလိုလိုၿဖစ္ေနတယ္လို႔ ေနာက္ဒီလို မေၿပာစမ္းပါနဲ႔လို႔ ခိခိ:P
လူသားအားလံုး အသိစိတ္ရိွၾကၿပီး က်င့္ၾကံၾကရင္ေတာ႔ အေကာင္းဆံုးေပါ႔ဗ်ာ...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ....