Tuesday, April 27, 2010

ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ရၿပီး ေၾကြးသစ္ေပးႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ရပါလို၏

ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္…..

လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။

တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေၾကြးေဟာင္း ဆပ္ခြင့္ရေပမဲ့ မဆပ္ၾကတဲ့သူေတြ..၊ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ဆပ္ခြင့္ မရၾကသူေတြ..၊ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ မဆပ္ႏိုင္ၾကသူေတြ..၊ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေၾကြးေဟာင္းကိုပဲ စားသံုးေနသူေတြ..

ေၾကြးေဟာင္းဆိုတာ မိဘ အေပၚတင္ေနတဲ့ အေၾကြးလား.. မိမိကို ေက်းဇူးျပဳဖူးသူေတြ အေပၚတင္ေနတဲ့ အေၾကြးလား…….

အဲလို ..........`လား´ ေပါင္းမ်ားစြာ စဥ္းစားမိျပန္တယ္...။

တခ်ိဳ႔က ဆပ္ခြင့္ရေပမဲ့လည္း မိမိရဲ႔ အသိဥာဏ္ မျမင္မႈ အတြက္၊ မိမိရဲ႔ ေလာဘ အတြက္၊ မိမိရဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့မႈ အတြက္၊ မိမိရဲ႔ မိုက္မဲမႈ အတြက္၊ သူတပါး လႊမ္းမိုးမႈ ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ အတြက္၊ မိမိ ကိုယ္တိုင္က မဆပ္ႏိုင္ပါဘူး…. မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ထင္ျမင္ေနတဲ့ အတြက္၊ လူ႔ေဘာင္ ေလာကႀကီးရဲ႔ မ်ားေျမာင္လွတဲ့ ကိစၥ အေထြေထြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ေနရတဲ့ အတြက္၊ က်ပ္တည္းလွတဲ့ ဘ၀ေပး အေျခအေန တခုေအာက္မွာ ေနရတဲ့ အတြက္၊ အေ၀းေရာက္ ေနၾကတဲ့ အတြက္၊ နီးေနေပမဲ့လည္း မလိုအပ္ဘူးလို႔ ထင္ေနတဲ့ အတြက္၊ …………… အတြက္ေတြ ေၾကာင့္ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။

တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ဆပ္ခြင့္ ႀကံဳေပမ့ဲ၊ ဆပ္ခြင့္ ရေပမဲ့ မဆပ္ၾကသူေတြေပါ့.....

တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ဆပ္ခြင့္ မရႏိုင္ၾကသူေတြေပါ့.....

တခ်ိဳ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ဆံုးရံႈး ေနၾကရတာပါ…။ အဲလို ဆံုးရံႈးေနရတဲ့ သူေတြ အေနနဲ႔လည္း တနည္းနည္းနဲ႔ ဆပ္ခြင့္ ရဖို႔ ႀကိဳးစား ရမွာပါ.။

ေၾကြးေဟာင္း ဆပ္ခြင့္ မရၾကသူေတြနဲ႔ ေၾကြးေဟာင္း ဆပ္ခြင့္ ရေပမဲ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနတဲ့ သူေတြ……..အေမွာင္လမ္းမွာ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနၾကသူေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့လည္း ဆပ္ခြင့္ရေစဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တမိတယ္။

ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ရဖို႔ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ သူေတြ ရိွသလို ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ရိွၿပီး ေၾကြးေဟာင္း ဆပ္ေနသူေတြရဲ႔ ပီတိ ျဖစ္စရာ ေျခလွမ္းေတြကလည္း အတုယူစရာလို႔ ထင္ျမင္မိတယ္။

ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ႀကံဳတယ္ဆိုကတည္းက ထူးျခားလွတဲ့ ကုသိုလ္ အျဖစ္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။

ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ရၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔မဆို ဆပ္ႏိုင္ၾကပါေစ…။

ေၾကြေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တသူ အားလံုးလည္း ဆပ္ခြင့္ ရႏိုင္ၾကပါေစလို႔…။

ေၾကြးသစ္ေပးႏိုင္ခြင့္…..

လူတိုင္းနီးပါးဟာ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ မရႏိုင္ၾကေပမဲ့.. ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ မႀကံဳႏိုင္ေပမဲ့.. ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနေပမဲ့...

ေၾကြးသစ္ေပးဖို႔.. ေၾကြးသစ္ခ်ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကတဲ့ အလုပ္တခုပါပဲ..။(ဒါကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ သားသမီးအေပၚ မွာဆိုရင္ ပိုမွန္ကန္ပါတယ္)

ေၾကြးသစ္ဆိုတာ မိမိရဲ႔ သားသမီး အေပၚ ခ်မဲ့ ေၾကြးသစ္လား.. အလွဴဒါနနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ခ်မဲ့ ေၾကြးသစ္လား.. မိမိရဲ႔ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြ အေပၚ ခ်မဲ့ ေၾကြးသစ္လား.. အကူအညီ လိုအပ္ေနတ့ဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေပၚ ခ်မဲ့ ေၾကြးသစ္လား.. ဒုကၡေရာက္သူ အေပၚကို ခ်မဲ့ ေၾကြးသစ္လား..

ေငြအင္အား၊ လူတေယာက္ရဲ႔ ေမတၱာတရားကို အေျခခံလို႔ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားနဲ႔ ဘယ္အရာ. ဘယ္အလုပ္. ဘယ္ေနရာ. ဘယ္အေျခအေနမ်ိဳး. မွာမဆို ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ ထက္ထက္သန္သန္ နဲ႔ ကူညီႏိုင္တာလည္း ေၾကြးသစ္ ခ်ျခင္း တမ်ိဳးပဲ မဟုတ္ပါလား..။

မိမိကိုယ္တိုင္ မျမင္မိေပမဲ့ မိမိရဲ႔ လုပ္ရပ္ တခုဟာ သူတပါးရဲ႔ လိုအပ္မႈ တခုကို ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ ရတာကိုက ေၾကြးသစ္ခ်တာပဲေလ…။

မိမိ ကိုယ္တိုင္ေရာ ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ ရၿပီး ေၾကြးသစ္ ခ်ဖို႔ ေမတၱာေတြ.၊ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရရိွထားၿပီလဲ... ရလာတဲ့ ေမတၱာ ခြန္အားကိုလည္း လက္ေတြ႔အသံုးခ်လို႔ ရေနပါၿပီလား....

ေၾကြးေဟာင္းကိုပဲ ရိတ္သိမ္းၾကၿပီး ေၾကြးသစ္ မ်ိဳးေစ့မခ် ႏိုင္သူေတြ အတြက္ မ်ိဳးေစ့က်ဲဖို႔ တိုက္တြန္း ဆႏၵျပဳရင္း…

(ယေန႔ ကဆုန္လျပည့္ `ဗုဒၶေန႔´ အတြြက္ ရည္စူးၿပီး ရင္ထဲ တေနရာမွာ ခိုေအာင္းသြားႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း..)

Monday, April 26, 2010

အေႏွာင္အဖဲြ႔


ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ ဗူးေလးတဗူးကို ဘီဒိုထဲကေန အမွတ္မထင္ ထုတ္ၾကည့္လိုက္မိတယ္။

ေအာ္………

ဒီဗူးေလးကို မထုတ္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဲ့ေပါ့…

အေဟာင္းကို အသစ္မျဖစ္ခ်င္တာရယ္၊ အတိတ္ကို ေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္တာရယ္ ေၾကာင့္ ဗီဒိုအံဆဲြ တေနရာမွာ ခိုလံႈခြင့္ေပးထားခဲ့တာ…

ဗူးေလးထဲမွာေတာ့ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ႏိုင္တဲ့ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလး တအုပ္၊ ပုလဲလက္ေကာက္ေလးတရံ၊ ေရသံပုတီးေလးတကံုးနဲ႔ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေပါ့………

အရာရာကို အသစ္ကေန ျပန္စလို႔ ရမယ္ဆိုရင္ ျပန္စခ်င္ပါတယ္လို႔ ဆိုရင္ မွားမ်ားသြားၿပီလား….

မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနရတာထက္ စာရင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ဘ၀တခုကို လက္ေတြ႔တည္ေဆာက္ လိုက္တာက အေကာင္းဆံုးပဲ မဟုတ္လား…။ အဲဒီ မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ရယူ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ေတြ အားႀကီးလာရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နာက်င္မႈေတြသာ တိုးလာပါရဲ႔.။

တကယ္ေတာ့လည္း ကိုခန္႔ရယ္… မင္းနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆိတ္သုဥ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၾကေပါ့..

ဲဒီ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေတြထဲမွာလည္း ေနသားတက် ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့တာကိုး……

အဲဒီေန႔က မိုးေတြရြာမေနခဲ့သလို ႏွင္းေတြလည္း က်မေနခဲ့ပါဘူးေလ….

တို႔ထိုင္ေနက် (ကန္တင္း)ဆိုင္ေလးထဲကို မင္း၀င္လာခဲ့တယ္ေလ.၊ တို႔ေဘးနားက ၀ိုင္းမွာ ထိုင္ၿပီး တို႔ကို ၾကည့္ေနခ့ဲတာကို ေနာက္က်မွ သိခဲ့ရတယ္။ ရွင္းသန္႔ေနတဲ့ မင္းရဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ အလိုက္ ကတၱီပါ ဖိနပ္စီးတတ္တဲ့ မင္းကို တို႔ေနာက္က်မွ မွတ္မိခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ သိလိုက္ရတာက တို႔ထက္ အတန္း တႏွစ္ႀကီးၿပီး တို႔နဲ႔ေမဂ်ာတူတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ေန႔တိုင္း တို႔ထိုင္ေနက် ေနရာေလးကို အၿမဲ လာထိုင္တတ္ၿပီး တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက တဆင့္ တို႔ကို ခင္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တာ၊ တို႔နဲ႔ ရင္းႏွီးခြင့္ ေတာင္းခဲ့တာကို… အဲဒီထဲကသာ ခင္မင္ခြင့္ မေပးျဖစ္ခဲ့ရင္ေပါ့…

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔စဥ္ ေတြ႔ျမင္ေနၾက ကန္တင္းေလးထဲမွာ…. စာသင္ခန္းေရွ႔မွာ…. တို႔ကို ႀကံဖန္ စကားလာေျပာတတ္တဲ့ မင္းကို တို႔ကလည္း အားနာနာနဲ႔ စကားျပန္ေျပာမိသလို မထင္မွတ္ပဲ ခင္မင္မိၾကတယ္ေလ။ တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တေယာက္က မင္းကို ကန္းတင္းထဲက မင္းထိုင္မဲ့ခံုမွာ `ေဆးလိပ္မေသာက္ရဘူးေနာ္… က်မ္းမာေရးကို ထိခိုက္လိမ့္မယ္´ လို႔ စာရြက္ေလး ေပၚမွာ ေရးၿပီး ခ်ေပးခဲ့တာကို အမွတ္ရမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေနာက္က လိုက္လာၿပီး မင္းက `ေဆးလိပ္မေသာက္ေတာ့ဘူးေနာ္´တဲ့….။ တို႔ကေတာ့ ေငးၿပီးေတာ့သာ က်န္ေနခဲ့မိတယ္..။ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း တို႔ကို မင္းနဲ႔ သေဘာတူလို႔….. အမ်ိဳးမ်ိဳး နီးစပ္ေအာင္ အေၾကာင္းရွာၾကတာ တို႔သိတာေပါ့..။

ဒါေပမဲ့လည္း တို႔သိတာေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမတၱာရိွေနေန ကံတရား ဆိုတာကလည္း ရိွေသးတာကလား…။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔စိတ္ခ်မ္းသာ ခ်င္တယ္ ကိုခန္႔ေရ……..။ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔ အတူ တို႔ကလည္း သစၥာရိွစြာနဲ႔ ျပန္လို႔ တံု႔ျပန္ခ်င္ပါတယ္..။ တို႔ကလည္း လူတေယာက္ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ မခ်စ္ႏိုင္သလို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့မသြားႏိုင္တဲ့သူ မို႔လို႔ပါ…။ တို႔ရင္ထဲကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀င္လို႔မရသလို ရင္ထဲကေန လြယ္လြယ္နဲ႔ ထုတ္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ သူတေယာက္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိေနလို႔ပါ…။

တစတစနဲ႔ တို႔ရင္ထဲ မင္း၀င္လာတာကို သိလာခဲ့တယ္ေလ…။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ မင္းနဲ႔ကိုယ္ လူသိရွင္ၾကား ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ တို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မခဲြမခြာ အတူ ေနလို႔ မင္းမနာလို ျဖစ္ခဲ့တာ… သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူတို႔နဲ႔ အတူ မေနရင္ စိတ္မေကာင္း မနာလို ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ တို႔ကေတာ့ ၾကားထဲကေန ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနာလို မျဖစ္ရေအာင္.. စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ရေအာင္ တို႔ေနေပးခဲ့ပါတယ္ေလ…။ တို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်စ္သလို မင္းကိုလည္း စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ေစခ်င္တာပါ ကိုခန္႔ရယ္…………….

တို႔ရဲ႔ အားလံုးကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တဲ့ စိတ္ကို အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့ပါလား....

ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြေၾကာင့္လည္း ပဋိပကၡ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ကိုခန္႔ရယ္…………။ ဒါေပမဲ့လည္း မနာလိုမ်ားခဲ့တဲ့သူ… ကိုယ္ကလဲြလို႔ တျခားသူနဲ႔ ခင္တာကို မလိုခ်င္တဲ့သူနဲ႔ တို႔ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ…….၊ စိတ္ရႈပ္ရတာကို လက္မခံခ်င္တဲ့သူအေနနဲ႔ သိပ္ကို ခက္ခဲတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ လံုးပန္းခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ တို႔ဘာဆက္လုပ္သင့္သလဲဟင္…….။

တဘက္က ခ်စ္သူ…တျခား တဘက္ကလည္း သိပ္ကိုခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ..……

တို႔ ဘာလုပ္ရမလဲဲ…………………

သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ လြန္ဆဲြပဲြတခုလို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါဘူးေလ….

မင္းနဲ႔တို႔ရဲ႔ ဆက္ဆံေရးက အဲဒီထဲက မေသခ်ာ မေရရာခဲ့ပါဘူးေလ..။ ဒါေပမဲ့လည္း တို႔က ေရွ႔ဆက္တိုးၿပီးေတာ့သာ အဆင္ေျပမဲ့ ဆက္ဆံေရး တရပ္ ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ တို႔ကို ေမတၱာ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြက တုတ္ေႏွာင္ထားခဲ့ ၿပီးၿပီကိုးးးးးးးး.

ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္ရမယ္ဆိုတဲ့ ထံုးကို ႏွလံုးမူႏိုင္ခဲ့ရင္ တို႔ရဲ႔ အေျခအေန က ပံုမွန္ထက္ ဆိုးမွာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔.။ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔မွ မေ၀းခ်င္ပါဘူးလို႔ ေျပာရင္ မင္းယံုမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ တို႔သိပါတယ္။ မင္းကလည္း တို႔ကို မင္းထက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚ ပိုခ်စ္ခင္တဲ့သူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တာကိုး။

တျခားသူ အျမင္မွာ တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲခဲ့တာပါလို႔ ေျပာတာကို တို႔လက္မခံပါဘူး ကိုခန္႔ေရ..။ အဓိကက တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ပဲ သက္ဆိုင္တဲ့ ကိစၥ တခုျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဖ်က္ဖ်က္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ မပ်က္ဖို႔သာ အဓိက မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့လည္း မာနႀကီးတဲ့တို႔နဲ႔ အေလွ်ာ့မေပးတတ္တဲ့ မင္းနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ေပါင္းစည္းလို႔ မရဘူးဆိုတာကို တို႔ သိလို႔ေနပါၿပီ။။။ ဒါေၾကာင့္လည္း မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မတုတ္ေႏွာင္ခ်င္လို႔ပါ ကိုခန္႔ေရ….။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲ တေနရာမွာ တသက္စာ အတြက္ ခိုင္ခုိင္မာမာ ရိွခဲ့တာပါလို႔ ေျပာရင္ မင္း ရီေနမလား..။ ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ တို႔ကို ၾကည့္ေနမလား..။ ရိတိတိနဲ႔မ်ား ဘာေတြျပန္ေျပာေနမလဲ..။ မယံုၾကည္ႏိုင္ပါဘူးလို႔မ်ား ေျပာေနမလား..။

ဆုိတာ…………….ကို…….

တို႔သိခ်င္ေနခဲ့ပါတယ္…… ကိုခန္႔ရယ္….။

ဒါေပမဲ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ဘ၀က ကင္းလြတ္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့ အတြက္ေတာ့ မင္းကို တသက္စာ ေက်းဇူးတင္မိ ေနမွာပါ…။ တို႔က အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကင္းၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ကို တရိႈက္ မက္မက္ မက္ေမာလို႔ပါကြယ္…။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခ်စ္ထက္ လြတ္လပ္တဲ့ ရင္းႏွီးခင္မင္ ပြင့္လင္းမႈကို ပိုၿပီး ဦးစားေပးခဲ့တာေပါ့။။။

ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းက ပိုၿပီး နာက်ည္း သြားခဲ့တယ္မလား….။

မင္းတို႔ကို တသက္စာ နာက်ည္း လိုက္ပါေတာ့..။ ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့… ကိုခန္႔.............

တို႔လည္း အေႏွာင္အဖဲြ႔ က လြတ္ကင္းခြင့္ ရသြားခဲ့ပါၿပီ.....။

Wednesday, April 21, 2010

တမ္းတမိေသာ အေမ့လက္ရာ (၂)…


ဒီေန႔ မနက္ေစာေစာမွာ က်မအေမ ဖုန္းဆက္ေတာ့ ရခိုင္မုန္႔တီ ခ်က္စားတယ္တဲ့။ သမီးစားခ်င္ ေနမယ္မလားတဲ့။ ၾကားလိုက္တာနဲ႔တင္ သားေရယိုၿပီး က်မအေမ့ရဲ႔ ခ်က္ေနၾက ရခုိင္မုန္႔တီ လက္ရာေလးကို ေျပးၿပီး ျမင္ေယာင္ ေနမိတယ္။

စိတ္ထဲမွာလည္း သိပ္ကို စားခ်င္တာေပါ့လို႔ ေျပာေနမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ စားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာမထြက္ခဲ့ပါဘူး အေမ…။

အစားအေသာက္ ေခ်းမ်ားလြန္းတဲ့ က်မ…..!

ေခ်းမ်ားတာထက္ မစားတဲ့အရာ မ်ားလြန္းတဲ့ က်မ….!

ေတာ္ရံုခ်က္တာ စားလို႔ မရတဲ့ က်မ….!

အခုေတာ့ အစားအေသာက္နဲ႔ ပက္သက္ရင္ ေခ်းမမ်ားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဗိုက္ျပည့္ေအာင္္ စားတဲ့ သေဘာ အေနနဲ႔ပဲ စားလိုက္တာပါပဲ။ ဒါလည္း အေျခအေနက က်မကို သင္ေပး လမ္းညႊန္ လိုက္တယ္လို႔ ထင္တယ္ေလ။ ဒီလို အေျခအေနမွာ ဒီလို ေနရမွာပဲ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေနထိုင္တတ္၊ စားေသာက္တတ္ေအာင္ သင္ခန္းစာ ရလိုက္ပါတယ္။

အရင္တုန္းကေတာ့ က်မအေမ ရခိုင္မုန္႔တီ ခ်က္မယ္ဆိုရင္ က်မက အေမေဘးနားမွာ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပး ေနၾကေပါ့။ ၿပီးေတာ့ က်မအေမ ခ်က္တာ ထုိင္ၾကည့္ေနၾကေလ။

ရခုိင္မုန္႔တီ ခ်က္တဲ့အခါ အေကာင္းဆံုး ငါးကေတာ့ (ငါးေရႊ) ငါးပါ။ ငါးေရႊက ညွီတဲ့အတြက္ အရင္ဆံုး ငါးကို မီးေလးနဲ႔ ကင္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ပဒဲေကာ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ငါးပိ၊ ဂ်င္း ထဲ့ၿပီး ငါးနဲ႔ ျပဳတ္ပါတယ္။ ဆားနဲ႔ အခ်ိဳမႈန္႔ကေတာ့ သင့္သေလာက္ ထဲ့ပါတယ္။ ငါးကလတ္ၿပီး ခ်ဳိေနရင္ အခ်ဳိမႈန္႔ေတာင္ သိပ္ၿပီး ထဲ့စရာမလိုပါဘူး။ ၿပီးမွ ျပဳတ္ထားတဲ့ ငါးကို အရိုးႏႊင္ၿပီး ဒယ္အိုးထဲ ဆီထဲ့ၿပီး နႏြင္းမႈန္႔ နဲနဲနဲ႔ ေျခာက္သြားေအာင္ ေၾကာ္ပါတယ္။ အဲဒါကို (ငါးမုန္႔)လို႔ေခၚပါတယ္။ က်မအေမကေတာ့ ဟင္းရည္အိုးထဲကိုလည္း ျပဳတ္ၿပီးသား ငါးကို ႏႊင္ၿပီး ထဲ့ပါေသးတယ္။ ေၾကာ္ထားတဲ့ ငါးမုန္႔ကေတာ့ စားေတာ့မွ ဟင္းပန္းကန္ထဲ ထဲ့စားၾကတာပါ။ စားေတာ့မယ္ဆိုမွ မုန္႔ဖတ္၊ ဟင္းရည္၊ ငါးမုန္႔၊ နံနံပင္၊ အခ်ဥ္အျဖစ္ေတာ့ မန္းက်ည္ရည္ (ဒါမွမဟုတ္ မန္းက်ည္းသီးစိမ္းရရင္ေတာ့ မန္းက်ည္းသီးစိမ္းကို ေရေႏြးေလးနဲ႔ ေဖ်ာ္ထားေပါ့)၊ ငရုပ္သီး အျဖစ္ေတာ့ (ငရုပ္သီး အစိမ္းမႈန္႔ကို ဆီနဲ႔ ေၾကာ္ထားတာ)၊ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ငရုပ္သီး အစိမ္းေတာင့္ကို ေထာင္းၿပီး ေရနဲ႔ေဖ်ာ္ထားတာ ကို ထဲ့ၾကပါတယ္။

အားလံုး စံုစံုလင္လင္ ထဲ့ၿပီးၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ပူပူစပ္စပ္ေလး ရခိုင္မုန္႔တီ စားလို႔ ရၿပီေပါ့။

က်မ သိပ္ၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ အစားအေသာက္ေလးပါ။ က်မႀကိဳက္တဲ့ အေမ့ ဟင္းလက္ရာေတြထဲက တခုျဖစ္တဲ့ ရခိုင္မုန္႔တီကို တမ္းတရင္းနဲ႔…..။

တခ်ိဳ႔ တခ်ဳိ႔ေသာ အရာေတြက ေ၀းကြာသြားေတာ့မွ တန္ဖိုး ရိွမွန္း ပိုသိလာၾကတယ္။ နီးနီးေလး တုန္းကေတာ့ တန္ဖိုးရိွမွန္း မသိၾကဘူးေလ။ နီးေနတဲ့ အတြက္လည္း တန္ဖိုး ရိွမွန္း သိေနေပမဲ့ မေျပာျဖစ္္ ခဲ့ၾကတာေတြ ရိွတတ္ၾကျပန္တယ္။ ေ၀းသြားေတာ့မွ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ကို ျပန္ၿပီး မေျပာျဖစ္ခဲ့ရေကာင္းလားလို႔ အားမလို အားမရ ျဖစ္ၾကျပန္တယ္။

ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႔ မေျပာျဖစ္ခဲ့တာေတြက ေနာက္က်သြားမွန္း အခ်ိန္လြန္မွွ သိၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နီးေနတုန္းမွာ တန္ဖိုးရိွေၾကာင္း၊ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း ေျပာဆို ျဖစ္ခဲ့ ၾကရင္ တန္ဖိုးရိွတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နီးေနတုန္းမွာ အေကာင္းဆံုး စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ တန္ဖိုးရိွမဲ့ စကားေတြကို ေျပာဆို ၾကမယ္ဆို စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို ႀကံဳေတြ႔ႏိုင္ၾကမွာပါ။ တခ်ဳိ႔က်ေတာ့လည္း ပါးစပ္က ေျပာတာထက္ ရင္ထဲ၊ စိတ္ထဲကေန အသိအမွတ္ျပဳ ၾကတယ္။ အေကာင္းဆံုး ကေတာ့ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ရဲ႔ တန္ဖိုးထားတတ္မႈ နဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ရိွေနတဲ့ အတိုင္း ေျပာဆို ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္းေပါ့.......။

Friday, April 9, 2010

မ်က္ႏွာဖံုးမ်ားနဲ႔ကကြက္



မ်က္ႏွာဖံုး………!!!


လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ မ်က္ႏွာဖံုး ကိုယ္စီ ရိွၾကၿပီး အဲဒီ မ်က္ႏွာဖံုး ကိုယ္စီနဲ႔ပဲ ကခုန္ေနၾက ရတာပါ။ မ်က္ႏွာဖံုး ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွၾကေလေတာ့…… လူတဦးနဲ႔ တဦးရဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုး ေတြလည္း တူႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။

တခ်ိဳ႔က မင္းသား မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က လူၾကမ္း မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က အၿပံဳး မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ဳိ႔က လူခ်မ္းသာ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က လူဆင္းရဲ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က ဘီလူး မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ဳိ႔က အရူး မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က အာဏာရ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က ပညာတတ္ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က ပညာမဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ဳိ႔က ရိုးသားတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က လိမ္ညာတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က အထင္ႀကီးေနတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က အားငယ္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က မ်က္ရည္ေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး၊ တခ်ိဳ႔က ေဒါသေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုး………။

မ်ားလြန္းလွတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြထဲမွာ ကိုယ္လည္း ဘယ္လို မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ ပါလိမ့္……။

တခ်ိဳ႔ကလည္း ေနရာ ေဒသ ကိုလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာဖံုး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တပ္လို႔ ကခုန္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ကလည္း ေနရာ ေဒသ ေျပာင္းသြားေပမဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး တမ်ိဳးထဲကိုပဲ တပ္ၿပီး ကကြက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ကၾကျပန္တယ္။ တခ်ိဳ႔ကလည္း အခ်ိန္ကာလ ကိုလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာဖံုး ေျပာင္းသြားၾကတယ္..။ ဘယ္လိုပဲ မ်က္ႏွာဖံုး ေျပာင္းလဲ သြားပါေစ…. အေရးႀကီးတာကေတာ့ မိမိရဲ႔ စိတ္နဲ႔ တထပ္တည္း က်ႏိုင္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ျဖစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မိမိရဲ႔ စိတ္မပါပဲ သူတပါးရဲ႔ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတပါးရဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေငြအင္အားရဲ႔ မလြန္ဆန္ႏိုင္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အတၱကို ေရွ႔တန္းတင္တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္… ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာဖံုး ကိုတပ္ရင္ မလွမပနဲ႔ အက်ည္းတန္ မ်က္ႏွာဖံုး ျဖစ္သြားမွာပါ။

မိမိရဲ႔ စိတ္နဲ႔ ညီမွ်ႏိုင္မဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးကို ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္လို႔ လွပေသခ်ာ သပ္ရပ္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး တပ္ဖို႔ပါပဲေလ။ တပ္ႏိုင္ဖို႔ စိတ္လည္း ရိွရမွာပါ။ သူတပါး တပ္ခိုင္းတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ကို မတပ္ဖို႔ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း ရိွရမယ္…။

မိမိ ကိုယ္ပိုင္ မ်က္ႏွာဖံုး ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ တပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္.။

ေနရာ ေဒသ ကိုလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာဖံုး ေျပာင္းတပ္မယ္ ဆိုရင္လည္း မိမိ ကိုယ္တိုင္ လွပတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ျဖစ္ဖို႔ကို ေသခ်ာ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၿပီး အမ်ားရဲ႔ ရႈံ႕ခ် ကဲ့ရဲ႔မႈက လြတ္မွသာ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ လူအျဖစ္နဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္ၿပီး လွပတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး လူသား ျဖစ္သြားမွာပါ…။

ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုး………

ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုး ဆိုတာလည္း ရိွေသးတာပဲေလ။ ၿမိဳ႔ရဲ႔ လူခ်မ္းသာ အထင္ကရ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး…၊ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုး လို႔ ေခၚၾကတာလဲ…၊ ဓန အင္အား ခ်မ္းသာတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္၊ အာဏာ ရိွတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္၊ လူခ်စ္လူခင္ မ်ားၿပီး အမ်ားအက်ဳိး ကူညီ ေဆာင္ရြက္ ေပးႏိုင္တာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္၊ ဓန အင္အားလည္း ခ်မ္းသာၿပီး အမ်ားအက်ိဳး ကူညီေပးႏိုင္လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရိွတဲ့သူ တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္၊ စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္းရိွတဲ့ သူတေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္………..။

ၿမိဳ႔မ်က္ႏွာဖံုး ဆိုေပမဲ့လည္း လူထုအမ်ားရဲ႔ ခ်စ္ခင္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ထားႏိုင္တဲ့ သူလား…. ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားရဲ႔ ရံြရွာ မုန္းတီးမႈကို ပိုင္ဆိုင္ ထားတဲ့ သူလား…….။ အမ်ားက မလဲႊသာ မေရွာင္သာ ခ်စ္ခင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ ေနၾကရတဲ့ သူလား……။

တခ်ိဳ႔ကလည္း အသိအျမင္ေတြ ရၿပီး ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာဖံုး ေတြကို ခြါခ်လို႔ မိမိနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးကို တပ္ၿပီး ေပ်ာ္ျမဴးလို႔………!

တခ်ိဳ႔ကလည္း အသက္အရြယ္ ႀကီးလာေပမဲ့ ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ၊ တန္ဖိုးမရိွတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြကို တပ္လို႔ မိမိရဲ႔ အတၱ ထဲမွာ ေနာင္တမရ ေပ်ာ္ျမဴး ႏွစ္ၿခိဳက္ ေနဆဲပဲ…….!

တခ်ိဳ႔ကလည္း အသက္အရြယ္ ငယ္ေပမဲ့ မိမိရဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ မိမိရဲ႔ စိတ္နဲ႔ထပ္တူက်တဲ႔ အမ်ားအတြက္ တန္ဖိုး ရိွႏိုင္မဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ေတြ တပ္ၿပီး ဘ၀ရဲ႔ ႀကီးျမတ္မႈကို ခံယူေနလို႔………..!

တခ်ိဳ႔ကလည္း ပညာတတ္ေပမဲ့ သူတပါးရဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပဲ တပါးသူရဲ႔ မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ ကျပ အသံုးေတာ္ ခံလို႔………..!


