Monday, June 28, 2010

တံတိုင္းတခု…

ျပတင္းေပါက္က တဆင့္ လြင့္စင္ ျဖာက်လာတ့ဲ မိုးစက္ မိုးေပါက္ေလးေတြကို ၾကည့္ေနရင္း မ်က္ႏွာေပၚကို မိုးေရ တခ်ိဳ႔ ကပ္ျငိ စြန္းေပလို႔ စိုထိုင္းစ ျပဳလာပါၿပီေကာ…။ ရင္ထဲမွာလည္း မ်က္ရည္မိုးေတြ တစိမ့္စိမ့္ ရြာေနတာကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ကလဲြလို႔ ဘယ္သူမွ သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ..။

ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလည္း မသိလိုက္ေပမဲ့ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ခုလို မိုးရြာေနတဲ့ ေနရာေလး တခုကို အမွတ္မထင္္ ေရာက္သြားတာကို အမွတ္ထင္ထင္ သိလိုက္ရတယ္..။

`ပလံု´ …….`ပလုံ´……..`ပလံု´…………

ေရကန္ထဲကို စိတ္ရိွလက္ရိွ ပစ္ေပါက္ေနတဲ့ ခဲေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပစ္ေပါက္ပါေစ ဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္.။ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ေပးလို႔ပါ…။

အို……… က်မ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ လုပ္ေနတာကို ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ `ကို႔´ ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္.။

ေလာေလာဆယ္ က်မကို မတားၾကပါနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ျပဳပါလို႔ စိတ္ထဲကေန အထပ္ထပ္ ေတာင္းဆိုေနမိတယ္……..။ ငိုခ်င္ရင္လည္း အားရေအာင္ ငိုလိုက္ပါ……. စိတ္ကိုမထိန္းထားနဲ႔တဲ့……..

တဒဂၤ ၿငိမ္သက္သြားမိတယ္……. ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္းနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ မ်က္ရည္ေတြ က်လာၿပီးမွ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့တယ္..။ က်မကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ အားရေအာင္ ငိုခြင့္ျပဳပါ………။

ဟုတ္တယ္…… နက္ဖန္ဆို `ကို´က က်မနဲ႔ အေ၀းဆံုး ေနရာတခုကို ထြက္သြားေတာ့မွာပဲေလ..။ တားပိုင္ခြင့္ မရိွတဲ့ က်မကို ငိုခြင့္ျပဳရံု ငိုခြင့္ျပဳၾကပါ..။

ေ၀းတယ္ဆိုတာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ တရပ္အေနနဲ႔ ေ၀းကြာျခင္း ဒုကၡကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရအံုးမွာလဲ မသိေပမဲ့ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို႔ကို ေ၀းကြာမႈဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီး တခုက ျခားနားထားလိုက္ၾကၿပီ…။

ေ၀းကြာမႈ ဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ဘယ္လိုတံတိုင္းႀကီးလဲ…… က်မျဖင့္ မုန္းလိုက္တာ……… ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မတို႔ ႏွစ္ဦးကို ခဲြခြါခဲ့ရတာလဲ………

တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္မွာေရာ ဘာေတြရိွေနလဲ… ရိွေနတဲ့ အရာေတြထဲမွာေတာ့ ဓနဂုဏ္ အင္အားေတြ ပါေနမယ္ဆိုတာ…. !!!

တကယ္ဆို ႏႈတ္ဆက္ လက္ျပ ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္လို မျမင္လိုလို႔ `ကို´ သြားမဲ့ ေန႔မွာ လိုက္မပို႔ေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသား..။

ဟုတ္တယ္…….. က်မဆိုတဲ့ က်မကလည္း… ေလ…

က်မကို အရင္ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားမွာကို မလိုလားတဲ့ သူ..။ က်မေရွ႔က ထြက္ခြါသြားမွာကို မၾကည့္ခ်င္တဲ့သူ…။ အတၱႀကီးတဲ့သူေပါ့…။ က်မကသာ ႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ထြက္သြားခ်င္သူ.. က်မသာ ဦးဆံုး ႏႈတ္ဆက္ခ်င္သူ..

ဒါေၾကာင့္ `ကို´ ကလည္း က်မ လိုက္မပို႔တာကို နားလည္ စာနာႏိုင္ခဲ့တာေပါ့…။

`ကို´ ကလည္း က်မကုိ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖို႔.. သူေခၚရင္ သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ လုပ္ထားဖို႔ .. မွာတမ္းေခၽြေနေလရဲ႔…

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မအေနနဲ႔ `ကို႔´ ေနာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိေနေလေတာ့….

`ကို႔´ ကိုလည္း က်မ မလိုက္ျဖစ္မဲ့ အေၾကာင္း ေျပာမထြက္ရက္ဘူးေလ..။

`ကို´ ေျပာတဲ့ စကားလံုးတိုင္း က်မ နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရိွတာကို ခြင့္လႊတ္ နားလည္ေစခ်င္တာ ကလဲြလို႔…

ေသခ်ာတာကေတာ့ တံတိုင္းႀကီးရဲ႔ ေနာက္ကြယ္က မာယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနမဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ကူးခပ္ဖို႔ စိတ္အင္အား ရိွမွာ မဟုတ္လို႔ပါ `ကို…´။

Thursday, June 17, 2010

က်မေခ်ာင္းေနရတဲ့ ေၾကာင္ေလးမ်ား


က်မတို႔ရံုးမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္က ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ ေရာက္လာပါတယ္.။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေၾကာင္ေတြက ေၾကာက္ေၾကာက္ရံြ႔ရံြ႔ ပံုေလးေတြနဲ႔..။ ဒါနဲ႔ က်မက ညေန တညေနမွာ ေၾကာင္ေလးေတြ စားဖို႔ ထမင္းေလးနယ္ၿပီး ေကၽြးမလို႔ လုပ္ေတာ့ က်မကိုလည္း ျမင္ေရာ အျပင္းအထန္ ထြက္ေျပးလိုက္တာ တေကာင္က သစ္ပင္ေပၚ အတင္းတက္ေျပးတာ အလယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျပဳတ္က်ပါေရာ… ျပဳတ္က်တာေတာင္ ထပ္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚရေအာင္ တက္ေျပးၿပီး ဟိုဘက္ၿခံထဲ ေျပးသြားတယ္… ေနာက္တေကာက္ကေတာ့ ၿခံအုတ္တံတိုင္းေပၚ တက္ေျပးလိုက္တာ… ဟိုဘက္ၿခံထဲပဲ ေရာက္သြားေရာ.. က်မမွာသာ အေငးသားနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္ေျပးတာလဲ မသိဘူးဆိုၿပီး တကိုယ္တည္း ေမးခြန္းထုတ္ေနမိတာေပါ့..။

သူတို႔ ဆာမွာစိုးလို႔ ေကၽြးခ်င္လို႔ လာေကၽြးတာကို က်မကိုျမင္တာနဲ႔ ထြက္ေျပးလိုက္တာ အလုအယက္ပါလား……..။

ဒါနဲ႔ပဲ က်မတေယာက္ ေၾကာင္ေၾကာက္ႀကီး ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္..။ ရံုးက လူေတြက နင္ ေၾကာင္ကို သြားမေကၽြးနဲ႔ေတာ့.. ေၾကာင္ေတြလည္း မျမင္ေစနဲ႔ေတာ့တဲ့.. ကိုင္း…. မခက္ေပဘူးလား…..

ရံုးမွာ ရိွတ့ဲ မိန္းခေလး ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ေၾကာင္ကလည္း အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္ေနေလေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ခပ္ေ၀းေ၀းပဲ ေနျဖစ္ပါတယ္..။ ဟုတ္တယ္… ေၾကာင္ေတြကလည္း က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို မျမင္လိုက္နဲ႔.. ျမင္တာန႔ဲ ထြက္ေျပးေတာ့တာပဲ..။ သိပ္မၾကာပါဘူး… အဲဒီေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္လံုး ေပ်ာက္သြားလိုက္တာ ျပန္မလာေတာ့ဘူး..။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ပဲ ျပန္မလာေတာ့သလိုလို ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့……..။ ဘယ္ကမွန္း မသိေရာက္လာၿပီး ဘယ္ကိုျပန္သြားမွန္းလည္း မသိရပါလား…။

ေအာ္… လြန္ခဲ့တဲ့ လကေတာ့ အဲဒီ္ ေၾကာင္ႏွစ္ေကာင္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေၾကာင္ေလးေတြ ေလးေကာင္ ေပါက္ပါေရာ…။ ရံုးက ေျပာျပန္ေရာ.. က်မတို႔ကို သြားမၾကည့္နဲ႔တဲ့.. ေနာက္ထပ္ ထြက္ေျပး သြားအံုးမယ္တ့ဲေလ… (အဲလို နာမည္ရတာ…….).

ေၾကာင္ေလးေတြ ကလည္း သူ႔မိခင္ ေၾကာင္မေလး လိုပဲ ေၾကာက္တတ္ လိုက္တာ..။ က်မတို႔မွာ ေၾကာင္ေလးေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ သြားေခ်ာင္းလိုက္.. ေၾကာင္ေလးေတြက ထြက္ေျပးသြားလိုက္နဲ႔ တခါတေလ စိန္ေျပးတမ္း ကစားေနသလိုေတာင္ ျဖစ္ရတယ္.။

ဟိုတေန႔ ညေနကလည္း ေၾကာင္ေလးေတြ အားလံုး ၀ရန္တာေပၚမွာ ရိွေနတာန႔ဲ နီးနီးေလးေတာ့ သြားမၾကည့္ရဲဘူးေပါ့..။ ေအာက္ကေန ေခ်ာင္းတာ ေၾကာင္ေလးေတြကလည္း သူ႔အေမအေပၚကေန ျပန္ေခ်ာင္းလိုက္ က်မက ဟိုဘက္ပုန္းေနလိုက္ ေၾကာင္ေလးကလည္း တိုင္ေဘးနား သြားၿပီး ျပန္ေခ်ာင္းလိုက္နဲ႔…။ က်မနဲ႔ ေၾကာင္ေလးေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းတိုင္း ေဆာ့သလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၾကတယ္..။ ေၾကာင္ေလးေတြကလည္း က်မကို အကဲခတ္ေပါ့… ဘာမ်ားလုပ္မလဲဆိုၿပီး..။

မေန႔ညေနကေတာ့ က်မျပန္ခါနီး ေၾကာင္ေလးေတြကို တခါ သြားေခ်ာင္းေသးတယ္…။ က်မကိုလည္း ျမင္ေရာ ေၾကာင္ေပါက္ေလး ေလးေကာင္လံုး စတိုခန္းထဲ ျပန္ေျပးလိုက္ၾကတာ.။ က်မလည္း ဘီစကြတ္ ယူလာၿပီး ေခ်ၿပီးေတာ့မွ သူတို႔စားတဲ့ ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးထားလိုက္တယ္.. ၿပီးွေတာ့ ျပန္လာၿပီး ကြယ္ရာကေန ေခ်ာင္းတာေပါ့..။ သူတို႔ေတြ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ ထြက္လာၾကတယ္.. ၿပီးေတာ့ ပန္းကန္ထဲက ဘီစကြတ္ေတြ တၾကြတ္ၾကြတ္နဲ႔ ၀ါးေနလိုက္တာ….. အဲဒီေတာ့မွ သူတို႔ ဘီစကြတ္စားသားပဲ… ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ ေကၽြးဖို႔ ထပ္ယူလာေတာ့ ျပန္ၿပီးထြက္ေျပး သြားတယ္..။ ဒါနဲ႔ပဲ ပန္းကန္ထဲ ထည့္ထား ခဲ့လိုက္ၿပီးေတာ့ ေၾကာင္ေလးေတြကို ျပန္ေခ်ာင္းတာေပါ့… က်မလည္း သူတို႔ စားေနတာကို ပီတိျဖစ္ၿပီး ေခ်ာင္းေနလိုက္တာ..

အဲ.. ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့မွ က်မ ၿခံရဲ႔ အုတ္တံတိုင္းေပၚ ၾကည့္မိလိုက္တာ…

အလို…. ေၾကာင္ေလးေတြရဲ႔ အေမက က်မကို ေသခ်ာၾကည့္ေနတာကိုး…။ ေၾကာင္ေလးေတြကို ၾကည့္လိုက္ က်မကို ၾကည့္ေနလိုက္နဲ႔.. သူလည္း လာမစားဘူးေလ…။ ေၾကာင္ေလးေတြကို ဘာမ်ားလုပ္မလဲလို႔ က်မရဲ႔ အရိပ္အေျခ ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနပံုရတယ္..။ က်မသာ သူ႔ကေလးေတြကို တခုခု လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဘာမ်ားျပန္လုပ္မလဲ မသိဘူးေနာ္..။ က်မမွာလည္း ရဲရဲတင္းတင္း မေကၽြးရေတာ့ ခုလိုပဲ ေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး ေကၽြးရေပအံုးမယ္..။ က်မရဲ႔ ေၾကာင္ေခ်ာင္းရတဲ့ အျဖစ္လည္း တဒုကၡပါလားလို႔သာ ညည္းခ်င္း ထုတ္ၿပီး ထပ္ၿပီး ေခ်ာင္းေပရအံုးမွာေပါ့...။

Monday, June 14, 2010

`ငါ…´ ျပန္လာႏိုင္ပါေတာ့မလားးးးးးးးး

`………………..´ ေရ

အိပ္မက္ေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ လွမ္းေလွ်ာက္ လာခဲ့တဲ့ ခရီးလမ္းမွာ အနာဂတ္ ဆိုတာ မေရရာ မေသခ်ာ ခဲ့ဘူး..။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိတ္အားငယ္မႈ၊ သတိရမႈ၊ ခဲြခြါခဲ့ရမႈ၊ ေ၀းကြာမႈ၊ ဆိုတဲ့ ဒဏ္ရာ ေတြနဲ႔သာ ျပည့္ႏွက္လို႔… ေရွ႔မွာ ရင္ဆိုင္ရမဲ့ အရာ မွန္သမွ်ကို ဘယ္လို သတၱိ ခြန္အားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ျဖည့္စြမ္းရမလဲ ဆိုတာသာ အထပ္ထပ္ ေပၚေနခဲ့ေတာ့တယ္…။

ခရီးလမ္းၾကမ္းမယ္ ဆိုတာ သိေပမဲ့ အမွန္တရား အစိုင္အခဲက ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ ထုဆစ္ၿပီးသားမို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကမ္းၾကမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခဲပါေစ အားတင္းၿပီး ေလွ်ာက္ဖို႔သာ ေဇာကပ္ေနမိတယ္…။

ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြက ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနခဲ့ေပမဲ့ ေရွ႔မွာ ျမင္ရမဲ့ လမ္းက ေခ်ာေမြ႔ခ်င္မွ ေခ်ာေမြ႕မွာ သိေပမဲ့ ဒီလမ္းကိုမွ ေရြးၿပီးေလွ်ာက္ခဲ့တာကိုေတာ့ သိနားလည္ခ်င္မွ နားလည္ၾကမွာပါ….။

အဲဒီ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ဆႏၵေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားရေတာ့မယ္.. စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာရေတာ့မယ္.. အရာရာ သည္းခံရေတာ့မယ္… ဆိုတာ ေတြကလည္း ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္လို႔….။

အတၱမပါတဲ့ ဆႏၵေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းမွာ အဖုအထစ္ေတြ မ်ားမယ္… ဆိုတာလည္း မသိမဟုတ္…… ။

မေရရာမႈေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေမာင္းထုတ္ရင္း ေသခ်ာတဲ့ အမွန္တရား ကိုအထပ္ထပ္ ထုပ္ပိုးလို႔ ေလွ်ာက္ေနခဲ့ေပါ့…။

`…………..ေတြ´ က

နင္ ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား တဲ့………….