တခ်ိဳ႔ကလည္း အေျခအေန တခုေၾကာင့္ အတတ္ပညာ မရိွေပမဲ့ အသိပညာ ၾကြယ္၀ၿပီး လူသားေတြ အတြက္ အက်ိဳး ရိွမဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ကိုတပ္လို႔ ၾကည္ႏူး ရႊင္လန္း ႏွစ္ၿခိဳက္ၿပီး ေလာက လမ္းေၾကာင္းႀကီးေပၚမွာ အက်ိဳးရိွရိွ ေလွ်ာက္လွမ္းလို႔...........!

လူသား အားလံုးလည္း ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ လွပ သပ္ရပ္ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္တဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ နဲ႔သာ အလွဆင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း......။

Friday, April 2, 2010

ေမ့သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ..

မေန႔က မနက္ထဲက က်မတို႔ရံုးမွာ ဧပရယ္ဖူးေန႔ ကိုသတိထားဖို႔ ေျပာဆိုေနၾကတယ္..။ က်မကလည္း သတိထားရမယ္ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတြးမိလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ သတိမထားမိပဲ ေမ့သြားတာပါပဲ။

ေန႔လည္မွာေတာ့ ညီမ တေယာက္က လွမ္းၿပီး `လူတေယာက္´ ေသသြားၿပီ ဆိုၿပီး လွမ္းေျပာပါတယ္။ အဲဒီလူက က်မတို႔ ေမတၱာထားတဲ့ လူတေယာက္ေပါ့။ အဲဒီထိေတာ့ က်မဧၿပီဖူးေန႔ကို မွတ္မွတ္ရရ ရိွေနတုန္းပါပဲ။ က်မက အဲဒီ ညီမေလးကို ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ လာမေနာက္ပါနဲ႔လို႔..။ လူေတြကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒုကၡေပးဖို႔၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒုကၡေပးဖို႔ အတြက္ အသက္ရွင္ေနအံုးမွာပါလို႔။ လူအမ်ားကို ဒုကၡေပးေနတဲ့ သူေတြဟာ အသက္ရွည္ၾကတာ မ်ားတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ားပါလိမ့္ လို႔လည္း က်မ အႀကိမ္ႀကိမ္ စဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္။ ခံရတဲ့သူေတြလည္း ၀ဋ္ရိွသမွ်ေတာ့ ခံရအံုးမွာေပါ့လို႔ စိတ္ေျပရာ ေျပေၾကာင္း ေတြးေနမိတယ္။

ညဘက္မွာေတာ့ က်မစိတ္ထဲမွာ ဧပရယ္ဖူးေန႔ကို ေမ့သြားပါၿပီ။ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ တေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ရံုးမွာ ပစၥည္းတခု က်န္ေနခဲ့တာ သိလားတဲ့။ က်မလည္း စိတ္ထဲမွာ ဘာပစၥည္းမ်ား က်န္ေနခဲ့တာ ပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ဘာက်န္ခဲ့တာလည္း ဆိုေတာ့ ေတြ႔ရင္သိမွာေပါ့တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ က်မလည္း မနက္မွပဲ ၾကည့္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး အိပ္လိုက္ပါတယ္။ မနက္ ရံုးေရာက္တဲ့ အထိလည္း က်မမွာ ရွာလိုက္ရတာ…။ ဘာပစၥည္းက်န္ေနခဲ့ ပါလိမ့္ ဆိုၿပီးေတာ့..။ ဘာမွလည္း မေတြ႔ပဲနဲ႔ ကြန္ျပဴတာ စားပဲြေပၚမွာ အလုပ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ပစၥည္းကလဲြလို႔ ဘာမွလည္း မေတြ႔မိဘူး။ က်မနဲ႔ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ညီမေလး ေရာက္ေတာ့မွပဲ ရွင္းသြားေတာ့တယ္ေလ..။ ဧၿပီဖူးေန႔ေလတဲ့….။ အဲဒီေတာ့မွ ေၾသာ္…….. ေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ…… ဧပရယ္ဖူး အတြက္ ေနာက္တာပါလားဆိုၿပီးေတာ့..။ ေမ့လည္း ေမ့တဲ့ က်မပါပဲေလ…။

တခါတရံ က်မတို႔ေတြဟာ ေမ့သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သတိထားေနတဲ့ ကိစၥေလးေတြကိုပဲ အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္သြားတတ္ၾကပါလားလို႔.။

ဧပရယ္ဖူးေန႔မွာ ေမ့သြားတဲ့ အခုိက္အတံ့ေလးမွာ ျဖစ္သြားတဲ့ အေျခအေနေလးပါ….။