ဘယ္ဘက္ရင္အံုထဲက တင္းက်ပ္မႈတခုက နာနာက်င္က်င္ ဆဲြေဆာင့္လိုက္ရင္း စည္းခ်က္ မမွန္တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြေၾကာင့္….ငါ…….. ဘာျပန္ေျပာရမလဲ …….။

အေျဖတခု အေနနဲ႔ `ငါ….. နာနာက်င္က်င္... ဟားတိုက္ ရယ္ေမာပစ္ခဲ့တယ္´……….

တေန႔ေပါ့………..???

ဆႏၵ ရိွေနတဲ့ အရာေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ အရာေတြ၊ စိတ္ရိွတိုင္း လုပ္ခြင့္ရဖို႔ .… စိတ္ခြန္အား အျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ေပါ့….။

ငါ့..ရဲ႔ ဆႏၵ တစံုတရာကို `..........တို႔´ ကို သိခြင့္ေပးဖို႔၊ သိနားလည္ေပးဖို႔လည္း အေျခအေန မေပးခဲ့ေလေတာ့…

ခုခ်ိန္မွာ `ငါ…တို႔ေတြ…´ မသိခဲ့တဲ့၊ မသိေသးတဲ့ ခါးသီးတဲ့ ဘ၀ေတြ အေသေခ်ၤ ရိွေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေနမိတာ ရင္နဲ႔အျပည့္ေပါ့…။

အဲဒါေတြေျပာဖို႔ဆို တေထာင့္တည ပံုျပင္ေတာင္ မွီႏိုင္မယ္ မထင္ေတာ့ဘူး….။ `ငါ…´ ေလ `………ေတြ´ ကို ခါးသီး နာက်င္စရာေတြ ရိွတဲ့ ဘ၀ေတြကို မေတြ႔ႏိုင္၊ မသိႏိုင္ၾကတာကိုေတာ့ သိလာေအာင္၊ နားလည္လာေအာင္ ေျပာခ်င္ေနမိတယ္… ဒါမွလည္း `ငါ..´ ဆိုတဲ့ `ငါ…´ လည္း တစံုတခု အတြက္ တာ၀န္ေက်တဲ့ သူတေယာက္ ျဖစ္မွာ….။ `ငါ…´ တာ၀န္ေက်တဲ့ သူတေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တယ္….။

ဒီလိုမ်ိဳး ဘ၀ေတြကို သိနားလည္ခ့ဲရင္၊ စာနာႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတ္ႏိုင္သမွ်လည္း မတ္ေအာင္ လုပ္ေနရင္း ေဘးနား၀န္းက်င္က လဲက်ေနတ့ဲ သူေတြကိုလည္း မတ္ႏိုင္ေအာင္ ထူေပးသင့္သေလာက္ ထူေပးႏိုင္ဖို႔ ခြန္အား သတၱိေတြ၊ နားလည္မႈေတြ ေမြးျမဴလာႏိုင္လိမ့္မယ္…။

`……….တို႔´ ေတြ ေျပာသလို အရင္ဆံုး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတ္ႏိုင္မွ ျဖစ္မွာဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ….. ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း မတ္မတ္ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ၀န္းက်င္မွာရိွတဲ့ ဘ၀ေလးေတြကိုလည္း မတ္မတ္ ျဖစ္ေနေအာင္၊ မတ္မတ္ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးရလိမ့္မယ္…။

ဟုတ္တယ္ေလ… ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မတ္မတ္မေနႏိုင္ရင္ တျခားဘ၀ေလး ေတြကိုလည္း ဘယ္မွာ မတ္လို႔ရေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလဲ…..။ ကိုယ္တေယာက္တည္း မတ္ေနေအာင္ပဲ အရင္ႀကိဳးစား လိုက္အံုးမယ္ ဆိုရင္လည္း ဘယ္အခ်ိန္မွာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတ္ေနႏိုင္ၿပီလို႔ သိၾကလိမ့္မလဲ… အေတာသတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ..။

`………..တို႔´ က `ငါ့..´ကို ေကာက္ခ်က္ခ်တာက ေသြးေအးလိုက္တာတဲ့..….။ စိတ္ဓါတ္က မာေက်ာလိုက္တာတဲ့…။ `..............ငါတို႔အားလံုး´ ဘ၀ေတြထဲမွာလည္း အထူးဆန္းဆံုးပဲတဲ့……..။

`ငါ….´ ဘာျပန္ေျပာရမလဲ…………။

`ငါ့… မွာ `............တို႔ေတြ´ သိနားလည္လာေအာင္ ေလာေလာဆယ္ ျပန္ေျပာဖို႔ အေကာင္းဆံုး စကားလံုးေတြ ရွာေဖြေနမိတယ္..။

`ငါ..´ ေျပာခ်င္တာက `ငါ..´ အားမာန္အျပည့္၊ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ယံုၾကည္ရာလမ္းကို သစၥာရိွရိွ၊ သမာဓိရိွရိွနဲ႔ ရဲရဲေလွ်ာက္လွမ္း ေနပါတယ္ ဆိုရင္ `……….တို႔´ေတြ `ငါ့………´ ကို ဘာျပန္ေျပာမလဲလို႔......။

Wednesday, June 9, 2010

လဲြေနသည့္ ဆံုမွတ္မ်ား

ဘဝ လမ္းေၾကာင္းႀကီးထဲတြင္ မိမိရည္မွန္းေသာ ဆံုမွတ္တခု ရိွၾကပါသည္။ ရိွလည္း ရိွေနအံုးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ လူတေယာက္၏ ဆံုမွတ္ ဆီသို႔သြားရန္ အကြာအေဝး၊ စိတ္ဓါတ္ႀကံ႕ခိုင္မႈ၊ တန္ဖိုး၊ အတိမ္အနက္၊ အရည္အေသြး၊ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ရဲရင့္မႈ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သိကၡာတရား၊ ေမတၱာတရား၊ သည္းခံျခင္း၊ ျဖဴစင္မႈ၊ သစၥာရိွမႈ၊ ဆိုသည့္ ကကြက္ ပံုစံမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဆံုမွတ္တြင္ မိမိအက်ိဳးတခုတည္း အတြက္ ဆံုမွတ္၊ သို႔မဟုတ္ သူတပါးအက်ိဳးအတြက္ ဆံုမွတ္၊ မိမိႏွင့္သူတပါး အက်ိဳးျဖစ္ေစမည့္ ဆံုမွတ္၊ ဆိုသည့္ ဆံုမွတ္မ်ား ရိွၾကသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဆံုမွတ္တခုကို ေရာက္ရိွရန္ မွ်တေသာ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳးစားေနၾကရမည္ ျဖစ္သည္။


ဆံုမွတ္။


မည္ကဲ့သို႔ေသာ ဆံုမွတ္ျဖစ္ပါမည္နည္း၊ မိမိ၏ ဘဝသက္တမ္းတေလွ်ာက္ အဓိကက်မည့္ ဆံုမွတ္ကို သြားရန္အတြက္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အရည္အေသြးမ်ား လိုအပ္ပါမည္နည္း၊ မည္ကဲ့သို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေရာက္ေအာင္ သြားပါမည္နည္း၊ မည္ကဲ့သို႔ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ေရာက္ေအာင္ သြားပါမည္နည္း။ မိမိ၏ ဆံုမွတ္ကို အမွန္တကယ္ သိေအာင္လုပ္ၿပီး လုိအပ္မည့္္ အရာဟူသမွ်ကို အသိပညာရိွရိွ ဇဲြသတၱိရိွရိွျဖင့္ သြားၿပီး အေရာက္လွမ္းရပါမည္။ မည္သူတဦးတေယာက္မွ် မိမိဆံုမွတ္ႏွင့္ လဲြခ်င္ေသာသူ မရိွႏိုင္ပါ။ မိမိေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ္လည္း မိမိမလိုခ်င္ေသာ္လည္း လဲြသြားေသာ ဆံုမွတ္၊ လဲြေနေသာ ဆံုမွတ္၊ ဆံုးရႈံးသြားေသာ ဆံုမွတ္မ်ား ေတြ႔ၾကရပါလိမ့္မည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ မည္မွ်ပင္ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား လဲြသြားေသာ ဆံုမွတ္မ်ား ဒုနဲ႔ေဒး ရိွေနပါသည္။ ဆံုမွတ္ကို သြားရန္ ဆူးေညာင့္ခလုတ္မ်ားသည္ အထင္းသား ရိွေနပါလိမ့္မည္။ ဟန္ေဆာင္မႈေတြသည္ မ်ားေနပါလိမ့္မည္။ မာယာ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား အထပ္ထပ္ ကာဆီးထားပါလိမ့္မည္။ ဆံုမွတ္ႏွင့္ လဲြသြားလွ်င္လည္း စိတ္ဓါတ္ ခိုင္ခုိင္မာမာ အဓိကထားၿပီး ေနထိုင္တတ္ရန္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ လဲြသြားသည့္ အခါတြင္လည္း မည္သူ႕ေၾကာင့္ထက္ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကသာ အေရးႀကီးပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုသည့္ အေျဖကို သိၿပီးလွ်င္ ေလွ်ာက္ရမည့္ လမ္းေၾကာင္း လြယ္ကူသြားပါလိမ့္မည္။ အေျဖ သိရန္သာ ဦးဆံုး ႀကိဳးပမ္းၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။


သို႔ျဖစ္လွ်င္


မိမိသြားရမည့္ လမ္းေၾကာင္း လဲြေနၿပီလား၊ သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားေနမိၿပီလား၊ ေငးငိုင္ေနမိၿပီလား၊ သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္း မွားေနၿပီလား၊ တပါးသူ ေလွ်ာက္လွမ္းမႈကိုသာ ၾကည့္ေနမိၿပီလား၊ သို႔မဟုတ္ တပါးသူ၏ ေလွ်ာက္လွမ္းမႈ ေနာက္မွ လိုက္ေနမိၿပီလား၊ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ ေနမိၿပီလား၊ ေခ်ာ္လဲခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္ထျပန္မတ္ၿပီး ျပန္ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ရမည္။ သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္း မညီညာ၍လား၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ညီညာ ေခ်ာေမြ႕ရန္ လုပ္ရေပလိမ့္မည္။ အဓိကမွာ ကုိယ္သတ္မွတ္ထားသည့္ ဆံုမွတ္ တခုကို သိကၡာရိွရိွ၊ ျဖဴစင္မႈရိွရိွ ေရာက္ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ မိမိ၏ ဆံုမွတ္ကိုျဖင့္ ေရာက္ပါ၏၊ မိမိ၏ အတၱ တခုတည္းကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေရာက္ရမည့္ ဆံုမွတ္မ်ိဳးကို သတိရိွရိွ ဖယ္ရွားႏိုင္ရေပမည္။ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္တရား၊ မိမိ၏ သိကၡာျဖင့္ အလဲအလွယ္ လုပ္လိုက္ရမည့္ ဆံုမွတ္မ်ိဳး၊ ရိုးသားျဖဴစင္မႈကို ဟားတိုက္ခံလိုက္ရၿပီးမွ ရလာမည့္ ဆံုမွတ္မ်ိဳး၊ ယံုၾကည္မႈကို တိုက္စားသြားမည့္ ဆံုမွတ္မ်ိဳး၊ ေမတၱာတရားကို ခ်နင္းခံရမည့္ ဆံုမွတ္မ်ိဳး၊ သစၥာတရားကို ဖံုးလႊမ္းခံရမည့္ ဆံုမွတ္မ်ိဳး၊ ထုိကဲ့သို႔ေသာ ဆံုမွတ္မ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရသည့္အခါ မိမိ၏ စိတ္အေျခႏွင့္ပင္ တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ရေပလိမ့္မည္။


မိမိလိုခ်င္ေနသည့္ ဆံုမွတ္ တခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ၿပီး သူတပါး၏ လမ္းေၾကာင္းကို နင္းသြားရမည့္ အျဖစ္မ်ိဳး မျပဳလုပ္မိရန္၊ သူတပါး ျမတ္ႏိုးေနသည့္ အရာကိစၥ ဟူသမွ်ကို တေလးတစားႏွင့္ ေရွာင္က်ဥ္သြားႏိုင္ရန္၊ သူတပါး ေလးစားေသာ အရာကိစၥမ်ားကို မိမိကလည္း တန္ဖိုးထား ေလးစားတတ္ရန္ လိုအပ္ေပမည္။ မိမိလိုခ်င္ေနသည့္ ဆံုမွတ္တခုကိုျဖင့္ ေရာက္ပါ၏၊ သို႔ေသာ္ သူတပါး ေလးစားျမတ္ႏိုးသည့္ အရာတခုကို ဖ်က္ဆီးလိုက္ရမည့္ အျဖစ္မ်ား၊ သူတပါး စိတ္ထိခိုက္ရမည့္ အျဖစ္မ်ား၊ ဝါသနာကို ဟန္႔တားလိုက္ေစမည့္ အျဖစ္မ်ား၊ ျဖဴစင္သည့္ စိတ္ေလးတခုကို အေရာင္ဆိုးလိုက္သည့္ အျဖစ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့လွ်င္လည္း မိမိ၏ ဆံုမွတ္သည္ စိတ္ခ်မ္းသာရမည့္ ဆံုမွတ္တခု ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေပ။ ဆံုမွတ္တခုကို ေရာက္ရန္အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး မိမိကိုယ္တိုင္ လြတ္လပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္မည့္၊ စိတ္ေပါ့ပါး လန္းဆန္းႏိုင္မည့္၊ တပါးသူ မထိခိုက္ႏိုင္မည့္၊ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ မည္သူတဦးတေယာက္မွ် ဆံုမွတ္ႏွင့္ မလဲြခ်င္ၾကေပ။ သို႔ေသာ္လည္း လဲြၿပီးရင္း လဲြေနရသည့္ ဆံုမွတ္မ်ားလည္း ရိွမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ရိွလည္း ရိွေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။


ဆံုမွတ္တခုကို မေရာက္မီ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုသည့္ မေရရာေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားႏွင့္ လမ္းေၾကာင္းေသြဖီျခင္းမရိွပဲ မိမိရည္ရြယ္ရာ ဆံုမွတ္တခုသာ မဟာအင္အားတခု ျဖစ္သည္ဆိုကာ အသက္ရွဴလိုက္တိုင္းမွာ စည္းခ်က္က်ေနရေပလိမ့္မည္။ စည္းခ်က္လိုက္တိုင္းတြင္ အင္အားအသိ တိုးလို႔ တိုးလို႔ ရလာလွ်င္ မည္မွ် ေကာင္းေပမည္နည္း။



ဆံုမွတ္ႏွင့္ လဲြသည့္ အခိုက္အတန္႔တြင္လည္း စိတ္ဓါတ္မက်၍ သတၱိရိွရိွ စိတ္ခြန္အား အျပည့္ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ၿပီး တခ်ိန္တြင္ မလဲြမေသြ ဆံုမွတ္ကို ေရာက္ရမည္ ဆုိသည္ကို ယံုၾကည္ၿပီး ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါလွ်င္ အရာအားလံုး လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔စြာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။


အားလံုးေသာ သူမ်ား ရည္မွန္းထားသည့္ ဆံုမွတ္ လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ တန္ဖိုးရိွရိွ၊ အဓိပၸါယ္ရိွရိွ၊ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းတခုျဖင့္ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ၿပီး လူမႈအက်ိဳးမ်ားကို ပံုသ႑ာန္မတူစြာ ေဖးမလက္တဲြ၍ ဘဝအေမာမ်ား ေျပေပ်ာက္ရန္ ရည္သန္ ဆႏၵျပဳမိပါသည္။။။

Tuesday, June 1, 2010

တဘ၀စာျဖစ္ခြင့္ေပးပါ….

အဲဒီေန႔ကိုေတာ့ တသက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မေတြ႔ႏိုင္ေတာ့ ပါဘူးလို႔ ထင္ေနတဲ့ ခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူ နဲ႔ ဆံုေတြခြင့္ ရခဲ့လို႔ပါ။ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သံေယာဇဥ္ ရိွခဲ့ဖူး ပါတယ္ဆိုတာေတာင္ ေမ့ထားခဲ့တာကိုး…. ခ်စ္သူ…….။

မေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ႏွစ္ေတြက ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုနီးပါး ရိွသြားခဲ့ၿပီ ခ်စ္သူ……..။

က်မရဲ႔ စိတ္အစဥ္ ကလည္း ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ကို ျပန္ေျပာင္း ေရာက္သြားခဲ့တယ္…။

က်မရဲ႔ ရင္ထဲမွာ မေျပာင္းမလဲ တည္ရိွေနခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးေတြက မယိမ္းမယိုင္ ဆက္လက္ၿပီး တည္ရိွၿမဲပဲေလ…။ ရင္ထဲမွာ သေႏၶတည္လာခဲ့တာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ထုထည္ ႀကီးမားရင္း ႀကီးမားရင္း အျမစ္တြယ္လာခဲ့ရတယ္။ အျမစ္ ဆိုတာ ႏႈတ္ရ ခက္သလို ရင္ထဲက အစိုင္အခဲ အျမစ္ႀကီးကလည္း ပိုလို႔ေတာင္ ႏႈတ္ရ ခက္ခဲ့တာေပါ့ ခ်စ္သူ……….။

တကယ္ေတာ့ ဘ၀မွာ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္မယ္၊ ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္၀မယ္ဆို ခ်စ္သူရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကိုပဲ လိုလားေတာင့္တမိ ပါတယ္ ခ်စ္သူ………။

ဘ၀ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းႀကီးေပၚမွာ တခါတေလ ေတာ့လည္း အလိုက္သင့္ လႈပ္ရွားလို႔.. တခါတေလေတာ့လည္း စိတ္ထဲေပၚလာတဲ့အတိုင္း လုပ္ၾကည့္လို႔… တခါတေလေတာ့လည္း ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တခု ေအာက္မွာေပါ့… တခါတေလေတာ့လည္း မ်က္ရည္ကိုသာ အေဖၚျပဳလို႔… တခါတေလေတာ့လည္း ႀကိတ္ခံစားလို႔… တခါတေလေတာ့လည္း ဘ၀ရဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အားျဖည့္လို႔… တခါတေလ ေတာ့လည္း ဦးေႏွာက္ရဲ႔ ေခၚေဆာင္မႈေနာက္ကို အလိုက္သင့္ လိုက္ေလ်ာလို႔… တခါတေလ ေတာ့လည္း ဦးေႏွာက္နဲ႔ စိတ္ ရဲ႔ လြန္ဆဲြပဲြ တခုလည္း ျဖစ္ေနေလရဲ႔… တခါတေလ ေတာ့လည္း ႏွလံုးသားရဲ႔ ေစစားမႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ ေမ်ာပါသြားေလရဲ႔… တခါတေလေတာ့လည္း ပညတ္ခ်က္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ အေ၀းကို ထြက္ေျပး သြားလုိက္ခ်င္ရဲ႔…. ခ်စ္သူ….

တခါတေလေတာ့လည္း လူ႔ဘ၀ႀကီးမွာ မထင္မွတ္စရာ အေၾကာင္း ကိစၥေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ မထားတဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ မထားတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ျပန္ဆံု ေတြ႔ခဲ့ရတယ္ ခ်စ္သူ…။

>ျပန္ဆံုတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း မေျပာင္းလဲတဲ့ အေျခအေနေတြ၊ ဟိုးအရင္က အေျခအေန အတိုင္း ခ်စ္သူကို ေတြ႔လိုက္ရလို႔ က်မ ရင္ထဲမွာ ေဖၚျပလို႔ မရေလာက္ေအာင္ အံ့ၾသမႈေတြ၊ ၀မ္းသာမႈေတြန႔ဲ အတူ ပိုင္ဆိုင္လို စိတ္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။

မေတြ႔ရတာ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ ၾကာရွည္ ေပမဲ့လည္း ႏွလံုးသားမွာ ထင္က်န္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ၊ စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာတရားေတြ၊ သံေယာဇဥ္ ႀကီးမားတဲ့ စိတ္ခံစားမႈေတြက မေျပာင္းလဲခဲ့ပါဘူး ခ်စ္သူ…။ ရာသီ အလီလီ ေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့ မေျပာင္းခဲ့တာက က်မရဲ႔ စိတ္ကူးေပါ့ ခ်စ္သူ…။ အဲဒီ စိတ္ကူးေတြက ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းဆဲပါ ခ်စ္သူ… က်မကိုေတာ့ အတိတ္ တေစၧ ေျခာက္လွန္႔ ေနၿပီေလ …။

ဒီ ခံစားမႈေတြကို နားလည္ႏိုင္ပါ့မလား... ခ်စ္သူ….!

နားလည္ႏိုင္ပါေစလို႔လည္း မရဲတရဲ ေမွ်ာ္လင့္မိေလရဲ႔…!

က်မရဲ႔ စိတ္ခံစားမႈ မေပၚလြင္သေရြ႔၊ စိတ္ထဲမွာပဲ ထားတတ္တဲ့ အက်င့္ရိွသေရြ႔၊ မေဖၚျပသေရြ႔ေတာ့ အရာရာဟာ ေ၀းေနအံုးမယ္ ထင္ပါရဲ႔….

ေ၀းတယ္ဆိုတာ!!!!!!!!!

စိတ္ခ်င္းေ၀းတာလား…….. လူခ်င္းေ၀းတာလား…… ႏွလံုးသားခ်င္း ေ၀းတာလား…….. ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း ေ၀းတာလား…….. ခံယူခ်က္ခ်င္း ေ၀းတာလား……… နားလည္မႈခ်င္း ေ၀းတာလား……….. သေဘာထားခ်င္း ေ၀းတာလား…….. ၀ါဒခ်င္း ေ၀းတာလား……. အယူအဆခ်င္း ေ၀းတာလား……… !

လူခ်င္းေ၀းတာကို ေ၀းတယ္လို႔ဆိုရင္ လူခ်င္းမေ၀းပဲ စိတ္သေဘာခ်င္း ေ၀းတာ ကိုေရာ နီးတယ္လို႕ ေျပာလို႔ရပါရဲ႔လား…………!

အေရးႀကီးတာကေတာ့ စိတ္ခ်င္း နီးေနတာ… ခံယူခ်က္ခ်င္း နီးေနတာ… အယူအဆခ်င္း နီးေနတာ… သေဘာထားခ်င္း နီးေနတာ… ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း နီးေနတာ… သာ အခရာက်တယ္လို႔ ဆိုရင္ေရာ လက္ခံႏိုင္ပါ့မလား………….!

ဒါကို လက္ခံႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ လူခ်င္း အေန ေ၀းေပမဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းခ်င္း၊ ခံယူခ်က္ခ်င္း၊ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း၊ အျပဳအမူခ်င္း နီးေနရင္ ႏွလံုးသားခ်င္း၊ ရင္ခုန္သံခ်င္း နီးႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါရဲ႔…။

တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ဆက္ဆံႏိုင္မယ္ ဆိုရင္လည္း နီးေနၾကတဲ့ သူေတြ ျဖစ္လာၾကမယ္ မဟုတ္လား။ က်မရဲ႔ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ခ်စ္သူရဲ႔ နားလည္မႈေတြကို အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲ ျပဳရင္း ေလာကေကာင္းက်ိဳးေတြကို သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ ေပးခ်င္ေနမိတယ္ ခ်စ္သူ……။

ဒါေပမဲ့လည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခ်စ္ေနၾကၿပီဆိုရင္ အရာအားလံုး နီးေနတာသာ အေကာင္းဆံုးေပါ့… လူခ်င္းလည္း နီးခ်င္တယ္… စိတ္ခ်င္းလည္း နီးခ်င္တယ္… အယူအဆခ်င္းလည္း နီးခ်င္တယ္… နားလည္မႈေတြလည္း နီးခ်င္တယ္… သေဘာထားခ်င္းလည္း နီးခ်င္တယ္… ခံယူခ်က္ခ်င္းလည္း နီးခ်င္တယ္… ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္းလည္း နီးခ်င္တယ္… ခ်စ္သူ!

အရာအားလံုး နီးေနခ်င္းကသာ ေရရွည္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဘ၀ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္မယ္ မဟုတ္လား…။

တေယာက္နဲ႔တေယာက္ နားလည္မႈေတြနဲ႔ `….. နီးခ်င္းေတြနဲ႔သာ´ ရိွေနမယ္ဆိုရင္ ဘာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လို အခက္အခဲပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လို ျပႆနာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အတူ ေက်ာ္ျဖတ္ သြားႏိုင္မွာပါ..။

၀ါသနာ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္၀င္စားမႈ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမ်ားအက်ိဳး လိုလားမႈ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဖစ္ခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္မႈ အရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပဳလုပ္ရမဲ့ အလုပ္ေတြမွာ အနီးဆံုး လုပ္ခြင့္ရရင္၊ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ က်မ အစြမ္းကုန္ လုပ္ေနမွာပါ ခ်စ္သူ…..။

ခ်စ္သူ. စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီးသားပါ..။

လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ရဲ႔ နီးခ်င္း ေ၀းခ်င္း ဆိုတာကလည္း ကံဆိုတဲ့ ဖူးစာရွင္ ဇာတ္ဆရာ အလိုက် ကၾကရမွာ ျဖစ္တယ္ေလ…။

ဒါေၾကာင့္ လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ နီးခ်င္း ေ၀းခ်င္းထက္ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ကသာ အဓိက ျဖစ္မယ္လို႔လည္း အားတင္း ထားပါတယ္ ခ်စ္သူ…။ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ နီးဖို႔နဲ႔ လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြက နီးေနဖို႔ လိုလားမိတယ္…။

အရာရာ နီးေနႏိုင္ပါေစလို႔ စိတ္ကူးထဲက ပံုရိပ္အတိုင္း ျဖစ္လာဖို႔ ေရာင္နီဦး အလင္းျဖာ ထြက္ေပၚလာမဲ့ အခ်ိန္ကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ တမ္းတမိရင္း…:100%;" >ဘ၀အဆက္ဆက္ မေတာင္းဆိုလိုပါဘူး.. ခ်စ္သူ…
ဒါေပမဲ့ က်မကို ခ်စ္သူရဲ႔ တဘ၀စာေတာ့……

ျဖစ္ခြင့္ေပးပါ……….. ခ်စ္သူ
ျဖစ္ခြင့္ေပးပါ…………………….. ခ်စ္သူ
ျဖစ္ခြင့္ေပးပါ…………………………………… ခ်စ္သူ!!!!!!!!